Top Pi and Square af!

Dit weekend maakte ik het laatste megablok voor de Pi and Square. Nu had ik zes van zulke blokken. Die moesten toen aan elkaar gezet worden. Lange naden naaien - mijn favoriet - NOT.
Terwijl ik die honderden steekjes aan het maken ben, denk ik met een vleugje weemoed aan die twee naaimachientjes die ik geprobeerd heb. Eentje vrat bijkans mijn stof op en de ander trok alles bij elkaar... Maar toch, wie weet als ik er meer mee zou oefenen, etc.
Maar als dan na twee avonden de lange naden er weer op zitten, dan ben ik altijd blij en trots dat ook deze quilt weer 100% handgemaakt zal zijn.

Vandaag is het wederom een duistere dag, dus foto's maken lukt niet heel erg goed. Ik had gisteren op moeten schieten, toen was het even heel erg helder toen het net gesneeuwd had en daarna de zon doorbrak. Maar toen moest ik de top nog strijken en ik was net zo lekker aan het quilten en ondertussen met mijn zoons aan het kletsen. Dus dat heldere licht heb ik voorbij laten gaan, om jammer genoeg nu een vrij duistere foto voor jullie te hebben van mijn top.
De top meet 2,05 meter in de lengte en de breedte is 1,60 m. Prima formaatje voor manlief en hij is er enorm mee in zijn sas.
Wanneer de quilt dan nu echt klaar is, informeerde hij.
"Als hij gequilt is," was mijn antwoord.
"Wanneer ga je dat doen?"
"Ik ga eerst de Sylvia's Bridal Sampler afmaken."
"Hup, quilten dan! Ik zet wel even een bakje thee voor je"
- IDEALE WERELD! -

De foto dus.

Zoals je dus al wel begreep doet de foto de top geen recht, maar het is even niet anders. Later zullen ongetwijfeld nog wel meer foto's volgen. Zie je het spoor van sterren dat over de quilt loopt? Zo leuk!
Dit patroon is de BOM van het Quiltkabinet van 2012, geloof ik. Die onzekerheid slaat op het jaar, niet op de oorsprong. De grote blokken heb ik grotendeels vervangen door blokken van eigen keuze (veelal uit het boek van Karin Pieterse en ook een uit de AWS).
Zo is het toch ook een unieke quilt geworden.

Afgelopen week was een week van het lappenmandje voor ons.
Het begon maandagochtend met mij. Ik besloot maar thuis te blijven toen de relatie met de wc-pot net iets te innig werd. Mijn maag en darmen waren volledig overstuur. De echte ellende was gelukkig maar een ochtend, daarna was het vooral niet fit zijn. Dinsdagmiddag moest ik echter al behoorlijk in de benen. Oudste zoon was de dag ervoor met zijn hand tussen twee gymbanken gekomen, het hoe en wat kon hij zelf niet eens echt uitleggen. Maar het gevolg was een zeer pijnlijke hand en in de nacht van maandag op dinsdag had hij erg slecht geslapen van de pijn.

Dinsdagochtend maakte ik dus maar een afspraak bij de huisarts, want ik vertrouwde het niet. De huisarts evenmin, dus die stuurde ons door naar het ziekenhuis. Net tijdens bezoekuur, kennelijk, want er stond een file om op het parkeerterrein van het ziekenhuis te kunnen. Na ruim een half uur hadden we een plaatsje en toen moesten we door naar radiologie. Daar waren we vrij vlot aan de beurt. Het foto maken zelf verliep niet lekker, want Quintijn moest zijn hand plat neerleggen en juist dat doet hem erg pijn. Toch kreeg de radioloog goede foto's voor elkaar en daarop waren geen breuken te zien. Dus alles in orde, dag mevrouw, dag Quintijn.

En dan sta je daar buiten de deur, opgelucht dat het dus niet gebroken is, maar nog wel steeds met een kind dat huilt zodra je z'n hand aanraakt, zo'n pijn doet het. De huisarts was er kennelijk zo vanuit gegaan dat het wel een breuk zou zijn, dat ze eigenlijk geen tips gegeven had voor wat we met alleen een kneuzing moesten doen. Ik had het de radioloog gevraagd wat we dan nu moesten doen. Een rekverbandje, of zo, geeft wat steun, had die gezegd.
Okay, rekverbandje. Bij de drogist kun je die krijgen, met behulp van YouTube haalde ik mijn basisschool-ehbo weer op en Quintijn kreeg een rekverbandje. En het verlichtte direct. Nog steeds pijnlijk, maar nu kan hij zijn hand wel neerleggen. Het heeft tijd nodig.

Woensdag waren we allemaal naar school c.q. werk.
Maar vannacht was het maag-darmvirus bij jongste zoon aangekomen. Hij is nooit een heel zielig ziek vogeltje, maar naar school gaan zat er vandaag toch echt niet in. Ik ga vanmiddag dus aan het werk, dan is manlief thuis. Zo moet je het wat samen redden. Dus daarom nu, tijdens werktijd, toch een berichtje. Dan ga ik nu maar evenwerk voor school nakijken. Zoonlief ligt even te slapen op de bank, ik kan even iets voor mezelf doen.

Edit vijf minuten later: ach, waarom niet even quilten? Ik ben ook nog maar net beter, moet ook goed op mezelf passen. Quilten is goed, met een verse kop thee erbij en een lekker stukje chocola. Mijn slapende jochie ligt naast me onder zijn quilt.
Geluk moet je ook pakken.