Soms is voetbal best leuk!

Samen met manlief op de bank. Voetbal kijken. Doe ik beslist niet vaak, maar Oranje aantreedt, dan wil ik nog best even geduld hebben, zeker met een mooi quiltwerkje erbij. Maar nu is voetbal kijken best wel heel leuk! 5-1, tegen Spanje!!!

Ik ben lekker aan het doorpitten, dat kan ik prima met een schuin oog op de televisie. De Sylvia's Bridal Sampler, moest ik ook echt weer eens mee bezig. Zondag heb ik het werk weer serieus opgepakt, heerlijk in de tuin.

 Oudste zoon inspecteerde mijn werk.
'Wordt dat mijn nieuwe quilt, mama?'
'Nee schat, jij hebt toch een quilt?'
'Maar daar word ik eigenlijk al een beetje groot voor, ik groei uit mijn quilt!'
'O, en deze zou wel groot genoeg zijn?'
'Voorlopig wel.'

Ik zat wat te knoeien met wat ik nu eigenlijk wilde quilten. Ik heb de hele quilt nu in de lengte sashings doorgepit, dus het geheel zit al vrij vast. Tussendoor had ik al twee blokjes gequilt, vrij intensief, wat je vooral aan het blokje met de vingerhoedjes ziet. Daar wilde ik eigenlijk niet mee doorgaan, want dan ben ik nog errug lang aan het quilten en ik vind het patchwork toch ook wel erg leuk. Maar wat quilt je dan in elk blok?

Uiteindelijk heb ik gekozen voor orange peels, vier ovalen met de puntjes bij elkaar in het midden. In vind de ronde vormen wel mooi. Dit zorgt voor mooie vormen in de quilt, terwijl het niet teveel werk oplevert. En toen toch maar weer de quiltring gepakt, want ik geloof dat ik dat voor het doorpitten van een blokje toch weer prettig vind werken.

Terwijl ik aan tafel werkte, waren de kinderen met de waterbaan bezig. Die vinden ze fantastisch en staat een groot deel van de zomer gewoon klaar in de tuin. We hebben geen grote tuin, dus dan moeten er dingen zijn waarmee de kinderen zich kunnen vermaken. Zien jullie trouwens de tegels? Hexagonnetjes! Je hoeft de jongens maar stoepkrijt te geven en ze maken de mooiste patronen. Van de tegels gaat het met een regenbuitje er weer af, op de muur van de schuur blijft het wat langer zitten (zie linksboven in de foto).

Border collie Rjukan heeft niet veel nodig. Hij ligt aan mijn voeten onder de tafel. En nee, lieverd, dat is geen bot, daar voor je neus. Daar ligt mijn klosje. Gevonden!

Na bijna twee jaar en acht maanden zwemmen mag oudste zoon eindelijk richting diploma. Hij was zo blij, wilde ook direct op de foto om die naar papa te appen. Kind van deze tijd! Hij moest nog wel appen met mijn telefoon, want zelf heeft hij er geen. Wat hij zelf heel erg vindt. Eerst naar de middelbare school, dan pas telefoon, is onze regel. 

Morgen wordt ook een mooie dag. Mijn moeder en ik gaan dan dus naar het quiltfestival in Groningen. Zo'n zin in! Wie is al geweest? Was het leuk?