Impossible love

Er staat een steeds groter stuk van de vleugel van de engel op. Het wordt zo mooi! Het is zo leuk om hieraan te werken, ik geniet er van zodra ik even tijd heb. Jammer genoeg heb ik dus niet zo heel veel tijd, want het is examentijd. Ik ben nu bezig met de tweede correctie van het examen Nederlands voor vwo en dat kost ook op mijn vrije dag dus erg veel tijd. Minder borduurtijd dus.
Nog zes weken school en dan gaan we op vakantie. Door die tijd moet toch heen te komen zijn?

Bello

En hier is hij dan: mijn eerste amigurumi en ik heb hem Bello genoemd. Zo heette het knuffelhondje dat mijn zusje vroeger had, en de lange oren van dit beestje herinneren me aan haar Bello.

Ik heb Bello in ongeveer twee avonden gehaakt. Het lijfje had ik zomaar voor elkaar, maar toen kon ik het eerst niet afmaken, want ik had nooit aan vulling gedacht. Dus toen moest ik de volgende dag eerst weer naar de handwerkwinkel, een knuffeltje zonder vulling is wel weer heel erg zielig...
Ik vond het lastigste om al die kleine onderdelen te haken. Je begint dan met een ringetje waar je omheen begint te haken, maar in het begin heb je haast nog niks om vast te houden, terwijl er dan wel weer een haaknaald doorheen moet.
Het ergste gepriegel was het staartje en natuurlijk is net dit harde werk weer niet op de foto te zien. Neem maar van me aan dat het héél mooi geworden is!
Nu kan ik Quintijn morgen verrassen met Bello, ik hoop dat hij hem leuk vindt!

Allemaal beestjes!

Vanavond geen borduurnaald in mijn hand, maar een haaknaald. Gisteren was ik weer eens blogs van andere handwerkende mensen aan het lezen (het is een gevaarlijke bezigheid!) toen ik een voor mij nieuw begrip tegenkwam: amigurumi, Japans voor 'knuffelbeestje breien'. En dat leek me wel wat.

Vanochtend dus beide zonen in de auto geladen en hop, naar de handwerkwinkel. Daar hadden ze gelukkig het boekje dat me erg leuk leek, en ik ben aan de slag gegaan. Ik ben zo'n hondje als op de kaft van het boekje aan het maken, weliswaar in andere kleuren, want ik had de Anchor Magic-line niet in huis. Morgen fiets ik trouwens wel weer even langs de handwerkwinkel om te kijken of ze dat verkopen, want het lijkt me toch wel erg leuk spul. Bovendien heb ik poppenvulling nodig en oogjes of kraaltjes om mijn eerste creatie af te maken.

Het gaat snel, dus ik verwacht binnenkort wel een berichtje waarin ik mijn eerste vrolijke beestje kan showen!

Boeken

Tot nu toe heb ik vooral boeken geborduurd. Er staan op het hele plaatje ook wel 26 boeken, da's best veel in een borduurwerk dat om een trein draait. In de eerste twee pagina's zit ook nog helemaal geen trein. Toch is 'Train of dreams' ontzettend leuk om te borduren. Er is steeds iets nieuws en de kleuren zijn mooi en helder.
Ik heb nu ook eindelijk alle kleuren compleet. Ik had bij iemand van het internet een bestelling gedaan, maar dat duurde en dat duurde maar. En dat is vervelend als je gewoon wilt borduren. Volgende keer toch maar weer even op het fietsje naar de handwerkzaak toe.

De afgelopen week had ik last van een borduurblessure, ja, je wilt het niet geloven... Toen ik dit tegen m'n moeder zei, dacht ze eerst aan een zere arm, of iets als RSI, dat zou natuurlijk kunnen. Maar nee, het ligt eenvoudiger. Als je maar vaak genoeg een naald door de stof duwt, wordt op een gegeven moment ook de achterkant van de naald scherp genoeg om je vinger in te gaan. Doordat de achterkant telkens op dezelfde plek op mijn vinger drukt, gaat de naald dus m'n vinger in. En dat doet gemeen zeer. Kent iemand dit probleem en wat doe je er tegen? Ik wil alleen maar borduren, het liefst zonder pijn!

Impossible love

Weer een week aan Impossible love gewerkt en inmiddels staat er een heel stuk vleugel op. Het is fijn borduren, de kleuren zijn prachtig en de vlakken zijn wat groter. Het is wel een groot werk, maar daar houd ik juist wel van. Het plan is om deze maand deze rij bladzijden af te krijgen. Dat moet vast wel lukken.

Train of dreams

Aangezien ik mijn goede voornemens toch al gebroken had door deze maand aan Impossible love te werken, besloot ik het maar even echt goed te doen, door ook nog aan een nieuw borduurwerk te beginnen. Mag ik jullie voorstellen: Train of dreams. Ik vind hem helemaal fantastisch. Astrid, een medeborduurster op Our friends' HAED SAL, was hieraan begonnen en Quintijn leek het ook helemaal wat. Ik ben links bovenaan begonnen, Astrid werkt vanaf rechts onderaan, dus dan verschillen onze updates wel steeds. Bovendien merk ik dan wat minder dat zij véél sneller werkt dan ik.
Hieronder de eerste vorderingen, ik heb hier nu twee avonden aan gewerkt. Ik mis nog een paar kleurtjes, dus zodra ik die met de post ontvangen heb, worden de gaatjes ook opgevuld.

Impossible love

Ik wijk af van mijn goede voornemens. Ik heb ze toch best wel goed gehouden, vier maanden lang, maar ik heb nu geen zin in Fish City, die eigenlijk voor mei aan de beurt is. Ik ben nog lang niet klaar met HAED, dus ik heb mijn andere werk daarvan opgepakt: Impossible love. Dit is de stand van zaken van afgelopen zaterdag, 1 mei. Rechts zie je het begin van de vleugel van de engel.

Somewhere over the rainbow

Bijna de hele club staat er nu op! Ik ben nu weer toe aan een heel stuk gele weg, maar dat wordt in een andere maand. April zit er op, dus ik leg dit werkje eerst weer even opzij.