Niet meer koud

Hij heeft er nooit last van, die winterse kou.
Onze hond is een border collie met een prachtige dikke vacht.
's Zomers heeft hij het weleens warm, maar 's winters is hij in zijn element.
Bijna 12 jaar is ons beestje alweer. 

Wie mooi wil zijn, moet kou lijden. Tenminste, dat vond ik, terwijl ik nog steeds erg blij in mijn niet- -meer-zo-warme mantel rondliep. Ik vond hem nog steeds zo mooi, nog steeds zo blij met mijn keuze van zeker vijf jaar geleden, dat ik er eigenlijk niet aan wilde dat de voering van de jas z'n langste tijd gehad had en mij niet meer de bescherming bood die ik nodig had in dit winterse weer. Wie mooi wil zijn, moet kou lijden. Ik had het er wel voor over.
Maar ik begon steeds vaker te twijfelen, in die tergend lange minuten als ik op het schoolplein stond te wachten en de wind vrij spel had. Was mijn jas toch niet wel erg versleten? Was hij al deze kou nog wel waard? Maar ik had al zo vaak op het internet naar een waardige vervanger van mijn jas gekeken en die nooit gevonden. De jassen waren allemaal zó saai!
Uiteindelijk vond ik iets. Weer Desigual. Dat is een Spaans merk dat ik erg mooi vind. Niet voor alles, maar dus wel voor jassen. De kleding is net iets anders, heeft net een twist. Ook mijn zomerjas heb ik van dit merk en met die jas ben ik ook al zo blij. Maar ik was een beetje huiverig om een winterjas van een Spaans merk te kopen. De Spaanse winters zijn toch iets anders dan de Nederlandse, zou deze jas wel warm genoeg zijn? Mijn zomerjas vind ik eigenlijk ook een tikje dun, maar zo mooi dat ik dat er 's zomers wel voor over heb. Dat is dan toch het enge van een internetbestelling, dat je het van tevoren niet kunt voelen, niet aan kunt trekken. Maar terugsturen zou altijd nog kunnen, dus ik ging ervoor, de jas kwam mijn kant op.
En daar werd ik heel erg blij van, de jas was nog leuker dan ik van tevoren had gedacht.

Mijn winterjas, in de voor mij
ongebruikelijke kleur olijfgroen
met paarse bloemen.

Mijn zomerjas, bezaaid met
allemaal gekleurde bloemen
en een prachtige ceintuur.

Enige nadeel: de sjaals die ik heb, zijn allemaal nogal bont en passen beslist niet bij de jas. In de winkels trof ik -alweer niet- wat ik zocht, dus ik besloot het maar zelf te maken.
Vandaar dat ik de breinaalden vast heb en heel wat afbrei. Een echte breister ben ik niet, maar ik vermaak me er wel mee en ik wil tenslotte gewoon die sjaal.

Veel zwart met een beetje paars dat in kleur verloopt, wordt het. Paars komt terug in de voering van de capuchon en in de bloemen. Zwart zit in de kraag en past overal bij. Ik brei in gerstekorrel en dubbele gerstekorrel en af en toe een ribbeltje. Wordt het toch nog een beetje afwisselend en vooral niet al te standaard.

Ik zal nooit zo'n heerlijk dikke vacht hebben als mijn border collie Rjukan, maar met mijn nieuwe jas en met binnenkort mijn nieuwe sjaal hoef ik beslist geen kou meer te lijden. Dus lente, je bent van harte welkom, maar het hoeft ook weer niet morgen zomer te zijn!