81. True Lover's Knot

De volgende ochtend heb ik toch nog maar een foto gemaakt.
Daglicht valt niet te vervangen!

Dit is de foto die oorspronkelijk bij het bericht hoort, bij avondlicht gemaakt.

Vandaag vond de troonswisseling plaats. Beatrix werd weer prinses en Willem-Alexander mag vanaf vandaag laten zien wat hij onder goed koningschap verstaat. Het was leuk om het hele gebeuren via de televisie te volgen, geen haar op m'n hoofd die erover denkt om zich in de mensenmassa in Amsterdam te storten. Ik ben niet direct heel koningsgezind, maar zoiets groots vind ik dan toch wel weer de moeite waard.
Na de abdicatie zijn we op de fiets het centrum van ons kleine plaatsje in geweest. En ook daar was het druk genoeg. Het is ongelofelijk hoeveel zooi mensen bewaren om op de rommelmarkt te verkopen, van heel veel spullen kan ik me echt niet voorstellen dat er een koper voor is.
Mijn jongste zoon viel als een blok voor een paar My Little Pony paardjes, die nota bene de buurvrouw te koop aanbood. En ik dacht met twee zonen nooit meer My Little Pony's in huis te krijgen, maar daar heb ik me dus in vergist. De hele dag is zoonlief al bezig met borstelen van de haartjes, hoewel het me ook al opviel dat de pony's ook als monsters in zijn spel figureren.
Mijn oudste zoon is een autoliefhebber. Hij koos na lang beraad voor een wegenwachtauto en een tank.

Eenmaal thuis gingen de kinderen superlief spelen en ineens had ik mijn handen vrij. Ik wilde vandaag op mijn blog toch graag aandacht besteden aan de troonswisseling, het is toch wel een historisch gebeuren, dus ik besloot een kleine collage van lapjes te maken:

Maar voor een quiltster is dit eigenlijk ondermaats, er is niks geknipt of genaaid! De kleurtjes vond ik echter wel erg leuk bij elkaar, dus de rest van de middag besteedde ik aan het tekenen en knippen en uiteindelijk naaien van stukjes stof. Een half uurtje geleden had ik het blokje af, nummer 81 voor mijn Sylvia's Bridal Sampler. Daglicht was er toen natuurlijk niet meer, maar ik wilde toch wel graag vandaag een foto van dit blokje plaatsen, want het oranje lapje erin is ter ere van troningsdag. Je zult verder in deze quilt geen enkel oranje lapje gaan ontdekken. Daglicht heb ik gesimuleerd door verschillende bureaulampjes bij elkaar te zetten en het resultaat is matig tot redelijk. Maar acceptabel. Op de oorspronkelijke collage zie je de kleurtjes bij daglicht. Grappig is dat je bij het avondlicht wel de letters in de witte stof veel beter ziet.

Bij mijn blogberichtjes over de SBS noteer ik altijd de naam van het blokje. Maar ik kon met geen mogelijkheid meer de naam van dit blokje bedenken. Normaal gesproken kun je alles op het internet vinden, maar dit dus niet, in ieder geval niet binnen redelijke tijd. Dus toen ben ik toch maar onder mijn quilt vandaan gekropen en ik heb het boek weer opgezocht. 'True Lover's Knot'. Aha, heel ingewikkeld ziet het er echter niet uit. Het zijn gewoon vier vlinderstrikjes aan elkaar. Wat ik wel leuk vind, is dat in de onderste twee vlinderstrikjes het motief in de blauwe stof gewoon doorloopt, dat is toeval.

Vlinderstrikjes zijn dan wel weer toepasselijk bij vandaag. Bij de abdicatie had Willem Alexander een stropdas om, maar bij de inhuldiging een keurige witte vlinderstrik. Vind ik eigenlijk mijn vlinderstrikjes mooier!

Shaun het schaap

Mijn jongste zoon is gek op Shaun het schaap. Ik heb er weleens eerder over verteld. Die gekte heeft me geïnspireerd om een schapenquilt voor hem te maken. Het middenstuk is nu af. Dit is Shaun, geappliceerd en daarna nog wat geborduurd voor de details. Ik heb een kleurplaat van Shaun gebruikt als patroon, zo kon ik prima het beestje appliceren. De pupillen zijn in de oogjes geborduurd en ook om de witte vacht heb ik met grijs geborduurd om het iets meer te benadrukken. Dante vindt het erg mooi geworden en ikzelf ook!

Dit kleurrijke dienblad bestaat uit de driehoeken die om het middenblok heen gaan komen. In blauw, groen en oranje. Wordt vast leuk. De eerste strook zit er inmiddels al aan. Het gaat lekker vlot, het zijn driehoeken van 8 cm, want daar pasten de figuurtjes in de stof goed in. Ik zal snel mijn vorderingen laten zien.

