dinsdag 25 september 2018

Steekje los?



Dit weekend zette ik de laatste steekjes van een kolom bladzijden. Jee!!! Ik ben alweer met heel veel plezier aan de volgende pagina begonnen. Wat maf dat je zo blij van die steekjes kunt worden. Je zou haast denken dat er een steekje bij me los zit, maar nee, alle steekjes zitten keurig vast en ook in mijn hoofd wordt het juist heerlijk geordend van al die kleurtjes en van het repeterende handwerk. Het is een heerlijk tegenwicht voor het hoofdwerk waar ik overdag mee bezig ben. Even alleen maar ik en mijn stof, naald en draadjes, in plaats van elk uur weer 30+ leerlingen die allemaal iets willen of juist niet. Ik heb heerlijk werk, maar vermoeiend en inspannend is het wel. Daarom ben ik in de avonduren gewoon met wat rustigs bezig en voel ik absoluut geen behoefte tot bungeejumpen of parachutespringen in mijn vrije tijd ;)

zaterdag 15 september 2018

Handwerk is ook werken!

De trein van school is weer op volle vaart, maar gelukkig vind ik in de avonden en in de weekenden nog voldoende tijd om elke dag mijn steekjes te zetten. Ik zit voor mezelf met de uitdaging nu op 28 dagen, wat toch maar mooi 4 weken zijn!




Hier voor de lol wat close-ups zodat de vorderingen goed te volgen zijn. De foto van vandaag is van vanochtend, ik heb er nu alweer heel wat steekjes bij, zo'n zaterdag is heerlijk!

's Ochtends is het even druk: Jongste Zoon heeft dan altijd een voetbalwedstrijd waar hij met mijn man naar toe gaat. De drukte voor mij ligt in het op tijd een lekker ontbijtje serveren en ervoor zorgen dat hij in zijn voetbaloutfit klaar zit. Oudste Zoon heeft scouting op zaterdag en normaal gesproken breng ik hem daarheen (half uur heen, half uur terug, voor het ophalen hetzelfde verhaal, dus da's twee uur fietsen), maar vandaag was de voetbalwedstrijd laat, en sloten de tijden dusdanig perfect op elkaar aan dat Oudste Zoon met de auto bij scouting afgezet kon worden, Manlief en Jongste zoon door konden naar de voetbalwedstrijd en na afloop konden ze precies weer Oudste zoon oppikken. Ik had zomaar drie uur alleen op de zaterdagochtend: een onverwachtse luxe!

"Ga maar goed aan het werk!" zei mijn man met een knipoog toen hij de deur achter hem en onze zonen dichttrok. Ik moest lachen. Tuurlijk, ik zou goed aan mijn borduurwerk!
Twee uurtjes heerlijke, luxe borduurtijd.
Daarna heb ik natuurlijk nog wel even het huis goed opgeruimd, gestofzuigd en een was opgehangen zodat het leek alsof ik heel druk was geweest. Manlief weet wel beter, maar ik voel me dan wat minder schuldig over zo'n luxe handwerkochtend. Moet ik eigenlijk helemaal niet doen. Want wij weten het allemaal: 
HANDWERK IS OOK WERKEN! ;)