Vierkantjes en treinen

Een close-up van een stapel lapjes van 6,5 cm in het vierkant. 5 cm als je de naadtoeslagen eraf haalt.
Het zijn er bijna 300, daarmee zit ik op een kwart wat ik nodig heb van een nieuwe quilt. Het lijkt me zo leuk om met vierkantjes te werken. Echt een heleboel vierkantjes. Maar die wil ik ordenen voordat ik vastnaai, dus dan moet ik eerst alle vierkantjes hebben en dan vastspelden op een laken. Of zo...
De tinten zijn blauw, turquoise, groen en af en toe wat oranje en geel als flonkeringen door de quilt. Zou leuk moeten worden!

Het is voorjaarsvakantie, dus mijn vrije maandag was dit keer een maandag op pad, vandaar dat mijn berichtje pas op dinsdag komt. Gisteren waren de mannen en ik met de trein naar Utrecht, naar het Spoorwegmuseum. De reis was er een van hindernissen. Het was en is natuurlijk best wel heel erg koud en dat merk je goed als je op het perron staat te wachten. En normaal gesproken doe je dat niet zo heel erg lang, maar wel als de trein waarop je staat te wachten ineens niet komt en de trein daarna ook flinke vertraging heeft. We hebben bijna drie kwartier staan blauwbekken, tot op het punt dat ik al met de telefoon in de handen stond om manlief te bellen om ons weer op te komen halen. Toen kwam de trein eindelijk binnenrollen. We waren weer warm toen we in Zwolle waren, daar moesten we een stuk lopen voor de bus naar 't Harde, twintig minuten bussen, dan weer verder met de trein naar Utrecht CS, waar we heel lang moesten wachten op de trein naar station Maliebaan, dus we hebben geluncht op het station. Lekker pizza voor de jongens en ik een broodje met gegrilde groenten.
We vertrokken om kwart voor 9 van huis, om kwart voor 1 waren we in het museum en hadden we al de nodige spoorwegavontuur achter de rug.

Deze foto, of vooral de tekst, is na zo'n reis
wel enigszins ironisch.

Het is een mooi museum met heel veel oude treinen die je van buiten en soms van binnen kunt bekijken. Maar er zijn ook veel activiteiten: een 4D-ervaring waarbij je ervaart hoe je als machinist over sporen uit verschillende eeuwen rijdt, een darkride waarbij je in een karretje treinen net ontwijkt of er zelfs onderdoor rijdt, een theatervoorstelling waarbij je Oriënt Express in beeld komt. De darkride was favoriet, we zijn er drie keer in geweest!
Na weer een terugreis van 3 uur waren we terug op ons startstation. Ervaren treinreizigers!

Deze trein rijdt natuurlijk niet,
maar een eng plaatje blijft het,
zo vlak ervoor oversteken.

Prachtige luxe trein.
Hiermee hadden we wel weer terug willen rijden!

Stille nacht

Weer een stukje verder met Silent Night, de kerstsok die ik voor mezelf aan het borduren ben. In de vier dagen dat ik ziek thuis zat, heb ik uiteindelijk toch best wat gedaan. Borduren wilde nog wel aardig, quiltwerk niet. Het doorpitten van Starry Night, de quilt voor oudste zoon, heb ik vanaf het weekend weer goed opgepakt. Terwijl we met z'n allen 'Wie is de mol?' aan het kijken waren, kreeg ik af en toe een goedkeurende blik van Oudste zoon, heel tevreden dat ik weer met zijn quilt aan de slag was.

