Dear Jane in oktober

Sorry voor de slechte foto. Bij lamplicht fotograferen levert zelden mooie resultaten, maar een deadline is een deadline!
Ik denk dat de foto ook niet helemaal recht is, want in real life staat het rondje toch minder scheef in het blokje dan het hier lijkt. Ach, dit heeft ook iets. Perfectie is maar saai, toch?

Op de valreep, om 23.35 uur op de 31ste oktober, schrijf ik nog een blogberichtje over Dear Jane. Over blokje H8 van Dear Jane, om precies te zijn.
Als mijn leerlingen klagen dat ze nog 's avonds laat aan het werk geweest zijn voor Nederlands, dan zeg ik dat ze beter hadden moeten plannen. Er was echt wel een beter momentje om het werk te doen.  Zo was er voor dit blokje ook echt wel een ander moment. Maar ik was niet echt in Dear Jane stemming. Ik werkte aan de Antique Wedding Sampler, waarvoor ik echt een andere naam moet verzinnen, want ik vind dit veel te lang om elke keer op te schrijven, bovendien is mijn stofkeuze niet bepaald antiek. Of ik quiltte in mijn Sylvia's Bridal Sampler. Nog 47 blokjes en de rand te gaan!
Tussendoor kwam ook nog een toetsweek op school met het nodige nakijkwerk in de avonduurtjes.
En zo kwam het dat ik op de laatste dag van de maand toch nog tegen de klok aan het patchen ben. Heeft ook wel iets, overigens.
Toen het blokje klaar was, moest het strijkijzer nog even aan de slag om het blokje presentabel te maken en tadaa: hier is Dear Jane in oktober: H8.

Gistermiddag kwam manlief met deze prachtige bos bloemen thuis. Paarse bloemen, voor mijn verjaardag! Ik ben nu 35 jaar en vandaag 35 jaar en één dag. Tja, wat zeg je daar nog meer over? Vroeger vond ik mensen van mijn huidige leeftijd oud. Maar ik voel me eigenlijk niet heel veel anders dan vroeger en nu is 35 jaar ineens helemaal niet zo oud. Van die 35 jaar ben ik ruim vier jaar aan het quilten. Hopelijk nog heel veel tijd voor de boeg om nog een hele stapel quilts te maken. Ooit wil ik ook mijn eigen trunkshow, dromen is gezond.
Nu moet ik stoppen met het blogbericht, anders is oktober zo toch echt voorbij. Welterusten en alvast een heel fijn en creatief november!

Bee Antique Wedding Sampler!

Wat was dat leuk! Vandaag waren we sinds lange tijd weer met een grote groep met hetzelfde bezig! Vorige maand is bij onze bee van het Quiltkabinet het startsein gegeven voor blok 1 van de Antique Wedding Sampler van Di Ford en vandaag kwamen we terug met sterren in allemaal kleuren. Wat is het bijzonder om te zien hoe ieder weer z'n eigen draai aan het patroon geeft. Bij vijf van ons wel heel letterlijk een eigen draai, want alleen het linkerbovenblok heeft de punten van de ster de goede kanten op staan. Die was dan ook van Marja, onze quiltjuf! De rest van ons heeft allemaal de ster met een punt naar boven gezet. Dit was natuurlijk aanleiding voor grote hilariteit. Maar wat zijn de blokken allemaal mooi! Zucht! Ik heb genoten en nu met de foto's erbij weer opnieuw.

Ik heb overigens ook weer schandalig ingeslagen. Heel veel mooie stofjes gaan voor prachtige prijsjes van de hand, want in het Quiltkabinet wordt ruimte op de planken gemaakt voor nieuwe collecties. Kwam ik vorige maand al met vier hele meters thuis, nu gebeurde dat weer en had ik ook nog acht fat quarters batikstofjes voor tien euro mee. Ik ben bang dat mijn stoffen uit hun quiltkastje groeien! Maar snel doorquilten en patchen! De batikjes heb ik al ingepakt, mooi cadeautje voor mijn verjaardag over anderhalve week.

Nog even van dichtbij mijn eigen blok 1. Ik ben er blij mee. Het was best wel lastig, vooral het appliceren van de ster met z'n uitstekende puntjes. Niet alle puntjes zijn even prachtig, maar de meeste zijn best leuk gelukt.

En dan mocht ik ook nog mijn moeders blok in close-up laten zien. Leuk hoe we toch in een vergelijkbaar kleurenschema terecht komen. Alleen haar bloemenstof is heel anders, waardoor toch de sfeer van de quilt wel anders wordt, vermoed ik.

Topdagje dus! Heel veel plezier gehad. Nu weer lekker verder met het volgende blokje, dat ik dan volgende maand wel weer zal laten zien.
Nog een fijne avond en een goede zondag morgen!

