Even voorstellen...

Dit is Sherlock. Bordercollie. 9 weken oud en sinds gisteren woont hij bij ons.
Hij is hopelijk een waardige opvolger van Rjukan.
Hondloos zijn ligt ons niet. Dus besloten we vorige week op zoek te gaan naar een pup en die vonden we. Het is niet zo dat we Rjukan direct vergeten zijn, beslist niet. Het is meer zo dat Sherlock ons helpt onze gedachten te verzetten. Verdriet en blijdschap kunnen heel goed naast elkaar bestaan.

Sherlock is vrij gemakkelijk, de lange reis naar huis verliep zonder problemen, geen plasjes, poepjes, kotspartijen in de auto. Ook geen jodelpartijen. We hoorden hem voor het eerst blaffen toen hij zijn flosstouw aanviel.
Hij is lief, pluizig en daarmee zeer aaibaar.
Hij is ook ontzettend eigenwijs. Als ik hem uitlaat voor een plasje, doet hij dat niet (al die grassprieten zijn een enorme afleiding), maar in de keuken gebeurt het dan weer wel.
In de bench liggen is okay, maar dan vooral niet op een zacht dekentje, eerst wordt dat vakkundig opzij geveegd.
Hij is ook heel sociaal. Hij vindt alle mensen heel gezellig. De meeste mensen vinden hem ook erg leuk. Dit heeft als gevolg dat wandelingen lang duren, lang niet altijd het gewenste resultaat hebben, maar ons sociale leven een enorme boost geven.

Sherlock, Brits, slim en in hondenvorm ook nog eens sociaal.
Welkom in ons leven!