Zwarte katten brengen geluk

Mijn eerste kat kreeg ik toen ik een jaar of 9 was. De poes van de buren had jonkies en ik had begrepen dat de poesjes die overbleven verdronken zouden worden. 's Avonds lag ik in mijn bed, daar steeds maar aan te denken. Het kwam erop neer dat we diezelfde avond nog het overgebleven katje haalden, ik in mijn nachtjaponnetje, mijn moeder vertederd over het jonge beestje, ondanks haar allergie voor katten.
Tenminste, zo herinner ik het me.

Toen ik jaren later op kamers woonde, wilde ik dolgraag een eigen kat. In het huis waar ik woonde, waren al twee katten, maar die woonden op de andere kamers. Maar nog een kat erbij, dat kon toch echt niet. Totdat een kat uit zichzelf besloot dat ons huis een leuk huis was en voortaan bij ons in de tuin zat. Een zwarte kat. Telefoontjes met het asiel, de dierenarts en Amivedi leverden niets op, het diertje had geen huis. En toen mocht zij bij mij wonen, Shadow, omdat ze in de hoek van mijn kamer versmolt met de schaduwen.

Inmiddels is Shadow niet meer bij ons, maar voor zwarte katten houd ik altijd een zwak. Hoezo ongeluk? Ik heb met Shadow heerlijke jaren gehad: een mooie studententijd, mijn huwelijk, de start van ons gezin. We hebben samen in vijf huizen gewoond, met niemand anders heb ik in zoveel verschillende huizen gewoond.

Dus een beetje als eerbetoon aan Shadow zit dit zwarte poesje in mijn borduurwerk. Wat het geheel gaat worden, zal ik laten zien als het af is. Maar feit is wel dat ik nu alweer een paar dagen lekker aan het borduren ben en er dus een zwarte kat naast mij op de bank ligt. Heel gezellig!

90. Rocky Road to Dublin

Het moeilijkste blokje van de rij, maar ook deze is weer af. Ronde lijnen blijf ik lastig vinden, ze zijn niet direct mijn hobby. Het is zo'n speldwerk! Maar dan heb je ook wat, rij I is ook compleet.
Voordat ik verder ga met rij J, moet ik van mezelf nu eerst alle sashings eraan zetten en daarna de rij vast aan de quilt. Pas dan is blokje 91 aan de beurt.

Vanavond mag ik een klein feestje voor mezelf vieren. Het nakijkwerk voor het examen is gedaan! Ik heb het vanmiddag aangetekend laten versturen naar de school die de tweede correctie doet. Volgende week zal mijn tweedecorrectiewerk wel binnenkomen, denk ik. Dan mag ik nog een keer. Maar nu ben ik eerst even vrij. En dat ga ik dit weekend vieren, want ik heb best wel hard gewerkt. Alle vrije momentjes gingen in dat examen zitten en op school had ik er ook weinig tijd voor, want de examensurveillance kwam er ook nog bij met zo'n twee tot drie uur per dag. Heftig allemaal. Het onderwijs kent pieken en dalen. Dit is dus heel duidelijk zo'n piek. Ik verlang zeer hevig naar een dal en dan wel het lange dal, namelijk de zomervakantie. Even echt helemaal niets. Maar nu eerst lekker een vrije avond. En ik pak de schapenquilt op. Ik ben in driehoekjesstemming, komt goed uit!

89. Yankee Puzzle

Zaterdag was het weer tijd voor de quiltclub. Zoals altijd was het weer erg gezellig en ondertussen heb ik ook nog heel wat gedaan. Ik heb dit blokje afgemaakt en een start gemaakt voor I10, het laatste blokje van de rij.
Het was druk in Earnewâld, er stonden shantykoren op de kade te zingen en er waren allemaal bootjes in het water. Ondanks de lage temperatuur deed het toch wel wat aan zomer denken. In het Quiltkabinet konden we onder de begeleiding van de shantykoren lekker aan het quilten.

Normaal gesproken zou dit de laatste keer van het jaar zijn geweest, maar wij vinden het zo gezellig als groep dat we heel graag doorwilden. En dat kon gelukkig. Dus ook in de zomer komen we samen, om verhalen en werkstukken te delen. Precies waar het quilten voor bedoeld is!