Dóórpitten!

Daar zit je dan: een paar kilo katoen op schoot. Houten quiltring, klosje quiltgaren, naald, vingerhoek, schaartje. Meer heb je niet nodig om je urenlang bezig te houden. Uren. Uren. Urenlang. En heel veel verder ben je dan nog niet.
Mensen, wat is dit een megaproject! Afgelopen weekend heb ik quiltend doorgebracht. Waar ik anders wat meer afwisseling in mijn bezigheden aanbreng, was ik nu verknocht aan mijn quilt en aan Netflix met de net ontdekte serie Life Unexpected. De kinderen waren uitzonderlijk lief met de Playmobil aan het spelen, dus ik had echt even gelegenheid te cocoonen. En da's best goed voor/van mij.
Ik heb bijna een hele rij in het weekend gequilt. Maar dan blijven er nu nog steeds 61 blokjes over. En de rand. Mensen, mensen, mensen, wat een project! Maar het is mijn eer te na om hem te laten quilten. Bovendien heb ik het geld er niet voor (over), moet je eens nagaan hoeveel lapjes je daarvoor kunt kopen... En als ik al die tijd die ik nu aan doorpitten besteed ook nog gewoon zou patchen, dan zou ik nog meer stofjes nodig hebben en nog eerder tops afhebben die dan ook weer gequilt moeten worden en dan moet je daar weer honderden euro's voor neerleggen en dan kom je een beetje in een vicieuze cirkel terecht. Lekker dóórpitten dus, scheelt een hoop problemen.

Ander projectje van de afgelopen week was dit mandje met Rupsjes Nooitgenoeg. Jongste zoon ging trakteren op school en omdat hij nog in een kleuterklas zit, hoort er gezond getrakteerd te worden. Dus ik toog naar de supermarkt en kwam met een lading aardbeien en druiven terug. 's Ochtends zette ik de wekker een uur eerder om 150 druiven en 25 aardbeien te wassen. Daarna werden die aan prikkers geregen en toen moest ik nog gezichtjes op elke aardbei maken... Het was best een klus, maar dan weet je tenminste dat je kind met een verantwoorde traktatie op school aankomt. De volgende dag was er weer een kindje jarig. Jongste zoon kwam met een doosje Dummy's thuis. Hij vond ze gelukkig niet lekker.

Heel veel ganzen!

De Vitruvius Man werd omlijst. Eerst met een donkerblauwe bies, daarna met stroken vliegende ganzen, leuke log cabins en nog een paar sterren. Dit is het vijfde blok voor de Pi and Square en daarmee de een na laatste.
Wat gaat het snel! Nog maar een blok en dan is deze quilt bijna klaar. En dan heb ik nog een quilt die gequilt moet worden, terwijl ik met Sylvia's Bridal Sampler nog niet eens op de helft ben!
Hellup, lichtelijke quiltpaniek!
En maar weer snel de SBS op schoot, doorpitten, dóórpitten!

Bedankt voor jullie reacties naar aanleiding van het Bell-gedoe. Het gaat nu goed met me, veel beter dan verwacht, mag ik wel zeggen. De verlamming is er nog wel gedeeltelijk, maar het hindert me nauwelijks, is ook haast niet zichtbaar, alleen voor de oplettende kijker. Ik kan zelfs alweer een beetje fluiten (onwaarschijnlijk, wat een gemis dat opeens was)!
De huisarts is verbaasd over hoe snel mijn herstel verloopt. Ikzelf ben er vooral heel gelukkig mee. De Prednisonkuur was niet grappig. Ik heb veel last gehad van vermoeidheid en voelde me een stuk minder vriendelijk en stabiel dan ik gewoonlijk ben.
Ik heb enorm veel respect voor mensen die dit paardenmiddel voor langere tijd moeten slikken!

Tussendoor werd jongste zoon ook nog 5 jaar, kwam er veel familie langs, quiltten mijn moeder en ik weer twee avonden aaneen en was het vooral heel erg gezellig.
De keelontsteking die zich vervolgens met enkele graden koorts aandiende, was minder goed gezelschap en hield me nog twee dagen thuis van school. En zo kwam het dat na nog twee dagen wel aan het werk te zijn geweest het nu opeens vakantie is!
Herfstvakantie, mijn favoriet. Zeker als het buiten tekeer gaat en ik binnen met een quilt op schoot zit. Maar ook als het ineens nog best lekker weer is en je nog enkele gestolen momenten in de tuin door kunt brengen.
GENIETEN, met hoofdletters.
Er is weer rust in mijn hoofd, ook even rust in mijn agenda.
Geen rust in mijn quiltnaald, maar dat hoeft ook lekker niet.