Fly Away - Ster C

Ster C werd ook gemaakt en hierin zit mijn favoriete stof: de lila met turquoise druppeltjes stof. De aqua kleuren komen in de ster ook terug, de druppeltjes in de donkerblauwe punten ook. Wel weer leuk! Ik hoop vanavond de stoffen voor Ster D te kunnen knippen. Eens kijken hoe druk ons kleine handenbindertje ons houdt!

Met Sherlock gaat alles voorspoedig! Hij is nu drie dagen bij ons en doet het uitstekend. Ik vind het eigenlijk zo knap, zo'n klein hondje, net weg bij z'n moeder, en hij accepteert en verwelkomt alle afwisseling in ons gezin van harte.

Even voorstellen...

Dit is Sherlock. Bordercollie. 9 weken oud en sinds gisteren woont hij bij ons.
Hij is hopelijk een waardige opvolger van Rjukan.
Hondloos zijn ligt ons niet. Dus besloten we vorige week op zoek te gaan naar een pup en die vonden we. Het is niet zo dat we Rjukan direct vergeten zijn, beslist niet. Het is meer zo dat Sherlock ons helpt onze gedachten te verzetten. Verdriet en blijdschap kunnen heel goed naast elkaar bestaan.

Sherlock is vrij gemakkelijk, de lange reis naar huis verliep zonder problemen, geen plasjes, poepjes, kotspartijen in de auto. Ook geen jodelpartijen. We hoorden hem voor het eerst blaffen toen hij zijn flosstouw aanviel.
Hij is lief, pluizig en daarmee zeer aaibaar.
Hij is ook ontzettend eigenwijs. Als ik hem uitlaat voor een plasje, doet hij dat niet (al die grassprieten zijn een enorme afleiding), maar in de keuken gebeurt het dan weer wel.
In de bench liggen is okay, maar dan vooral niet op een zacht dekentje, eerst wordt dat vakkundig opzij geveegd.
Hij is ook heel sociaal. Hij vindt alle mensen heel gezellig. De meeste mensen vinden hem ook erg leuk. Dit heeft als gevolg dat wandelingen lang duren, lang niet altijd het gewenste resultaat hebben, maar ons sociale leven een enorme boost geven.

Sherlock, Brits, slim en in hondenvorm ook nog eens sociaal.
Welkom in ons leven!

Ster B Fly Away

Tijdens de verdrietige dagen rondom de ziekte en het verlies van Rjukan was ik bezig met deze tweede ster. Dat er een stukje uit is, kun je heel mooi symbolisch opvatten, maar in dit geval is het ook gewoon het patroon: deze ster zal tegen een andere aanliggen. De symboliek zie ik er natuurlijk voortaan ook in. Ik heb dat vaker met m'n quiltwerk, dat ik nog precies weet wanneer ik welk stukje maakte, quilts zijn zo ook haast dagboeken, spiekprove, want niemand anders begrijpt het.

Vandaag was ik aan het werk, dat is prettiger dan in zo'n leeg huis zijn. Manlief en ik hebben vanavond ook al voorzichtig gedroomd over een ander hondje, niet zozeer als vervanger voor Rjukan, maar als opvolger van onze grote vriend. We houden van dieren en missen nu het gezelschap en dat zal ook zo blijven.

Morgen is het een spannende dag: de dag van de examenuitslagen! Ik ben zo benieuwd wat de N-term voor mijn cijfers gaat betekenen en minstens zo nieuwsgierig naar hoe het mijn leerlingen voor alle vakken vergaan is. Morgen om 8.00 uur zijn de N-termen bekend, daarna worden op de scholen alle scores omgezet in cijfers en wordt er gecontroleerd wat de uitslagen precies zijn en daarna nog een keer gecontroleerd, want dit is iets waarin je absoluut geen fouten maken mag. 's Middags wordt de uitslag bekend voor de leerlingen. Ik hoop zo dat ik geen van mijn mentorleerlingen een verdrietige boodschap hoef te brengen!

Dag lieve Rjukan...

Een mooie foto van Rjukan op Ameland, van
januari dit jaar. Ook toen al kon hij niet meer
met alle wandelingen mee. Deze wandeling had-
den we speciaal voor hem uitgezocht. Deze foto
heb ik toen eigenlijk al voor dit doel gemaakt. 

Donderdagmiddag werd hij ziek.
Eerst kwam alles er aan de achterkant uit, de hele hal onder de vieze  derrie, net op het moment dat de postbode aanbelde om de nieuwe fiets voor jongste zoon af te leveren.
Terwijl ik de hal schoonmaakte, lag Rjukan buiten, een beetje bij te komen.
Dacht ik.
Maar toen kwam alles er aan de voorkant uit, met groot geweld, alsof het uit z'n tenen moest komen. Ik vond het zo sneu! Maar honden hebben dit nu eenmaal wel eens, grote schoonmaak, had hij weleens vaker gehad, ging altijd weer over.