88. Birds in the Air

Dit blokje heb ik in één avond in elkaar gezet, de donderdagavond. Dat is voor mijn moeder en mij de vaste quiltavond, want op donderdag past ze altijd op de kinderen en na het eten blijft ze nog een avondje mij gezelschap houden. De hele rij I is vrij eenvoudig. Ik ben nu alweer met het laatste blokje bezig, terwijl ik het eerste op 30 april maakte. Maar dat mag ook weleens na twee heel ingewikkelde rijen!

87. Right Hand of Friendship

Uiteindelijk werkt deze combinatie van stofjes goed. Ik zat al heel lang te denken wat ik nu met dit blauwe lapje wilde, maar ik vond 'm een beetje saai. Maar met een bloemenprintje doet hij het dus hartstikke leuk!
Ik heb vrij lang over dit blokje gedaan, doordat ik in het begin van de week een aantal avonden heb door gewerkt. Aan het examen, dus. Het nakijken blijft altijd moeilijk. Je moet je houden aan het antwoordmodel van het Cevo, ook al ben je het daar niet mee eens. En dat komt elk jaar opnieuw voor. De resultaten weet ik nog niet, ik ben nu op de helft. Bovendien wordt de norm pas bekend op de dag van de uitslag, de cijfers kunnen wel twee punten verschillen. Het blijft spannend, dus!

86. Lauren Wreath

Dit lapje is weer bij mijn schoonouders tot stand gekomen. Nadat ik het vorige afgerond had, ben ik gaan tekenen voor dit blok. Mijn schoonvader zat weer met verbijstering te kijken: zoveel werk voor zo'n klein stukje stof! Mijn schoonmoeder is het inmiddels gewend. Ze zou dit zelf nooooooit doen, maar vindt het gezellig hoe ik aan hun tafel bezig ben. Ze vertelt haar vriendinnen weleens dat haar schoondochter bij haar zit te quilten. Die vinden dat dan gek, je gaat toch niet quilten terwijl je op visite bent? Maar ik voel me niet op visite, en bovendien: een dag niet gequilt, is een dag niet geleefd. Ik vind het echt minder leuk zonder. En dat snapt mijn schoonmoeder helemaal. En bovendien kan zij dan lekker met haar kruiswoordpuzzel bezig en hebben we het heel gezellig samen.

Vanmiddag, 13.30 uur begint het examen Nederlands vwo. Duimen jullie mee voor mijn leerlingen?

85. Mexican Star

Afgelopen week heb ik gewerkt aan deze Mexican Star. Hij heeft vrij lang op mijn molton doek gezeten, want ik had het gewoon echt druk aan het begin van de week. Pas bij mijn schoonouders, op Hemelvaartsdag, heb ik de laatste steekjes gezet. Maar het lapje is de moeite waard, hoor, ik ben weer heel blij met hem.

Vandaag heb ik veel aan het jaarboek voor school gewerkt. Elk jaar stel ik een jaarboek samen voor de eindexamenkandidaten dat ze meekrijgen als cadeautje bij hun diploma. Ze hebben zelf stukjes geschreven en foto's ingeleverd, maar ook docenten leveren het nodige aan. En zo maak ik van al die stukjes een mooi geheel. Klinkt eigenlijk net als patchwork, vind je ook niet?! Het is een soort scrapboeken op de computer, behalve dan dat er van mij ook nog een spellingscontrole verwacht wordt. Ook al heb ik sommige leerlingen vier jaar in de klas gehad (ik geef alleen aan de bovenbouw vwo les), nog lang niet iedereen spelt foutloos. En ook mijn collega's spellen niet alles even correct. Nederlands is gewoon heel erg ingewikkeld. Heel soms ontdek ik weleens een spelfout in mijn blogjes. Maar dat zijn gewoon typefouten, hoor, doordat ik zo haastig ben omdat ik weer verder wil met m'n lapjes, dat snappen jullie natuurlijk ook wel! ;-)

Hopen maar dat mijn leerlingen morgen hun kop erbij houden en het examen zonder spelfouten maken. Oei, wat vind ik het spannend, net alsof ik zelf examen moet doen! Morgen niet vergeten om op gympies naar school te gaan. Ik moet 's middags bij het examen surveilleren en niets is erger dan tikkende hakken in een stille gymzaal...

Allemaal driehoekjes!

Een blik op de schapenquilt in wording. Het middenblok heeft zijden van 40 cm, daarom heen zitten driehoeken met een zijde van 5 cm, afgewisseld door driehoeken met een zijde van 8 cm. Shaun the Sheep in het midden is geappliceerd, de overige schapen zitten in de stofjes. En natuurlijk komen er ook nog wel andere dieren om de hoek kijken, dat maakt het juist zo leuk. Dante is nu al dol op deze quilt omdat er zoveel te kijken is. Ik ben ook wel tevreden over het geheel!

