Vierkant de beste! Quilt voor jongste zoon af

 

Ik realiseerde me bij het plaatsen van de af-foto van het draakje, dat ik een andere affo nooit had laten zien, namelijk de quilt die ik voor jongste zoon gemaakt heb. Het was wel een proces. Ik ben met alle vierkantjes begonnen, maar was die op een gegeven moment zó spuugzat. Toen heb ik caleidoscoopblokken die ik nog van een eerder probeersel had liggen erin verwerkt. En ook nog vier grote blokken 54-40 or fight om nog wat meer afwisseling in de quilt te krijgen. Ik heb bovenin nog wel weer vierkantjes verwerkt ( ik had alles vooruit al geknipt en had nog zo veel vierkantjes liggen), maar die heb ik wel weer geordend zodat je daar een omgekeerde regenboog of zoiets krijgt. 

Jongste zoon is er zielsgelukkig mee en heeft 'm nu als extra laagje in bed liggen, geen overbodige luxe met de koude nachten op het moment. En bij de warme nachten 's zomers is dit gewoon zijn deken, zegt hij, doet zijn broer ook. 

We waren in de kerstvakantie een weekje naar Ameland. Was best rustig, tijdens de lockdown. We hebben heerlijk gewandeld en we hadden een fijn huisje (alvast weer geboekt voor volgend jaar!). En natuurlijk moesten er vier quilts mee, je hangt toch net wat minder lekker op de bank zonder quilt.

Mini lil DragonZ Wind is af!!!

Mijn kleine coronadraakje is af! De lockdown is nog steeds gaande, maar dit borduurwerk is wel klaar. Het inlijsten moet waarschijnlijk nog even wachten, wellicht kan ik het bij de lijstenmaker nog afleveren, maar anders moet het gewoon even blijven liggen. 43100 steekjes, dus het is niet zo veel als ik het vergelijk met andere werken waar ik mee bezig ben. De achtergrond is gewolkte beige aida, 18 count en ik heb het geborduurd met 2 draadjes dmc. 

Lockdown draak

 

Vorig jaar maart of zo startte ik Mini lil Dragonz Wind van Sheena Pike, een patroon van Heaven and Earth Designs. We zaten toen in een lockdown en als coronatroost voor alle leuke uitjes die mijn neus voorbij gingen (een stedentrip naar Lissabon bijvoorbeeld, met oudste zoon, we zijn nog steeds niet geweest) mocht ik toen iets voor mezelf kopen. Dat werd dit kleine monstertje.

Ik zit nu op 91%, nog 3900 steekjes, wat nog deze maand te doen valt. Dan heb ik een finish, maar ik ben bang dat er voor corona en voor de lockdown nog geen finish is. We zitten weer midden in een lockdown en waarschijnlijk komt daar deze week ook nog een avondklok overheen. In de praktijk merk ik daar niet zo veel meer van, want ik ging toch al nergens meer heen. Ik mis het dansen, merk dat ik nu echt minder moet eten om in vorm te blijven 😃 en ik mis het zonder gedoe bij vrienden of familie kunnen zijn, maar het is nu wat het is... In de dagelijkse praktijk loop ik vooral tegen de situatie op school op, we geven les aan de examenklassen, maar die leerlingen moeten nu wel 1,5 m afstand houden, wat denk ik ook heel verstandig is. Maar klaslokalen zijn daar natuurlijk niet op berekend. Dus we geven over twee lokalen les, terwijl een gedeelte van de leerlingen in de aula weer praktisch bovenop elkaar kruipt, soms ook heel letterlijk. 

Oudste zoon zit in havo-2 en cijfermatig mag het nog wel wat lekkerder gaan. En dat gaat het meestal ook, het tweede half jaar is hij altijd echt op stoom en maakt hij goed wat hij in het eerste half jaar heeft laten liggen, gaat al zo sinds groep 3. Maar het is nu de vraag hoeveel cijfers er nog bij gaan komen en hoe zijn school dan omgaat met de stand van zaken. Het is natuurlijk ook de vraag of hij wel voldoende basis heeft voor havo-3 na twee jaren waarin corona beslist invloed op het onderwijs heeft gehad. Hij maakt zich daar wel zorgen over, maar het enige wat ik hem kan vertellen is dat hij moet laten zien wat hij kan en nu zo veel mogelijk moet oppikken. Hij is sowieso aan het leren, hoe zijn volgend jaar er ook uitziet. 

