Nog steeds heb ik een heel pijnlijke hoest, praktisch geen stem en geen energie, toch voel ik me beter omdat het weer een stijgende lijn is. Gisteren heb ik met mijn baas gebeld, zo goed als dat ging met een fluisterstemmetje en het leek haar verstandiger dat ik de rest van de week thuis blijf. Ik zie me ook morgen nog niet voor de klas staan, hoor, dat ik hier weer een was in de machine stop, wil nog niet zeggen dat ik ook 30 kinderen in bedwang kan houden - zeker zonder stem gaat dat wat lastig. Ik vind het fijn dat zij die knoop voor me doorhakte, ik heb zelf altijd wat last van overmatig verantwoordelijkheidsgevoel.
Het is inmiddels ook gezellig thuis: sinds maandagmiddag is ook jongste zoon ziek. Hij werd door de juf van de BSO afgeleverd nadat ze gebeld had of ik hem op kon komen halen. Toen ze me aan de telefoon hoorde, besloot ze zelf maar even een jas aan te trekken en de jongens thuis te brengen. Topjuffrouw! Ik vond het zo lief en het was zo fijn dat ik de deur niet uit hoefde. Gisteren vond ik het wel even heel heftig: iemand verzorgen terwijl je zelf ook zo ziek bent. Maar dat is moederschap. Hij maakte het mij gelukkig niet al te moeilijk. Oudste zoon kwam gisteren met een 8,5 thuis voor zijn eerste spreekbeurt, over de ruimte. Wat zijn we trots! Hijzelf heeft dan de neiging om te kijken naar wat nog niet goed ging (lees: waarom hij die 10 niet heeft), maar wij vinden een 8,5 een prachtig cijfer, iets waar je heel blij mee mag zijn.
Ik ga maar eens wat borduren. Zo gaat het elke keer weer een steekje beter met me!
Beterschap.
BeantwoordenVerwijderenHet weer is ook niet zo dat je opknapt als je even buiten bent.
Het ziek zijn voelt dan 10x erger.
Lekker kalm aan doen, dan knap je gauw weer op.
Van harte beterschap. De trein schiet al lekker op. Hij wordt prachtig.
BeantwoordenVerwijderenGrtjes Ingrid
Hele goede beterschap voor jullie beiden en ben verstandig: ziek het goed uit, zodat het je niet nog een keer kan pakken. Lieve groet van Wilma
BeantwoordenVerwijderen