Een dagje quiltgezelligheid met mama

Huh? Is dit borduurstof? Is dat borduurgaren? Kruissteekjes?
Maar van dat borduren was je toch afgekickt?
Soms steekt het toch weer even de kop op. Blogjes als die van Ingrid (klik) doen me eraan denken dat borduren ook míjn eerste liefde is en dat het jammer is dat ik die zo verwaarloos.
En ik heb nogal wat leuks liggen: twee werken van Heaven and Earth Designs (boekendraak in trein en The wizard of Oz), een tovenaar met draak op zwarte stof (al wel vijf of zes jaar niets aan gedaan, denk ik), een kerstsok met een kerstman, waaraan ik nog helemaal niets gedaan heb. En dan deze kerstsok met sneeuwpop, waaraan ik al een beetje gedaan had. Z'n lichtblauwe koppie stond erop en de oranje wortelneus.
Sinds een paar avonden pak ik dit borduurtje weer op. Ik ben aan het werk geweest met de blauwe hoed en gisteravond verschenen daar ook de contouren van een vogeltje op de hoed. Zo schattig! Het verwondert me altijd weer hoe je met de juiste kleuren en kruisjes op de goede plek zo gemakkelijk een afbeelding creëert. Toch ook wel Kunst. Toch weet ik tijdens het borduren ook direct wat me van het borduren heeft doen afwijken richting het quilten. Eigenlijk ben ik alleen maar aan het nadoen wat de maker van het patroon me voorschrijft. Een kruisje van die kleur op die plek en een kruisje van die kleur op die. En dan krijg je precies wat honderden, wat duizenden anderen krijgen die dit patroon aan het maken zijn. Er is weinig tot geen ruimte voor eigen beslissingen. Dat werkt natuurlijk anders als je niet met een kant-en-klaar-pakket werkt, en het is ook beslist geen veroordeling van het borduren. Ik merk alleen dat ik de keuzes die ik moet maken bij het quilten ook wel erg leuk vind.

Kat Swieber die sinds maart 2013 bij mijn moeder woont en daarvoor onze stoere rode poes was (en nee, dus geen kater, of ex-kater. Een van die leuke spelingen der natuur: een vuurrode poes, wel een ex- overigens.) Ze is mijn moeders maatje, één die bij voorkeur bovenop het quiltwerk ligt en die elke drup aandacht opslurpt.

Dat die keuzes ook weleens heel lastig zijn en ook weleens verkeerd uitpakken, besloten mijn moeder en ik gisteren, terwijl we de blokken die zij gemaakt had voor de AWS naast elkaar legden. Het derde blok deed het 'm niet. Het blok was prachtig. Als blok zelf. Maar in de quilt klopte de kleur niet met de overige blokken en met de stof die in de driehoeken aan de rand terugkomt... Ik voelde me best een beetje schuldig, ik had geholpen bij het uitzoeken van de stofjes voor dit blok. Maar toen hadden we niet de rest ernaast gehad. En dat blijkt uiterst noodzakelijk. En waar je in de SBS nog wegkwam met ongebruikelijk combinaties in blokjes naast elkaar (je hebt er toch 140, het maakt minder uit), lukt dat bij deze quilt niet.
Dus nieuwe stoffen uitgekozen, direct een selectie gemaakt met wat dan de stoffen voor deze quilt moeten zijn en daar ging mijn moeder weer: weer driehoekjes tekenen. En wat ik zo knap vond: ze werd er helemaal niet chagrijnig van! Het niet passende blok 3 wordt nu een mooi kussentje, want bij elkaar zijn de kleuren prachtig. We maakten al grappen over rijen kussentjes op de bank van allemaal afgekeurde blokken. Zo'n vaart zal het niet lopen. We hebben nu in de gaten dat groen beslist niet groen is (als je begrijpt wat ik bedoel) en waar verschillende blauw zich vrij gemakkelijk laten combineren, doen verschillende kleuren groen dat niet per se.

Tijdens die gezellige zaterdag bij mijn moeder, waar de jongens veel, maar niet altijd lief speelden, hebben we weer heel wat steekjes gezet. Ik kwam de quilt tegen die ik voor mijn vader gemaakt heb terwijl hij ziek was en ik bedacht me ineens dat ik daar nog iets aan moest doen. Ik heb bij het doorpitten allemaal letters in de quilt gemaakt. De namen van mijn ouders staan voluit in de quilt, van hun kinderen en kleinkinderen de voorletter. Er waren tijdens de ziekte van mijn vader drie kinderen, drie schoonkinderen en vier kleinkinderen. Maar nu zijn er vijf kleinkinderen; mijn broer heeft een dochtertje gekregen in het voorjaar. En haar voorletter moest nog in de quilt geborduurd worden. Dus, hup, quilt na bijna drie jaar weer in de quiltring, met blauwe stift de letter op de stof en daar ging ik weer. Binnen een paar minuten heb je zo'n letter gequilt en toen kon ik met een nat doekje de blauwe stift weer verwijderen. Quiltring eraf en klaar is quilt. Het gezin in de quilt is weer compleet.

Het was een heel gezellige dag, waarbij de tafel de hele tijd bedekt was met stofjes, klosjes en stofscharen. Het is zo leuk om zo'n geweldige hobby met je moeder te delen! Dat doen we nu trouwens ook alweer drie jaar. Het is 5 december drie jaar geleden dat ik mijn moeder met Sinterklaas haar eerste lapjes gaf. Mama, we gaan nog heel veel leuke quilts maken, niet waar? Nog heel veel gezellige quiltuurtjes!