Ook nu ging het wel over, maar ondertussen knapte Rjukan niet op.
Hij kreeg moeite met opstaan en het lopen ging steeds moeilijker.
Zijn ademhaling ging razendsnel, de hoest die hij al een poosje had vanwege wat vocht achter de longen, werd nu nog erger.
Op vrijdagavond kreeg manlief Rjukan niet meer alleen overeind en ook met z'n tweeën kregen we het niet voor elkaar, hij wilde z'n poten gewoon niet goed neerzetten, hield ze slap. Toen we eenmaal de mand buiten hadden getild en hij op de tegel kon stappen, ging het ietsje beter. Maar nauwelijks buiten de tuin, liet hij zijn urine al lopen.
Zaterdagochtend was het nog erger.
Hij tilde niet eens meer zijn kop op toen we beneden kwamen.
We zijn naar de dierenarts gegaan.

Waarschijnlijk heeft Rjukans hart van het ziek zijn de genadeslag gekregen.
De dierenarts zag aan zijn wat blauwige tong dat hij al echt zuurstofgebrek had en dus benauwd was. Heel snel na het spuitje sliep Rjukan in.
Hij gaf zich zomaar over.

Wij zijn ontzettend verdrietig.
Waar ik gisteren dacht dat het wel wat ging, ben ik vandaag helemaal van slag.
Iedereen is nu naar school en het huis is leeg, echt leeg.
We hebben nu helemaal geen huisdieren meer, er is nu niemand die ik even die extra knuffel kan geven omdat ik ons beestje mis.
Het zal vast snel wat beter met ons gaan, maar vandaag is het verdriet gewoon heel vers en het huis heel leeg.

Fly Away ster A af!

Hij ligt nog steeds op tafel, deze eerste ster van Fly Away. Ik vind 'm zo leuk dat ik er eigenlijk nog niet toe kan komen de cirkel weer veilig in z'n doos op te bergen... Maar snel een volgend blok voorbereiden, zodat ik weer van die stofjes genieten kan!

De kinderen zijn weer naar school. Ik heb nog een vrije dag, omdat er vanmiddag geen vergaderingen op school waren. Ik doe nog maar even wat correctiewerk, beoordeel de presentaties van mijn V5-leerlingen van de afgelopen week en probeer het jaarboek voor de eindexamenleerlingen af te ronden. Tussendoor komt natuurlijk ook het huishouden, hoewel ik nu toch wel een beetje het gevoel heb dat daar niet meer echt eer aan te behalen is, doordat er al veel dozen in huis staan.
Natuurlijk kan het schoon en dat doe ik ook echt wel, maar die echte gezelligheid is minder gemakkelijk te creëren. gewoon aan ons nieuwe huis denken, het is allemaal voor een goede zaak! Daar kan ik het weer heel gezellig maken!

Dus dan moet ik ook vooral wel een stukje aan deze Fly Away quilt doen, die is immers bedoeld als wandkleed voor het nieuwe huis. Zie je wel, quilten is op dit moment verstandiger dan huishouden! *Ü*

8 x 8 = 64

 64 sterren aan elkaar en even vastgeprikt op de schutting om er zo een foto van te kunnen maken. Het is in het echt nog een stukje mooier dan in de foto. Nog drieëntwintig sterren en één vuurtorenblok liggen klaar om de laatste drie rijen te maken. Dan zijn het 88 sterren, eh, pardon, 87 sterren en een vuurtoren en dan is de quilt van mooi formaat.
Het dubbelen gaat niet meer in het huidige huis gebeuren. Dat zou de hoeveelheid spullen die verhuisd moeten worden alleen maar vergroten, dat moet maar even niet.

Het duurt nog bijna 7 weken voordat we gaan verhuizen, maar dat gaan hectische weken zijn, dat zijn die laatste schoolweken altijd. Manlief is de voorlaatste week ook nog een week naar Parijs met zijn leerlingen, dus dan gebeurt er helemaal weinig. In die laatste week zijn er diplomeringen en nog veel regeldingen op school. Dat is voor ons de reden om toch maar te beginnen met inpakken. We hebben nogal veel boeken en die kun je niet allemaal pas de laatste week inpakken. We begonnen op zolder een paar weken terug, maar gisteren zijn we toch ook maar met de boekenkasten in de slaapkamers en beneden begonnen. Ik had ergens hoop dat ik mijn mannen na de woonwinkel om tapijt uit te zoeken (zeer geslaagd, heel mooi, kennelijk ook nog de kleur van 2017: Denim Drift. Het komt op grijsblauw neer) en de pinksterkermis wel moe waren, maar dat was nog niet het geval. Met name de jongste ging met hetzelfde kenmerkende fanatisme dat zijn vader ook kan hebben aan de slag. Regelmatig moest ik van hem even checken of hij al spierballen kreeg.

