Over blok 22 en over de Mount Everest

Ik ben nog steeds helemaal in AWS-stemming en bijna al mijn quilttijd besteed ik aan dit superleuke project. Dit is blok 22. Dit is het moment dat het einde lonkt, want de quilt bestaat uit 25 blokken, maar tegelijkertijd wil ik nog helemaal geen afscheid nemen van dit ontzettend leuke werk. Ik heb dat ook altijd met boeken. Ik kan niet wachten tot het boek uit is, maar als het dan uit is, voelt het ook als een soort van afscheid van een parallel-leven dat ik er even naast had. Een quilt die af is, is ook een soort afscheid. Gelukkig komt na het maken van de top ook nog het quilten, waarbij ik elk stukje weer vast heb en nog mooier mag maken. En daarna komt deze quilt op ons bed en moet hij om een plekje strijden met de Sylvia's Bridal Sampler die daar ook heel graag ligt.

Op school is de grote piek nu geweest. Gisteren waren de uitslagen van de herexamens, de cijfers voor de overige klassen moesten ingeleverd worden en ik moest de toespraken voor mijn geslaagde leerlingen schrijven. Dat was dus nog weer een flink stress-dagje, wat ervoor zorgde dat ik op mijn vrije dag twee keer op school geweest ben. De eerste keer omdat ik per ongeluk toetsen in mijn eigen postvakje had gedaan i.p.v. in die van mijn collega die ze wel beslist moest hebben voor het cijferinlevermoment en de tweede keer moest ik terug omdat ik mijn huissleutels op school had laten liggen - ik vermoed dat ik het een beetje te druk heb gehad. Naast dat heen-en-weergevlieg heb ik van alles nagekeken en beoordeeld en ik heb geprobeerd creatief en lief te zijn in de speeches voor mijn leerlingen. 's Middags waren de kinderen weer thuis en moest ik met ze naar zwemles. Ondertussen was er in het huishouden nog heel weinig gebeurd, gelukkig kwam er geen bezoek.

Vanochtend vertrokken de kinderen en ik voor oudste zoon naar Drachten voor een atletiekwedstrijd. Hij moest sprinten, hordelopen (dat vind ik altijd vreselijk, het risico op vallen vind ik zo groot!) slingeren, vortexwerpen, hurkhoogspringen, maar de beste actie vond ik de vierminutenloop, hij liep in vier minuten 1025 meter, meer dus dan een kilometer! Hij was daarna kapot en ik heel erg trots! Jongste zoon heeft ondertussen zijn best gedaan als lieftallige assistente. 

's Middags had ik natuurlijk aan het huishouden kunnen gaan en dat heb ik ook echt wel een beetje gedaan. Maar daarna vond ik het wel even genoeg geweest. Ik wilde de krant ook nog graag even lezen en natuurlijk even quilten. Huishouden kan altijd nog! 

Goed voor mezelf zorgen is ook belangrijk, zeker na deze Mount Everest van drukte die er is geweest. Nog twee weekjes alles afronden en voorbereidingen voor het nieuwe jaar treffen. 

En dan is het vakantie. 

Pfff!