74. Dove in the Window

Vrijdagavond zat ik aan de tafel te tekenen, de tegen de vijftig stukjes van dit blokje. Ondertussen keek ik naar de Love Boat op YouTube, is af en toe gewoon erg grappig, dat jaren 70 sentiment. Ik had net het blok af en op mijn doek gespeld toen mijn schoonvader belde. Hij vliegt vandaag weer voor zijn werk naar Amerika en wilde eigenlijk nog wel graag ons zien voordat hij vertrok. Dat kon.
Dus de doek werd opgerold, een etuitje met quiltspulletjes ingepakt en we vertrokken zaterdagochtend naar Noord-Groningen.
Bij mijn schoonouders is het altijd heel relaxed, iedereen gaat gewoon lekker z'n gang. Dus het was ook helemaal niet raar dat ik aan de grote tafel mijn doek met lapjes weer uitrolde en driehoekjes aan elkaar ging zetten. Toen mijn schoonvader na een paar uur tuin met zijn kleinkinderen weer binnen kwam, had hij verwacht dat het wel klaar was.
"Goh, dit is wel erg arbeidsintensief," zuchtte hij. Tja, dat klopt. Als je werkloon zou moeten berekenen, kom je ver in de duizenden euro's. Onbetaalbaar.
Jammer, professioneel quiltenmaakster zit er als carrière dus ook niet in.
Maar ik vraag me ook af of ik mijn 'kindjes' zomaar zou kunnen verkopen.

Vanmiddag heb ik - na wat schoolwerk - snel dit blokje afgemaakt, zodat ik nog een foto kon maken met daglicht. Er zijn op de foto twee dingetjes mis gegaan: het hoekje rechtsbovenin is echt wel goed, maar heb ik net verkeerd gestreken. En dat rafeltje in het midden onder, vloog net zo hard terug naar het lapje als dat ik hem eraf plukte. Of het was telkens weer een ander rafeltje, ik zit altijd onder de stofrestjes.
En vanavond kan ik lekker weer aan het tekenen. Misschien wel weer met de Love Boat op de achtergrond, waarom niet?