Er is buiten nog maar weinig kleur over. De tuin is grotendeels wit (ben zo dankbaar voor die struik die groen blijft, ondanks alles), de lucht is wit, het gras is wit.
Dinsdagmiddag begon het te sneeuwen en binnen een paar uur was het uitzicht compleet veranderd. Ik was op mijn werk en moest terug met de auto, wat ik doodeng vond. Het was ontzettend glad geworden en ik heb een aantal keer de ABS getest. Prachtig dat die het doet, maar nog steeds glibberde de auto in de bochten en ik ben bijna stapvoets richting dorp gereden. Wat fijn dat dat een lange rechte weg is!
Thuis trof ik kinderen die in de sneeuw aan het spelen waren. Gelukkig overtreft verse sneeuw de Playstation.
Maar zo'n koude, witte wereld wakkert mijn behoefte aan kleur nog sterker aan. Dus in de avonduren wikkel ik mezelf in een quilt en dan vier ik mijn borduurfeestje. Heerlijk al die kruissteekjes.
De trein groeit lekker door. Dit is het laatste wagonnetje, waarin nu eens geen koekjes, maar gewoon ons zonnestelsel meegevoerd wordt. In de trein van dromen kan het allemaal!
