zondag 24 mei 2020

Dat heeft een staartje

Alweer heel snel een foto omdat ik vind dat dit er zo leuk uitziet en ik de tussenfases van dit borduurwerk ook onthouden wil.

Gisteren heb ik veel geborduurd, maar ook een fietstocht van anderhalf uur gemaakt. Heerlijk door de bossen en de weilanden, lekker uitwaaien! Mijn reden om op de fiets te stappen waren twee kleurtjes die ik miste en dan houd je lege stukjes en dat vind ik niet leuk. Jammer genoeg was één kleur er ook niet in de winkel, kleur 03, een van die nieuwere kleuren van dmc. Eerder kon ik die ook al niet in de webwinkel bestellen, dus misschien dat het verfbadje van 03 even niet zo goed meewerkte? Nou ja, er missen nu twee kruisjes in het grijze gedeelte, vlakbij het blauw, pas later in het borduurwerk heb ik weer 03 nodig. De andere kleur was 3844, dat is een prachtige felblauwe tint, daar kon ik echt even niet zonder voor het blauwe gedeelte in dit borduurwerk.

Ondertussen ben ik lekker naar een luisterboek aan het luisteren, eentje van Dan Brown, best spannend. Jongste zoon is buiten aan het spelen, oudste zoon speelt een computerspelletje en manlief is verdiept in een boek. Zo-even hebben we nog een spelletje gedaan, nu het buiten zo nat en kil aandoet, is dat een prima middagbesteding.
De hond is aan het slapen na zijn wandeling en borstelbeurt. Reminder to myself: niet weer de hond borstelen en dan in dezelfde kleren weer gaan borduren. Ik ben bang dat dit geborduurde wezentje een ondervacht van hondenhaartjes krijg, maar ik heb mijn best gedaan om ze er allemaal weer uit te plukken. 😅 Het beestje heeft een staartje, maar dat hoeft niet de staart van Sherlock te zijn.

vrijdag 22 mei 2020

De stad groeit en corona-troost


De afgelopen weken heb ik weer veel gewerkt aan Hidden Harbor. Er zijn weer verschillende huizen bijgekomen. Ik denk dat je wel kunt zien dat dit werk nogal wat confetti-steekjes heeft, maar dat vind ik niet erg, als het maar niet alléén maar aan- en afhechten is. Hier zit wel een mooie balans in. 

Er is ook nog een borduurwerk bij gekomen 😋 Dit borduurwerk is een beetje corona-troost, even iets leuks om mezelf wat te gunnen in een tijd waarin de meeste leuke dingen niet goed kunnen.
Ik word altijd erg blij van blauw en paars en dat zit hier ruimschoots in. Het is een mini van Heaven and Earth Designs, dus deze zal niet te gek veel jaren kosten. Ik laat even niet het 'af' plaatje zien, het is ook wel grappig als ik jullie nog enigszins kan verrassen waar het heen gaat met dit borduurwerk. Wie weet al wat het wordt?

En de toestand thuis nu? Eigenlijk verloopt alles goed, maar wat me nu wat begint op te breken is dat alles steeds zo hetzelfde is. Er is weinig waar je naar toe kunt leven. Het is logisch, maar dat maakt het wel een beetje saai. In de meivakantie ging het reisje dat oudste zoon en ik naar Lissabon zouden maken niet door. Ook de rondreis in Schotland in begin juli lijkt niet haalbaar en we hebben de reis verschoven naar volgend jaar. Onze zomervakantie gaat zich afspelen in Backyardian, maar wat zijn we gelukkig en dankbaar dat we een tuin hebben, ik weet dat er veel mensen veel beroerder voorstaan dan wij en wel aangewezen zijn op het park of het strand, waar het vervolgens weer veel te druk wordt...

De jongste mag sinds twee weken weer twee dagen in de week naar school. Daar is hij dolgelukkig mee. Hij mist natuurlijk wel de rest van de klas, maar de andere helft ziet hij vanaf 8 juni weer. De oudste krijgt nog steeds alleen digitaal onderwijs, dat wel uitstekend verloopt. Hij is hard aan het werk en lijkt de structuur goed te begrijpen. Beide jongens trainen ook weer voor voetbal, de oudste wel op 1,5 meter afstand. Hij is 12, maar voetbalt in een team waarin ook 13-jarigen zitten en dan zijn de regels strenger.
Ze spelen ook veel buiten met een kleine ploegje andere jongens, allemaal 12 jaar of jonger. Ik ben blij dat ze op die manier wat van hun energie kwijt kunnen en het is voor mij heerlijk om af en toe wat momenten te hebben dat ik alleen ben. Waar ik ook blij mee ben, is dat de sportschool sinds kort buiten sport verzorgt. Ik kan dus weer mijn zumba-lessen doen, waarbij we voor de spiegelende wand van het Thialf staan. We haalden daarmee zelfs de krant met onderstaande foto (helaas niet van ons meest synchrone momentje, dit doen we meestal beter!). Zoals je ziet, keurig op afstand van elkaar. Zodra het sporten afgelopen is, moeten we wegwezen, anders zijn we aan het samenscholen en dan wordt het wellicht toch wel een erg dure sportles. Maar fijn om weer wat meer te bewegen (naast alle wandelingen met de hond), doordat ik ook wel eens wat extra bak (ook corona-troost), merk ik toch ook wel een corona-kilootje.



Mijn man en ik geven dus ook nog steeds digitaal les. Hij is veel op school omdat hij als examensecretaris van alles rondom de toetsen aan het regelen is. Ik ben vanaf thuis een diplomering aan het uitdenken die binnen de grenzen van het huidige mogelijke komt, maar wel tegemoet komt aan het samenzijn. Deze examenlichting heeft ruim twee maanden geleden zonder dat de leerlingen het van tevoren wisten, de laatste schooldag gehad. Daarna is de klas niet meer bij elkaar geweest. Bij een diplomering moeten we daar iets mee kunnen, maar het vergt wel wat extra afslagen in het denkproces. We gaan er hopelijk iets moois van maken, ik gun het juist deze groep leerlingen zo enorm!

Fijn hemelvaartsweekend en happy stitching!