Dear Jane in november

Eeh... hoeveel dagen heeft november ook alweer? Juist ja, maar 30? En vandaag is het alweer die 30ste? Dan heb ik geloof ik een beetje haast.

Na de boswandeling in de kou, trakteerde ik mezelf op een warme pot thee en een stroopwafel en ik ploos het Dear Jane Handboek nog maar eens door. Een blokje, niet te moeilijk graag, dat wel aansloot aan de andere blokjes die ik al gemaakt had. Het bleek D7 te worden, die zit bij mij in de roze ring, dus ik kon mooi één van mijn nieuwe roze stofjes gebruiken. Da's dan zo leuk, in een maagdelijk lapje knippen. Klinkt een beetje bloederig, verloopt echter in het algemeen geheel pijnloos. In het middenblokje nog twee verliefde vogeltjes. Die vond ik zo schattig.

Hier nog even een foto van de blokjes die ik deze week maakte. De twee blauwe sterren zijn voor de quilt voor Jan Steven. Daaronder dus het Dear Jane blokje en het rozerode sterretje is een onderdeel voor blok 4 van de AWS waaraan ik begonnen ben. Drie quilts dus, maar deze blokjes zouden ook zo samen in een quilt passen. Kennelijk ben ik toch vrij kleurvast?

Nog een fijn restje van de zondagavond en succes met de komende werkweek!

Winterplaatje

Zou het lukken, deze aardige sneeuwmeneer voor de Kerst af te hebben? Mijn borduurnaald maakt overuren. Bijna elke avond zet ik behoorlijk wat kruisjes. Ik ben ook even best weer verliefd op het borduren, wat leuk om twee zulke hobby's te hebben! Oudste zoon volgt mijn vorderingen op de voet, want als dit werkje af is, komt zijn naam erop te staan. Deze kerstsok wordt voor hem. Jongste zoon is licht afgunstig, maar voor hem heb ik nog een kerstsok met een kerstman erop liggen en die vindt hij ook erg leuk. Ik heb niet zoveel met de kerstman, maar een kerstsok is sowieso al vrij Amerikaans, dus dan kan die kerstman er ook nog wel bij.

Een anders winters plaatje was het landschap vandaag. Bijna elke zondag trekken we de natuur in, als het weer het enigszins toelaat. Zo ook vandaag, dus extra paar sokken aan, een extra warme legging voor mij, een dun truitje onder de gewone trui. Het lijkt wat overdreven, maar als het maar 3 graden is, moet je behoorlijk doorstappen als je alleen van je bewegingen warm wilt blijven. We troffen weer een mooi stukje natuur. Tussen Katlijk en Mildam ligt een heel mooi bosachtig gebied met af en toe wat grasland of een maïsveldje en zelfs een stukje heide. We zagen een paar reeën tussen de bomen doorschieten en een schrikachtig eekhoorntje vloog de boom in toen hij ons in de gaten had. Ik weet wel dat het zo is, maar elke keer verrast het me weer dat we zo dicht bij mijn woonplaats zulke mooie stukjes natuur hebben. Daarvoor hoef je niet naar het buitenland toe. Ook Friesland is prachtig!

AWS: blok 3 en een heleboel pakjes

Wat een boel driehoekjes, hè! Dit is blok 3 van de AWS en dit blok was niet zozeer moeilijk, maar wel heel bewerkelijk. Het sterretje in het rondje maakt het nog even leuk af. Het sterretje is binnen dit blok alleen wel heel rood, maar als je kijkt naar de verschillende blokken die ik tot nu toe heb, dan valt het mooi op z'n plaats.