Naast het werk, huishouden, gezin, handwerk en de hond ben ik ook druk aan het lezen en documentaires aan het kijken. Een paar weken geleden zag ik 'What the health', een documentaire op Netflix die vertelde over de impact van plantaardig versus dierlijk eten op je gezondheid en op die van de aarde. Nu ben ik al ruim tweeëneenhalf jaar vegetariër, maar ik drink/dronk nog wel melk, at eieren en kaas. Na die documentaire ben ik die toch ook met wat meer argwaan gaan bekijken en ik wil vooral meer weten. Dus ik lees van alles over plantaardig eten, kijk meer documentaires en probeer leuke recepten uit. Tot nu toe vinden man en kinderen alles lekker, dus het gaat best goed. Mocht je ook nieuwsgierig zijn naar de documentaires die mij aan het denken zetten, dit zijn de titels:
'Cowspiracy', 'What the health' en 'Food choices'. Deze kun je allemaal via Netflix kijken, maar ze zijn ongetwijfeld ook op andere manieren te vinden.

Nog snel even de was ophangen en met de hond erop uit, dan heb ik nog mooi wat quilttijd voordat ik weer op de fiets stap om de kinderen te halen. Maandag is mijn vrije dag (was jullie vast al opgevallen dat blogberichtjes vaak op maandag komen) en ik geniet volop van het in en om huis bezig zijn. Straks weer lente, ik ben nu al druk bezig met te bedenken waarmee ik de bloembakken en -potten ga vullen! Het wordt de eerste lente in ons nieuwe huis, ik kan niet wachten totdat ik de knoppen in de bomen zie.

Ziek, zwak en misselijk

Sinds gistermiddag ben ik ziek. Het is niet die beruchte griepgolf, want ik kan nog lopen, maar lekker voel ik me beslist niet. Vandaag ben ik dus ook niet naar mijn werk geweest, ik zou niet weten hoe ik nu dertig pubers per uur in bedwang moet houden, bovendien vind ik mijn lokaal best wel ver weg van de wc's. Om maar niet te spreken over al die leerlingen en collega's die ik ook weer aan zou kunnen steken, dus de beste plek is voor mij nu toch echt even thuis.
Af en toe pak ik mijn borduurwerkje even, als ik niet lig te suffen op de bank. Langzamerhand komen er wat meer contouren in het kersttafereel en stiekem ben ik ook al weer een stukje verder dan dit. Dit is een foto van zondag, toen kwam ik er niet meer aan toe om het bericht ook te plaatsen.

Sherlock de border collie van nu bijna tien maanden vindt het reuze gezellig dat ik thuis ben. Maar ik ben niet echt in staat tot een langere wandeling (het houdt echt op bij een blokje om en dat is al zéér vermoeiend), dus ik laat hem dan maar spelen in de tuin. Die is omheind, dus dat kan prima. Aan de achterkant van de tuin ligt een sloot en Sherlock heeft nog nooit bedacht dat hij daar misschien overheen kon. Maar er blijken wel andere dieren gebruik te maken van die sloot en dat is een lastiger probleem. Sinds een dag of wat heeft een zwaan besloten om van onze sloot zijn (of haar) winterresidentie te maken. Vanochtend dobberde de vogel dus ook achter het huis, maar net achter een struik, waardoor ik hem niet gezien had toen ik Sherlock de tuin in liep. Sherlock werd gek, blaffen en gek doen en de zwaan kon niet weg, want de sloot was grotendeels dichtgevroren, alleen het water dat hij zelf in beweging had gehouden was nog open.
Met een bezem heb ik Sherlock weer naar binnen gejaagd, als de zwaan wel in de aanval zou gaan, zou Sherlock waarschijnlijk een probleem hebben.
Ik werd al bang, wat nou als die zwaan echt vast zat daar? Moest ik de dierenambulance bellen? Hoe kon-ie nu weer weg? Gelukkig bedacht de zwaan vrij snel zelf een oplossing: op ijs kun je staan. Dus al glibberend en glijdend stapte hij over het ijs, weg bij die tuin met die woeste border collie. Hij zit nu een paar huizen verderop en Sherlock inspecteert de tuin telkens nauwgezet. Ik hoop zo dat de zwaan verstandig is en vannacht ergens anders, achter een ander huis, gaat slapen. Het gaat zo'n 8 graden vriezen, als het beest hier echt vast komt te zitten, hebben we toch wel een probleempje...