Zo, wat heeft dit een moeite gekost! 140 blokjes...! Allemaal aan elkaar.
Maar de moeite was het aan elkaar zetten van al die stukjes stof niet. Het was het op de foto krijgen van dit geheel, want dat heeft me heel wat zweetdruppeltjes en minstens een half uur gekost en dan ben ik eigenlijk nog niet tevreden.
-Als ik de quilt op bed heb liggen, zie je niet alle blokjes. Minpunt voor de soort foto die ik nu wil hebben, namelijk alle 140 blokjes die aan elkaar vast zitten.
-In de tuin aan de schutting prikken, past niet meer en kan nu ook niet vanwege nattigheid en het gevaar van rondvliegend vuurwerk. Zou toch een beetje jammer zijn als het werk van bijna twee jaar in vlammen opgaat tijdens het foto maken...
-In de woonkamer heb ik niet de open ruimte om dit gevaarte neer te kunnen leggen.
-Op zolder had ik wel de ruimte, maar kon ik vanwege het schuine dak niet hoog genoeg komen met de camera om alles in beeld te krijgen.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor de keuken, waar hij net past. Links en boven ligt hij tegen het aanrecht en rechtsonder zie je al de verwarming over het laatste blokje heen. Een keuken die gewoonlijk toch niet heel klein aanvoelt, wordt dat ineens wel als je quilt er niet eens goed past.
Het patchwork is dus af! Gisteren heb ik het afgerond. Ik ben best wel trots dat ik deze klus binnen twee jaar voor elkaar heb gekregen, terwijl ik ook nog twee kinderquilts heb gemaakt. Nu eerst eens een maandje niet quilten en dan zet ik het gevaarte helemaal in elkaar en ga ik quilten.
Nog even mijn favoriete blokjes in beeld. Als ik dit zo zie, dan houd ik in ieder geval van contrast in de kleuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Ik vind het erg leuk om iets van je te horen.