Ik had vandaag de kinderen lekker op tijd in bed liggen en om kwart over zeven was ik alweer beneden. Maar het was niet direct handwerktijd: het was inpaktijd. Ik had in de afgelopen weken al het één en ander verzameld en dat moest nu toch maar eens door een papiertje omhuld worden. Over een week komt immers de goedheiligman die doet alsof hij ons gezin voorziet. Dit is het laatste jaar dat oudste zoon niet doorheeft dat ik degene ben die zijn verlanglijstje leest en andere leuke dingen voor hem verzint. Het laatste jaar dat de Sinterklaasmythe nog waarheid is voor hem. Volgend jaar zal hij gniffelend zijn schoentje zetten, want hij weet wel dat er geen zwarte piet door het klapraampje klimt om de mandarijn op te halen en chocomuntjes terug te leggen. Maar toch zal-ie op z'n hardst zingen, want tja, je weet het tenslotte maar nooit.
Hij is nu 7 jaar en daarmee vinden we dat het toch maar tijd wordt hem iets wijzer te maken. Ik weet niet meer hoe oud ikzelf precies was toen ik achter het niet-bestaan van Sinterklaas kwam, maar ik weet nog wel dat ik het in een boek las. En dat wil ik eigenlijk wel voorkomen. Ik ben benieuwd hoe dat dan gaat, hoe goed oudste zoon dit geheimpje voor jongste zoon kan bewaren.
Maar nu eerst nog even met twee jongens in spanning het sinterklaasfeest vieren.
Mama heeft de wasmand vol cadeautjes al ingepakt!

AWS: blok 2

Zaterdag was het weer zover: de quiltbee in Earnewâld bij het Quiltkabinet! Blok 2 had ik al een poosje af, maar nu pas mag-ie pronken op de blog. Het is leuker als hij z'n première live heeft voor mijn quiltvriendinnetjes.
Jammer genoeg was ons gezelschap weer niet compleet. Mijn moeder was er nu wel weer bij, maar twee anderen konden deze keer niet. Daarom ook nog geen plaatje van alle blokjes twee bij elkaar, hopelijk komt dat later nog. Het is namelijk zo leuk om die verschillen in kleurkeuze te zien. Eerst had ik een andere stond tussen de rode punten en het roze middenblok zitten. Het was wit met lichtblauwe bloemetjes. Maar dat deed 't 'm niet. Het blok kreeg een vrij koele uitstraling en er zat minder eenheid in. Waarschijnlijk omdat de ster dan open leek, omdat de witte stof op de achtergrond leek. Dus ik heb verschillende naadjes weer open getornd en er een ander stofje in gezet. Dit vind ik wel leuk!

Het blok van mijn moeder kan ik al wel vast laten zien:

Prachtig is deze, hè! Voor de ster in het midden hebben we dezelfde stof gebruikt, alleen die van mijn moeder is flink groter. Marja had al alternatief een groter sterretje gemaakt, dat je compleet kunt patchen. Mijn sterretje is eerst gepatcht en daarna geappliceerd, wat best een uitdaging is door al die kleine puntjes. Ik vind zelf dit grotere sterretje ook erg leuk, die van het patroon is misschien wel net iets te klein.

Het was weer erg gezellig met ons vaste cluppie. Maar nu moet het eerst weer januari worden voordat we weer bij elkaar komen. Jammer!