Afgelopen dagen waren we bij mijn schoonouders. De jongens konden heerlijk los in de grote tuin en ik heb veel aan de grote tafel zitten quilten, één oog op de stofjes en een ander hield de kinderen in de gaten door het raam. Relaxte dagen, maar ik vind het nu ook weer heerlijk om thuis te zijn. Ik slaap altijd zo slecht als ik ergens anders ben, dus uiteindelijk kom ik er toch altijd moe vandaan.
Alleen bij mijn moeder slaap ik zoals thuis, maar dat komt, denk ik, omdat ik in mijn oude meisjeskamer lig, die weliswaar niet meer hetzelfde is, maar wel heel erg bekend.
Nu dus lekker naar mijn eigen bedje toe. Morgen nog een rustig dagje thuis en daar begint het: de Centrale Examens met op maandagmiddag direct Nederlands voor het vwo, dus ook voor mijn twee examenklassen. Ik vind het zo spannend!
Ik heb alles gedaan wat ik kon doen, nu is het aan mijn leerlingen.
Ik ga nu slapen, nog genoeg drukte voor de boeg. Jullie ook lekker slapen!

84. Anvil

Ik ben maar even gaan zoeken wat 'Anvil' eigenlijk betekent en dat is 'Aambeeld'. En dat kan ik hier nu wel in zien. Ik heb gekozen voor een niet al te opvallende kleur met een juist wel wat groter motief, omdat de stukjes stof erg groot zijn. In deze rij (rij I) zitten veel eenvoudigere blokjes, dus het schiet lekker op.

Terwijl ik donderdag bij mijn moeder was, hebben we ook onze bakken met stof gereorganiseerd. Als je een blokje gaat maken, moet je altijd stof kiezen en dan heb ik mijn bak direct weer overhoop liggen.

Dit is mijn moeders bak, overwegend groen, rood, crème en wat oudblauwe lapjes, voor de afwisseling. Hier zit niet eens alles in, de lapjes die we al hadden uitgezocht voor de komende vier blokken zitten er niet in.

En dit is dus mijn bak, rood, blauw en een heel klein beetje groen en bruin. En wit/crème natuurlijk. Toen ik thuis mijn bak met andere kleuren ook sorteerde, kwam ik erachter dat daar ook nog wel rood en blauw in zat, dus die zitten ook bij deze bak in. Leuk hè, ik word er in ieder geval direct verliefd op!

83. Dutchman's Puzzle

Dutchman's Puzzle, heet dit blokje. Het waarom is me weer eens niet duidelijk, maar leuk is het wel. Het zijn vier paar flying geese, maar door de richting en de kleurkeuze zit er ook een molentje in. Leuk en simpel.

Het vorige blokje in tweevoud, deze en de volgende heb ik allemaal gemaakt op de quiltbee van mijn moeder en mij. Woensdagavond toen de kinderen in bed lagen, ben ik naar haar toe gegaan, hebben we al een hele avond heerlijk gequilt en toen we 's ochtends ons brood op hadden, zaten we direct alweer achter de lapjes.

Even een fotootje om een indruk te geven van hoe gezellig de tafel er dan uitziet. Beiden vinden we heel veel plezier in het patchwork, een heel goede manier van ontspannen. En we kunnen het beiden ook wel gebruiken. Gisteren was het 11 maanden geleden dat mijn vader overleed. We zijn dus nu weer aanbeland in die weken die vorig jaar zo zwaar waren. Mijn vader ging steeds verder en sneller achteruit. Vanaf half mei heb ik ook drie weken bij mijn ouders gewoond; twee weken voordat mijn vader overleed en daarna de week tot na de begrafenis. Ook toen zat ik geregeld met mijn lapjes en ik kan in mijn Sylvia's Bridal Sampler ook precies aanwijzen met welke blokjes ik toen bezig was (tussen D1 Hands All Around en D2 Milky Way is mijn vader overleden).
Mijn moeder is nu al verder met haar quilt dan ik toen was.
De tijd gaat door, maar mijn vader is nog zó in onze gedachten. Ik hoop dat het quilten mijn moeder en mij nog veel goede momenten samen zal geven.

