Quiltpromotie

Gisteren ging ik met de kinderen naar Ballorig. Vakantie, niet zulk leuk weer, dan heb je dat. Ballorig is een indoor-speeltuin. De kinderen vinden het fantastisch en leven zich heerlijk uit. En ik zit daar aan een tafeltje en drink een kopje thee. Of een beker chocolademelk. Ik heb geprobeerd daar te lezen, maar  meer dan honderd schreeuwende kinderen levert zo'n volume op, dat mijn concentratie het niet aan kan. Gisteren nam ik maar gewoon mijn huizenquilt mee. Waarom zou ik daar niet kunnen quilten?

Toen de kinderen eenmaal aan het spelen waren, pakte ik mijn tas uit. Het leverde al wat verbaasde blikken op, maar niemand die kwam vragen wat ik aan het doen was. Nadat ik de eerste draad op had, kwam ik achter een vervelend probleempje: ik kon mijn borduurschaartje nergens vinden, vast vergeten. Op de balie lag een schaar naast de kassa, dus ik heb gevraagd of ik die even mocht gebruiken. Weer een verbaasde blik, maar natuurlijk. Ik heb drie draden doorgezaagd, want gossegos, wat was die arme schaar verroest en bot. Toen ik die draden in de quilt had zitten, moest ik dus weer naar de kassa voor het knippen van draadjes. Maar toen bedacht ik dat doorbijten misschien ook nog wel wilde. En ja! Ik kon mijn tanden scherper dan de schaar verklaren.
Daarna heb ik nog ettelijke draadjes gebeten en gequilt.

Een paar meisjes kwamen bij me vragen wat ik aan het maken was. Ze vonden de quilt allemaal mooi. Een dame die tegenover me kwam zitten, zei: "Goh, wat leuk, je bent aan het weven!"
Toen heb ik toch maar even uitgelegd dat het quilten was, vond ze nog wel interessant ook, geloof ik.

Misschien heb ik veel mensen een eerste blik op een quilt gegeven. Da's alleen maar weer mooi meegenomen, toch. Na vier uur spelen waren de kinderen moe, en mijn arm lam van het prikken. Maar ik had anderhalf blok gequilt en daar was ik zeer tevreden over!