Lockdown draak

 

Vorig jaar maart of zo startte ik Mini lil Dragonz Wind van Sheena Pike, een patroon van Heaven and Earth Designs. We zaten toen in een lockdown en als coronatroost voor alle leuke uitjes die mijn neus voorbij gingen (een stedentrip naar Lissabon bijvoorbeeld, met oudste zoon, we zijn nog steeds niet geweest) mocht ik toen iets voor mezelf kopen. Dat werd dit kleine monstertje.

Ik zit nu op 91%, nog 3900 steekjes, wat nog deze maand te doen valt. Dan heb ik een finish, maar ik ben bang dat er voor corona en voor de lockdown nog geen finish is. We zitten weer midden in een lockdown en waarschijnlijk komt daar deze week ook nog een avondklok overheen. In de praktijk merk ik daar niet zo veel meer van, want ik ging toch al nergens meer heen. Ik mis het dansen, merk dat ik nu echt minder moet eten om in vorm te blijven 😃 en ik mis het zonder gedoe bij vrienden of familie kunnen zijn, maar het is nu wat het is... In de dagelijkse praktijk loop ik vooral tegen de situatie op school op, we geven les aan de examenklassen, maar die leerlingen moeten nu wel 1,5 m afstand houden, wat denk ik ook heel verstandig is. Maar klaslokalen zijn daar natuurlijk niet op berekend. Dus we geven over twee lokalen les, terwijl een gedeelte van de leerlingen in de aula weer praktisch bovenop elkaar kruipt, soms ook heel letterlijk. 

Oudste zoon zit in havo-2 en cijfermatig mag het nog wel wat lekkerder gaan. En dat gaat het meestal ook, het tweede half jaar is hij altijd echt op stoom en maakt hij goed wat hij in het eerste half jaar heeft laten liggen, gaat al zo sinds groep 3. Maar het is nu de vraag hoeveel cijfers er nog bij gaan komen en hoe zijn school dan omgaat met de stand van zaken. Het is natuurlijk ook de vraag of hij wel voldoende basis heeft voor havo-3 na twee jaren waarin corona beslist invloed op het onderwijs heeft gehad. Hij maakt zich daar wel zorgen over, maar het enige wat ik hem kan vertellen is dat hij moet laten zien wat hij kan en nu zo veel mogelijk moet oppikken. Hij is sowieso aan het leren, hoe zijn volgend jaar er ook uitziet. 

Het is dus met alles leven bij de dag, vooruit kijken waar nodig, maar niet te veel, want je kunt toch niet voorspellen hoe volgende week of volgende maand eruit ziet. Ik hoop zo enorm dat we een rustige zomer in kunnen. We zitten met ons werk en met ons gezin beslist niet in de slechtste situatie, maar ik merk wel dat we vermoeid raken. Kan me niet eens indenken hoe dit voor mensen in de zorg moet zijn, dit lijkt me zo ongelofelijk heftig! En dan doen we maar wat wij kunnen bijdragen: thuisblijven, ons uiterste best doen niet besmet te raken, zodat het in de zorg niet nog zwaarder wordt. En ondertussen maak ik dan gewoon maar wat borduursteekjes en plan daarvoor dus toch wel die finish. Ik geloof dat ik mijn borduren nog wel aardig onder controle heb.