Een dagje quiltgezelligheid met mama

Huh? Is dit borduurstof? Is dat borduurgaren? Kruissteekjes?
Maar van dat borduren was je toch afgekickt?
Soms steekt het toch weer even de kop op. Blogjes als die van Ingrid (klik) doen me eraan denken dat borduren ook míjn eerste liefde is en dat het jammer is dat ik die zo verwaarloos.
En ik heb nogal wat leuks liggen: twee werken van Heaven and Earth Designs (boekendraak in trein en The wizard of Oz), een tovenaar met draak op zwarte stof (al wel vijf of zes jaar niets aan gedaan, denk ik), een kerstsok met een kerstman, waaraan ik nog helemaal niets gedaan heb. En dan deze kerstsok met sneeuwpop, waaraan ik al een beetje gedaan had. Z'n lichtblauwe koppie stond erop en de oranje wortelneus.
Sinds een paar avonden pak ik dit borduurtje weer op. Ik ben aan het werk geweest met de blauwe hoed en gisteravond verschenen daar ook de contouren van een vogeltje op de hoed. Zo schattig! Het verwondert me altijd weer hoe je met de juiste kleuren en kruisjes op de goede plek zo gemakkelijk een afbeelding creëert. Toch ook wel Kunst. Toch weet ik tijdens het borduren ook direct wat me van het borduren heeft doen afwijken richting het quilten. Eigenlijk ben ik alleen maar aan het nadoen wat de maker van het patroon me voorschrijft. Een kruisje van die kleur op die plek en een kruisje van die kleur op die. En dan krijg je precies wat honderden, wat duizenden anderen krijgen die dit patroon aan het maken zijn. Er is weinig tot geen ruimte voor eigen beslissingen. Dat werkt natuurlijk anders als je niet met een kant-en-klaar-pakket werkt, en het is ook beslist geen veroordeling van het borduren. Ik merk alleen dat ik de keuzes die ik moet maken bij het quilten ook wel erg leuk vind.

Kat Swieber die sinds maart 2013 bij mijn moeder woont en daarvoor onze stoere rode poes was (en nee, dus geen kater, of ex-kater. Een van die leuke spelingen der natuur: een vuurrode poes, wel een ex- overigens.) Ze is mijn moeders maatje, één die bij voorkeur bovenop het quiltwerk ligt en die elke drup aandacht opslurpt.

Dat die keuzes ook weleens heel lastig zijn en ook weleens verkeerd uitpakken, besloten mijn moeder en ik gisteren, terwijl we de blokken die zij gemaakt had voor de AWS naast elkaar legden. Het derde blok deed het 'm niet. Het blok was prachtig. Als blok zelf. Maar in de quilt klopte de kleur niet met de overige blokken en met de stof die in de driehoeken aan de rand terugkomt... Ik voelde me best een beetje schuldig, ik had geholpen bij het uitzoeken van de stofjes voor dit blok. Maar toen hadden we niet de rest ernaast gehad. En dat blijkt uiterst noodzakelijk. En waar je in de SBS nog wegkwam met ongebruikelijk combinaties in blokjes naast elkaar (je hebt er toch 140, het maakt minder uit), lukt dat bij deze quilt niet.
Dus nieuwe stoffen uitgekozen, direct een selectie gemaakt met wat dan de stoffen voor deze quilt moeten zijn en daar ging mijn moeder weer: weer driehoekjes tekenen. En wat ik zo knap vond: ze werd er helemaal niet chagrijnig van! Het niet passende blok 3 wordt nu een mooi kussentje, want bij elkaar zijn de kleuren prachtig. We maakten al grappen over rijen kussentjes op de bank van allemaal afgekeurde blokken. Zo'n vaart zal het niet lopen. We hebben nu in de gaten dat groen beslist niet groen is (als je begrijpt wat ik bedoel) en waar verschillende blauw zich vrij gemakkelijk laten combineren, doen verschillende kleuren groen dat niet per se.

Tijdens die gezellige zaterdag bij mijn moeder, waar de jongens veel, maar niet altijd lief speelden, hebben we weer heel wat steekjes gezet. Ik kwam de quilt tegen die ik voor mijn vader gemaakt heb terwijl hij ziek was en ik bedacht me ineens dat ik daar nog iets aan moest doen. Ik heb bij het doorpitten allemaal letters in de quilt gemaakt. De namen van mijn ouders staan voluit in de quilt, van hun kinderen en kleinkinderen de voorletter. Er waren tijdens de ziekte van mijn vader drie kinderen, drie schoonkinderen en vier kleinkinderen. Maar nu zijn er vijf kleinkinderen; mijn broer heeft een dochtertje gekregen in het voorjaar. En haar voorletter moest nog in de quilt geborduurd worden. Dus, hup, quilt na bijna drie jaar weer in de quiltring, met blauwe stift de letter op de stof en daar ging ik weer. Binnen een paar minuten heb je zo'n letter gequilt en toen kon ik met een nat doekje de blauwe stift weer verwijderen. Quiltring eraf en klaar is quilt. Het gezin in de quilt is weer compleet.

