Vakantiewerk

Ik heb niet veel genaaid de laatste dagen. Ik ben alleen maar malletjes aan het maken, lapjes aan het tekenen, knippen en vervolgens aan het opplakken. PLAKKEN?????? Heb ik mijn naald aan de wilgen gehangen, vind ik het steekjes maken te veel werk en grijp ik voortaal naar de lijmstift?
Integendeel.
Ik wil het liefst mijn hele vakantie voor de tent zitten patchen, terwijl de kinderen lief aan het spelen zijn in de speeltuin die tegenover de tent, net buiten gehoorsafstand ligt, maar wel volledig in beeld.
Ideaalbeeld.
Het zal wel heel anders lopen, maar in ieder geval wil ik voorbereid zijn op dit ideaalbeeld en genoeg lapjes bij me hebben. Aangezien we al onze spullen en vier mensen in een Opel Astra gaan proppen, kan ik niet mijn krat lapjes mee, mijn snijmat, mijn lineaal en al die andere dingen die ik het liefst gewoon altijd bij me zou hebben.
Ik reis licht, wat betekent dat de blokken voorbereid moeten zijn. Elk blok is dus getekend, geknipt en daarna op de juiste volgorde op een blad papier geplakt met een heel klein tipje lijmstift (sewline), zodat ik alleen nog maar een snelhechter vol blokken, draad, naalden, spelden en een borduurschaartje mee hoef. Dat past in een etui, behalve die snelhechter dan, maar die is plat en past dus overal. De papieren met blokken heb ik per stuk in een insteekhoes geschoven, zodat er geen stukjes kunnen kwijtraken. Zodra ik een blok afheb, kan ik die daar veilig weer inschuiven.
Ideaal systeem, lijkt me!

Nog een nieuwtje: ik heb mijn eerste Dear Jane blok af! Natuurlijk een prachtige vuurdoop: ronde lijnen en kleine stukjes. Wat ik me nooit gerealiseerd had, was dat de blokjes nog kleiner zijn dan dan 6 inch (15 cm) van de Sylvia's Bridal Sampler. Deze zijn 4,5 inch, wat neerkomt op 11,25 cm, ongeveer. En dat is klein. Dit is nog niet eens een heel lastige, ik heb nu ook de malletjes gemaakt voor het blokje dat hiernaast zit en dat heeft een piepklein Ohio Starretje in het midden. Oeps! Wordt leuk, leuke afwisseling, juist omdat de blokken zo anders zijn. Dit is het middenblok, G7.

Ik moet er niet te veel aan werken, mijn voornemen is nog steeds alle blokken van de SBS aan het eind van dit kalenderjaar af te hebben en dan moet ik vooral daar aan door werken. Komt goed!

Negen rijen!

De negende rij van Sylvia's Bridal Sampler zit eraan! Ik had verzuimd direct na elk blok de sashings eraan te zetten, dus dat is allemaal de afgelopen week gebeurd. Gisteravond heb ik de hele rij vastgezet aan de rest van de quilt.
Vanochtend wilde ik graag een foto maken, want heel actief ben ik de laatste tijd toch al niet op mijn blog en dit was toch zeker weer het delen waard. Maar ik kon hem met dit slechte weer zeker niet aan de schutting spelden, zoals ik bij veel van de eerdere foto's heb gedaan. Dus dan maar over ons bed heen. Het is geen fantastische foto geworden, wat ook te wijten is aan het donkere weer, maar je krijgt met deze foto wel een idee van de omvang die deze quilt nu al begint te krijgen.
Op de achtergrond is mijn jongste zoon bezig om wat losse draadjes van de quilt te halen, als ik de quilt niet weer opgeruimd had, was hij daar hoogstwaarschijnlijk nog mee bezig.

Hebben jullie dat nu ook, dat je overal en nergens draadjes vindt? 's Avonds trek ik vaak een vest aan, omdat ik het dan snel koud krijg. Dat is een zwart, gebreid vest en er is vast niets waarop je losse draadjes beter ziet. Ik kan dat vest niet meer met goed fatsoen naar mijn werk aan; zelfs na de was is het nog bezaaid met draadjes. Tussen de kussens van de bank zitten draadjes, naast de wc-pot liggen ze, af en toe vind ik er zelfs één in de koelkast. Wonderlijk!

Moe, maar vol plannen!

Ik ben de laatste weken niet fanatiek met bloggen. Sorry. Het is alleen zo allemachtig druk dat ik eigenlijk niet eens echt aan handwerken toekom, laat staan aan schrijven daarover. Je denkt altijd dat het eind van het jaar rustiger is, want dan heb je die examenklassen niet meer. Maar wat je dan wel hebt, is vele malen erger: examensurveillance, examencorrectie, tweede correctie en dan vooral die vervelende telefoongesprekken daarover om tot overeenstemming te komen. Het kost allemaal heel veel tijd en vooral ook heel veel energie. De diefstal van de examens op het Ibn Galdoun en de daarbij komende spanning of de examens over moesten, maakte het natuurlijk niet heel veel leuker.