De boeken zitten nu in dozen (gelukkig heb ik er ook nog een heleboel op mijn ereader, lezen is een essentieel deel van mijn leven) en het grootste deel van mijn handwerkspullen ook. Natuurlijk zijn nog de nodige dingen buiten de verhuisdozen gebleven, die komen te zijner tijd allemaal in de dekenkist. Wat ik de komende weken nog ga doen:

- de sterrentop voor oudste zoon afmaken

- borduren aan Magnificent Wizard, de tovenaar met de draak

- werken aan Fly Away, mijn batik paperpiecing project

- en ik kan zelfs nog doorpitten, want de AWS ligt ook in de dekenkist, waar ik gewoon nog bij kan.

Bovenstaande is beslist wel waar. Het inpakken van mijn lapjes was een feestje. Ik zag niet alleen de stoffen voorbij komen, maar allerlei mogelijke projecten waarvoor ik die stoffen zou kunnen gebruiken. Tussen de stoffen liggen dierbare foto's heel veilig opgeborgen. En het paste allemaal in één doos. De losse stofjes dan, die ik beneden had liggen. De borduurspullen en mijn breiwerk zijn in andere dozen verdwenen om de ruimte boven de boeken nog even op te vullen met lichtgewicht werk. Ik heb een heleboel, maar voorlopig is het nog beperkt tot bovenstaande dingen. O ja, iets wat ik ook nog tegenkwam, heb ik voor een eventueel leeg momentje achterover gedrukt: ik had al twee blokken voor de Camelot Quilt voorbereid voor onze vakantie op Ameland met de jaarwisseling. Toen ben ik vooral aan het borduren toegekomen omdat ik een stukje verkeerd getekend en geknipt had en daardoor niet verder kon. Dat heb ik gisteren hersteld, de blokken zijn nu goed voorbereid en kunnen in elkaar gezet worden. Gewoon, voor als ik even een momentje over heb.

Mijn vader

De quilt die ik voor mijn vader maakte.

Het is vandaag alweer vijf jaar geleden dat we afscheid moesten nemen van mijn vader. Het is een lange en tegelijk een korte tijd. Als ik kijk naar hoe groot mijn jongens inmiddels zijn en wat voor een peuter en kleuter toen mijn vader ze nog kende, weet ik dat die vijf jaar veel tijd is.
Tegelijkertijd voelt mijn vader nog steeds heel dichtbij. Ik mis hem nog steeds, er zijn nog zo veel momenten waarop ik denk: "Wat zou hij daarvan vinden?" of dat ik de dingen zie die hij in ons huis gemaakt heeft, de tegels in de achtertuin die hij gelegd heeft. Het oude huis dat we achter gaan laten, het nieuwe huis dat hij nooit zal kennen.

Voor mijn moeder is vijf jaar lang. Vijf jaar lang missen gaat langzaam. Toch heeft ze in die tijd weer zo veel van haar leven opgepakt. Ik heb er heel veel respect voor! Dikke knuffel van ons.

'We zien elkaar terug' staat er op het bloemstuk dat op de quilt op de kist van mijn vader lag. Daar ben ik zeker van.

Fly away - deel 2 van ster A

Het kleine sterretje heeft een flinke stralenkrans er omheen gekregen. Dit was ook weer zo leuk om te doen. De stukjes aan de ene rand zijn wel heel erg inimini, maar met foundation toch ook wel te doen. Het bangst was ik voor het vastzetten van de ster in de stralenkrans, ronde vormen naaien vind ik best wel lastig, maar dit ging eigenlijk ook wel weer goed.
Er moet nu nog een rand omheen, deel 3, en dan zit ster A in elkaar. Jippie!

Ondertussen is mijn examenwerk de deur uit, op naar de tweede corrector, en kon ik zelf ook aan de slag met de tweede correctie. Het is een flinke bak werk. Het kwam vorige week al binnen en ik vermoed dat ik er nu al even veel tijd in heb zitten als de eerste corrector en dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling.
Maar we gaan dapper door en ooit is dit ook weer voorbij.
En dan komen de herexamens. En daarna het werk van de diplomeringen.
Mensen die beweren dat examenklassen minder werk zijn omdat de lessen eerder ophouden, hebben waarschijnlijk zelf geen examenklassen.
Net zoiets als mensen die zeggen dat leraren het wel erg luxe hebben met al die vakantie. Die zijn zelf nooit leraar en zouden dat ook voor geen goud willen zijn.

Over 50 dagen is het zomervakantie, dan is het tijd om weer op te laden, bij te komen van al die avonden doorgaan. Dan is het weer de tijd dat ineens iedereen toch wel leraar zou willen zijn.  ;-)