Het was een heel gezellige dag, waarbij de tafel de hele tijd bedekt was met stofjes, klosjes en stofscharen. Het is zo leuk om zo'n geweldige hobby met je moeder te delen! Dat doen we nu trouwens ook alweer drie jaar. Het is 5 december drie jaar geleden dat ik mijn moeder met Sinterklaas haar eerste lapjes gaf. Mama, we gaan nog heel veel leuke quilts maken, niet waar? Nog heel veel gezellige quiltuurtjes!

Kleurenpracht

Vrijdagochtend, mijn vrije ochtend, oftewel mijn doe-eindelijk-eens-wat-in-huis ochtend. Het is niet zo dat ik de rest van de week het huishouden laat verslonzen, maar ik werk drie en een halve dag, dan is het weleens puzzelen met wat wanneer gebeurt. En tussendoor lopen natuurlijk ook nog twee jongens die naar atletiek moeten, naar basketbal, naar zwemles, naar een vriendje dat net aan de andere kant van het dorp woont. Of het is hier zoete inval en het kindertal is ineens verdubbeld. Dan ben ik daar ook wel lekker mee bezig. Rustig is het niet, maar ik pak die rustmomenten waar het kan.
Zo ben ik vanochtend toen de kinderen naar school waren, eerst lekker op de bank gekropen met de SBS. Ik wilde blokje 100 afmaken, doorpitten bedoel ik dus. Ondertussen vermaakte ik me met een aflevering van Masterchef UK. Ik zou niet zo hoeven koken, veel te stressvol, maar ik vind het wel leuk om ernaar te kijken. Ik zou het eten ook best willen opeten, maar tele-eetie is nog niet uitgevonden.
Maar blokje 100 is dus af: nog 40 te gaan en dan de randen nog. Ik ruik de finish, lekker doorgaan, dus!

Mijn ochtend begon met dit prachtige beeld. Ik houd zo van die diversiteit die de lucht laat zien. Hier gaat natuurlijk een frisheid van uit, maar ook een enorm dreigende onweerslucht vind ik prachtig. Een ander kleurbeeld waar ik momenteel enorm van geniet, zijn de esdoorns bij ons in de straat. Elke keer als ik naar school fiets, kijk ik weer naar die prachtige oranje kleuren. Ik houd niet echt van oranje, maar in de natuur dus weer wel.

Een ander prachtig kleurenplaatje geven deze lapjes, die een cadeautje voor mezelf zijn. De batiks die ik eerder al als cadeautje ingepakt had, blijven nog even verstopt, heb ik nu nog niet nodig, kunnen ook in de zak van de goedheiligman. Maar op deze lapjes zat ik met smart te wachten. Ik had een chronisch gebrek aan de juiste tinten rood en ik wil de heel graag wat blauwgroene lapjes hebben, dat is de kleur die ik ook in de AWS integreer om niet weer een blauw-rode quilt te krijgen, hoe mooi ik mijn SBS ook vind. Al heb ik in de SBS ook geregeld details in blauwgroen gedaan, het valt niet op in het gehele beeld van de quilt.
Nu moet ik eerst maar weer eens stoppen met stof kopen. Use what you have. En dat is eerst een heleboel. Het palet is nu compleet, nu kan ik lekker quilten.

Op tafel staat nog steeds de prachtige bos bloemen die ik van manlief kreeg. De bos heeft een flinke transformatie doorgegaan. De lelies zijn nu gaan bloeien en overheersen het boeket enigszins, maar gelukkig houd ik ook erg van roze. Wat een kleurenpracht nog steeds, een iets aan het verleppende kleurenpracht, maar nog steeds veel te mooi om in de groencontainer te gooien.