82. Winding Ways

Voor dit leuke blokje heb ik een stofje gebruikt dat ik onlangs tijdens de Supergoof bijeenkomst in Sneek kocht bij Gelrebloem. Het is het blauwe stofje, van ontwerpster Judie Rothermel. Net als wel meer bloggende quiltsters vind ik haar stofjes ook erg mooi. Ooit ga ik nog weleens een quilt met alleen maar stofjes van haar maken, maar voor nu ben ik nog niet uitsluitend op de klassieke toer, ik mix mijn stofjes met heel veel plezier met allerlei andere en gekke patroontjes.

Dit is weer een blokje met ronde vormen en die zijn toch wel lastig. Nog niet eens om te naaien, maar wel om goed te tekenen. Je kunt niet domweg alleen de naailijn tekenen met een malletje, want bij de dunne witte punten past bij een stukje niet eens een mal, dan is het alleen maar een lijntje. Wat ik nu gedaan heb, is eerst de mallen met naadtoeslag maken, zo worden ze ook in het boek geleverd. Ik heb vervolgens op alle punten ook een stip gezet op de stof. Daarna heb ik de malletjes op de naadtoeslag uitgeknipt, zodat ik de ronde lijnen ook mooi op de stof kon tekenen, bij de dunne punten trok ik de naailijn door tot aan de stip die ik met de andere mal gezet had. En uiteindelijk naaide dat de uitstekend!

De tweelingblokjes

Maar ik bewaar natuurlijk wel altijd mijn malletjes voor mijn moeder en nu zou ik ze kapot knippen... Dus toen heb ik ook maar in mijn moeders kleuren het blok getekend en genaaid: heel goed voor mijn oefening met ronde vormen! Op de foto hierbij dus de tweelingblokjes. Eentje is nu bij mijn moeder en wordt te zijner tijd in rij I verwerkt. De andere komt in mijn quilt terecht.

Ik heb ook een keer een boek gelezen met Winding Ways in de titel, dit mooie boek van Jennifer Chiaverini, een schrijfster die onder de meeste quilters wel bekend is. De eerste vijf delen uit de serie zijn ook in het Nederlands vertaald, de rest is er alleen in het Engels. Gelukkig lees ik gemakkelijk Engels, dus ik heb al heel wat deeltjes versleten. Jammer alleen dat de bibliotheek ze niet heeft... De boeken gaan over de vriendinnenclub van Sylvia (inderdaad die van Sylvia's Bridal Sampler) en hoe zij samen een quiltcentrum opzetten. Heel geregeld wordt er ook een verhaallijn uit het verleden van Sylvia's familie bij betrokken, zodat je ook van de historie van het quilten in Amerika iets meekrijgt. Dolgraag zou ik nog eens op vakantie gaan naar een quiltcentrum als Elm Creek Quilts. 

Bestaat zoiets ook echt en dan hopelijk wat dichterbij dan in Amerika?

Uit de oude doos: Pooldieren

Niet op dinsdag maar op vrijdag heb ik iets uit de oude doos getrokken. Niet omdat ik niets anders te showen heb, maar wel omdat ik nog niets anders fatsoenlijk op de foto heb, dat komt nog.
Dit werkje heb ik in mijn studententijd gemaakt. Wanneer precies, weet ik niet eens meer. Ik weet ook geen naam of ontwerper van dit pakket. Ik heb het gekocht bij een drogist, geloof ik, het lag daar in een bak met van alles en nog wat, voor een tientje in guldens. Natuurlijk ging dat mee!
Het borduren kostte veel tijd, want is het is heel fijn. Het is 18 count aïda en geborduurd met 1 draadje.
En heel schandalig: dit leuke werkje heeft nog steeds geen lijstje, ligt gewoon boven in mijn handwerkkastje te liggen. Daar moet ik toch echt eens iets aan doen, maar dat lukt waarschijnlijk toch weer niet.
Favoriet van dit werkje is het zeehondje. Die vind ik zo lief en knuffelig. Wat ik mooi vind aan dit hele borduurwerk is dat de dieren net iets om het randje heen komen, de vogel lijkt daardoor zo weg te komen en dus ook het zeehondje lijk je zo op te kunnen pakken. Schijn bedriegt, gelukkig, want de ijsbeer stapt niet zomaar mijn kamer in, maar blijft veilig in zijn poolwereldje.

Toch maar eens langs de Action voor een lijstje. Deze wil ik er toch wel graag bij in mijn galerie (langs de trap heb ik heel veel borduurwerk hangen).