In mijn hoofd is het ook druk. 3 juni was het precies een jaar geleden dat mijn vader overleed. Hoewel het verdriet niet per se erger is op zo'n dag, ben je er wel meer mee bezig. Ik had een tussenuur op school toen om 12 uur op maandagochtend de alarmoefening buiten klonk. 12 uur, dat was ook precies het tijdstip dat mijn vader overleed. Vorig jaar was 3 juni een zondag, dus gelukkig was het laatste geluid dat hij hoorde niet het luchtalarm, maar mijn moeders stem. Met mijn moeder gaat het naar omstandigheden goed. Ik heb enorm veel respect voor haar, hoe zij de dingen oppakt. En natuurlijk zijn er heel moeilijke momenten, maar dat lijkt me ook niet meer dan logisch.

Handwerken is voor mij dan een manier om te ontspannen. Ik kon me niet echt tot quilten zetten, maar het borduren wilde wel heel lekker en naast het speldenkussentje heb ik ook veel geborduurd aan Nature's Home Afghan.

Na dit blok moet ik er nog twee en dan heb ik een prachtig, heel groot borduurwerk af. Tot die tijd geniet ik van de steekjes, ook al zijn dat er heel veel. Ik ben nooit bang geweest voor grote projecten.

Ook twee andere megaprojecten beginnen steeds meer te trekken. Na de Sylvia's Bridal Sampler wil ik starten met de Dear Jane en Kim McLean's Flower Basket Medaillon.

De Dear Jane, de quilt onder de quilts.
Ze viert haar 150ste verjaardag dit jaar.
225 blokken. Gaaf!

Flower Basket Medaillon van Kim McLean.
Hier uitgevoerd in stoffen van Kaffe Fasset, maar ik wil hem in batiks maken.

Ik zat al langer te dubben over wat voor kleuren ik wilde gebruiken voor de Dear Jane. Ik dacht eerst aan blauw/beige/bruin te denken, maar dan krijg je zo'n quilt als heel veel mensen al hebben. Bovendien is het trip-around-the-world-idee lastig uitvoerbaar met zo weinig kleuren. Ik wilde er beslist geen rood in, want dan zou de quilt weer te veel op de Sylvia's Bridal Sampler gaan lijken. En tenslotte, waar maakte ik me druk om, want ik hoef in nog geen maanden of misschien zelfs wel een jaar aan deze quilt te beginnen. En toch kriebelde het. Is dat iets wat andere quiltsters herkennen?

Gisteren hadden we weer quiltclub in Earnewâld bij het Quiltkabinet. En daar kreeg ik een aantal stofjes van mijn moeder cadeau en toen wist ik het: dit kleurenschema wil ik gebruiken voor mijn Dear Jane. Wel die blauw- en beigetinten, maar geen bruin en ook geen donkerblauw. Ik wil het zacht houden en dat combineer ik met pasteltinten in roze en lila. Dat lijkt me erg mooi en een keer niet hetzelfde als wat iedereen doet.

Ik heb thuis nog genoeg stofjes liggen die hier prachtig op aan sluiten.
En daar zit je dan. Met genoeg stoffen voor de komende jaren, nog genoeg plannen voor de rest van mijn leven en op dit moment toch echt genoeg om handen.
Maar voor ik het wist, lag toch de snijmat op tafel en was ik stof aan het tekenen voor het middenblokje van de Dear Jane. Oeps!

Speldenkussentje af!

Aan dit schattige speldenkussentje heb ik het grootste deel van mijn week besteed. Het is een biscornu, waarvan ik het patroon op stuffpoint.com vond. Ik heb een vrij groot speldenkussen dat ik van logcabinblokjes heb gemaakt, maar voor de vakantie wil ik iets kleiners inpakken; er moet nog meer mee. Dus uiteindelijk werd het dit werkje en ik heb er veel plezier aan beleefd. In de draadkrullen is telkens het woord 'love' verborgen, heel schattig.

Ook de achterkant is mooi, woorden, een hart, kattenpootjes en in de hoekjes een visje. Het is een lief kussentje geworden. Officieel moet er nog een knoopje in het midden dat het kussentje in nog meer hoeken trekt, maar dan zie je haast niet meer wat erop geborduurd is.

Dat is nu al een beetje lastig, dus daarom ook nog even een plaatje van het patroon, kun je in ieder geval nog zien wat er allemaal opstaat: