40% procent

Weer een pagina af, ik zit nu op 40% van het borduurwerk!

Borduren in tijden van corona... Ik verwacht in ieder geval iets meer tijd te hebben nu, zeker nu het afstandsonderwijs nu aardig loopt. De afgelopen week was ik daar erg druk mee. Normaal gesproken werd ik drie dagen, maar als je werk ineens zo letterlijk thuis is en alles binnen twee dagen ander moet, behoort parttime werken niet echt tot de opties. Het ondersteunen van mijn eigen kinderen heb ik uiteraard tussendoor ook gedaan, want ook voor hen was het flink wennen.

Nu keert de rust iets meer terug. We weten wat beter wat er de komende week komt (in ieder geval wat school betreft). Buiten het huis is het natuurlijk anders. Je merkt in het dorp dat het stiller is, hoewel nu met dit mooie weer wel erg veel mensen een hond blijken te hebben. Hier in het noorden is het nooit echt vol en we hebben hier nog niet veel corona-besmettingen. Bevestigde corona-besmettingen dan, het kan best zijn dat er veel mensen zich niet zo lekker voelen, maar niet bedenken dat dit corona kan zijn en er wordt ook niet zo veel meer getest door het tekort aan testen.

We doen ons best. De kinderen mogen nu nog in het dorp spelen, maar bij niemand naar binnen. Ze weten dat ze elkaar niet moeten aanraken, hoewel ik betwijfel of ze daar in het vuur van hun spel ook nog om denken. Handen goed wassen bij het naar binnen gaan. Nooit iets eten op straat. Ik wil ze dit contact nog niet ontzeggen, beide kinderen missen hun klasgenoten al (terwijl ze daar in vakanties geen last van hebben, maar de onzekerheid van de termijn speelt hier z'n parten).

Het weekend verliep rustig. Geen voetbal, geen tennis, geen bezoek. Ik heb met de jongste een cake gebakken en met de oudste een stuk gefietst (dat was één van de challenges voor gym van school). Gisteravond hebben we geklaverjast, even met z'n allen tijd doorbrengen.

Morgen gaan we weer los. Manlief heeft veel lessen en heeft vanuit de studeerkamer contact met zijn leerlingen. We geven online les, we zijn dus in beeld voor de leerlingen en zij kunnen ons via de chat vragen stellen. Ik heb maar twee lessen, die ik vanuit de woonkamer verzorg. Jongste zoon werkt in de keuken en oudste zoon zit boven in zijn kamer. Om 10 uur en om 12 uur pauzeren we gezamenlijk, met tosti's, da's dan wel een voordeel van het thuiswerken.

Om half 3 vinden we dat de schooldag klaar is. Dan kan ik weer verder met mijn borduren, zonder tijd te verliezen aan een fietstocht. Elk nadeel heb se voordeel...

Vorig jaar heb ik Train of dreams afgemaakt en daar kon ik nu een 'reward' voor aanvragen bij HAED,
dit kan eens in de twee jaar, ongelofelijk vrijgevig.
Ik heb deze prachtige tijgers gekozen, waarbij het net geschilderde tijgertje onmiddellijk uit zijn lijst stapt.
Uiteraard kom ik voorlopig nog niet aan een nieuw borduurwerk toe, maar het is toch erg leuk om dit te hebben.

Schildpad zwemt weer langs

Het is al lang geleden dat ik jullie iets van mijn schildpad heb laten zien. Half oktober was het, las ik net even terug.
Op 1 januari ben ik met de schildpad weer mee gaan doen met de Challenge van een Facebook-groep.  Je maakt dan een fictieve reis rond de wereld, elk steekje telt voor een mijl. Bovendien doe ik met dit borduurwerk mee aan de uitdaging om 100 dagen lang elke dag 30 kruisjes te borduren. Die kruisjes tellen niet mee voor de reis rond de wereld, elk kruisje kan maar voor één uitdaging meetellen.
Maar zo borduur je wel lekker wat!

 Dit is de foto van 1 januari. Die heb ik bij avondlicht gemaakt, ik was toen bij mijn moeder, even gezamenlijk de kop van het jaar afbijten.

Dit is de foto van 1 maart, toch weer een heel stuk verder. Met zo'n uitdaging meedoen zorgt er beslist voor dat ik elke dag dit borduurwerk oppak om op z'n minst 30 steken te doen, maar het liefst meer. Het is dat het ook een keertje bedtijd wordt.

Its about time

Its about time heeft weer 5000 steekjes erbij gekregen in februari. Dat is best leuk, dat zijn toch 50 blokjes van het patroon. Maar als je bedenkt dat het hele patroon 296100 steekjes heeft, dan stelt het nog niet zo gek veel voor. Gewoon lekker doorborduren, elk steekje is er één, het gaat om de reis en niet om de aankomst en dat is allemaal waar.

En ever ter vergelijking mijn startpunt op 1 februari.