Het is dus met alles leven bij de dag, vooruit kijken waar nodig, maar niet te veel, want je kunt toch niet voorspellen hoe volgende week of volgende maand eruit ziet. Ik hoop zo enorm dat we een rustige zomer in kunnen. We zitten met ons werk en met ons gezin beslist niet in de slechtste situatie, maar ik merk wel dat we vermoeid raken. Kan me niet eens indenken hoe dit voor mensen in de zorg moet zijn, dit lijkt me zo ongelofelijk heftig! En dan doen we maar wat wij kunnen bijdragen: thuisblijven, ons uiterste best doen niet besmet te raken, zodat het in de zorg niet nog zwaarder wordt. En ondertussen maak ik dan gewoon maar wat borduursteekjes en plan daarvoor dus toch wel die finish. Ik geloof dat ik mijn borduren nog wel aardig onder controle heb.

Nieuw jaar en de stand van zaken

 Het nieuwe jaar start voor mij vaak met een retraite bij mijn moeder en dan handwerken we, dagenlang. Dat geeft direct een prachtig moment om even de stand van zaken voor mijn borduurwerken te laten zien, want ik ben nogal trouweloos geweest in het bloggen, sorry...

Het is natuurlijk ook een gek jaar, waarin aan de ene kant meer ruimte ontstaat voor handwerken omdat er zo veel anders niet mag. Maar aan de andere kant kosten veel gewone dingen, ook in het werk, meer energie en meer aandacht, waardoor ik 's avonds niet alleen gefocust ben op lekker borduren, maar ook op wat er nu weer in het nieuws komt, of hoe ik de lessen nu weer ga doen (de combinatie van afstand- en live onderwijs). Komende week hebben mijn kinderen thuis les, maar manlief en ik gaan naar het werk om onze examenklassen live les te geven. Tussendoor zoveel mogelijk naar huis. De jongste zit in groep 8, dus van noodopvang wil ik liever ook geen gebruik maken, we proberen nu eerst hoe het zo gaat.

Als eerste mijn schildpad, Sea Turtle Spirit of Serendipity. Inmiddels ben ik over de helft, hoera!

Dan mijn draakje, corona-projectje. Dit is Lil Dragonz Wind, hier heb ik 75% in zitten. Dit is sowieso het eerste werkje dat afkomt, het is natuurlijk ook het kleinst, dit is een mini en het is niet vullend borduurwerk, je blijft hierbij ook achtergrond zien.

Dan de huisjes, Hidden Harbor. Daarmee ben ik op 39%. Dit is ontzettend leuk borduren, maar ook intensief omdat er zoveel kleurwisselingen in zitten. Erg veel confetti dus, kleurtjes waarmee ik maar enkele steken hoef te doen en dan alweer een andere kleur.

En dan tot slot mijn klok, Its about time. Dit is een enorm geval, waar nog maar 9% in zit, dus dit borduurwerk blijft nog jaren bij me. Prima!

Maar zoals ik al zei, hebben mijn moeder en ik nu een soort borduurretraite. Heerlijk veel handwerken, hoewel we gisteren ook braaf anderhalf uur in het bos gewandeld hebben. 

Dit is de toestand op tafel: twee laptops met Pattern Keeper (mijn moeder is ook óm) en meerdere bakken borduurgaren. De borduurwerken zelf lagen net even op de tafel voor om gefotografeerd te worden.

En dit is dan mijn moeders borduurwerk: Coming to Room. Prachtig vind ik deze ook! Ze is nu op 25,6%, dus nog lekker veel borduursteekjes te gaan.

Ik wens jullie een handwerkrijk, gezond en gelukkig nieuwjaar!