De afgelopen week heb ik vooral geborduurd. Ik had nu de huizenquilt af, rij 8 voor de Sylvia's Bridal Sampler ook, dus eigenlijk helemaal geen druk vanaf het quiltfront. Dus lekker een week geborduurd. Gisteravond heb ik de driehoekjes opgepakt en vandaag heb ik heel veel gewerkt aan de schapenquilt. Het was de eerste dag van de meivakantie. Het was koud, dus we zijn amper buiten geweest. Dus maar goed gebruik gemaakt van al die tijd. 's Middags ben ik met m'n oudste nog een stukje gaan fietsen. Ik vind het leuk om door de stad/plaats te fietsen, om plekjes te ontdekken die ik nog niet eerder gezien heb. En zo doe ik tegelijkertijd wat aan mijn conditie. Hardlopen vond ik altijd wel leuk om te doen (hoewel ik het nog steeds niet fanatiek deed), maar na mijn eerste zwangerschap is dat geen goed idee meer, ik heb dan heel snel bekkenpijn. Dat is iets wat ik aan de zwangerschappen heb over gehouden en waar ik alleen maar last van heb bij grote inspanning. Gelukkig maar dat mijn hobby me op m'n plek houdt!

Gisteren waren de Koningsspelen op de basisschool van mijn oudste zoon. Ik was teamleider voor een groepje kinderen uit groep 1 tot en met 4 en mijn jongste deed vrolijk mee, ook al is hij pas 3 jaar. Het was goed georganiseerd en heel gezellig, maar het weer werkte niet mee. Halverwege het programma besloot de directrice er toch mee te stoppen voor de jongste kinderen, het ging steeds harder regenen. De kinderen gingen terug naar hun klas waar ze nog wat leuks gingen doen en mijn jongste zoon en ik gingen naar huis. En daar merkte ik pas hoe verkleumd ik toch was geraakt. Dante klaagde ook dat hij het koud had en we zijn samen op de bank gekropen, elk onder een quilt (wat heerlijk dat we er nu twee hebben!) en we hebben samen Scooby Doo gekeken. Jammer van de Koningsspelen, het weer was niet echt koningsgezind...

Acht rijen!!!

En daar hangt hij dan! Wapperend in de wind aan de knopspelden die ik in de schutting gestoken heb. Mijn acht rijen Sylvia's Bridal Sampler en ik ben er zo blij mee! Het was nog een hele uitdaging de foto op het juiste moment te nemen, als de top naar voren waait, zie je toch wat minder goed welke blokjes er allemaal al in zitten.

Ik heb wel twintig minuten naar de blokken staan staren. Zo vaak zie ik het geheel niet in real life, want als ik er niet mee bezig ben om er weer een rij aan te zetten, is de top veilig opgeborgen. Om te voorkomen dat de randen allemaal gaan rafelen.

Wat is jullie favoriete blokje?

 's Ochtends was ik met Dante het centrum in, hij had een zomerjas nodig. En helemaal in koningsdagstemming, kiest hij voor een oranje jas. Ach, het is mooi oranje en het is vrij opvallend, wat met een kind als Dante helemaal niet erg is. Als hij er weer eens tussenuit geglipt is, kan ik hem zo weer ontdekken. Ik heb voor in de kledingwinkel gisteren gemerkt dat een andere strategie om hem te lokaliseren ook werkt. Dante had een jas gepast en zat daarin naar de televisie te kijken in de kledingwinkel. Ik zocht ondertussen nog wat t-shirtjes voor de jongens uit. Toen ging het alarm bij de winkeldeur af. 'Verhip! Waar is Dante?' is dan toch mijn eerste reactie. Terecht, want Dante zat niet meer voor de televisie. Naar de piepende deur toe en daar kwam een beveiliger met Dante aan de hand naar me toelopen. Dante was best geschrokken en wilde deze jas ook niet meer hebben. 'De jas piept, mama!' zei hij steeds maar. Toen werd het oranje jasje in een andere winkel ook goed bevonden. En omdat we dit jasje betaalden voordat Dante ermee naar buiten ging, bleek deze ook niet te piepen. Gelukkig maar.

Uit de oude doos: Indianenverhalen

Bloemetjes borduren... Daar was ik eigenlijk wel klaar mee. Dus ook mijn borduurwerk lag een hele tijd stil. Tijdens mijn examentijd van de middelbare school (1998) had ik mijn witte kat af geborduurd, daarna kwam er een hele tijd niets.

Tot ik tijdens mijn studietijd de handwerkwinkel in Groningen ontdekte. Deze winkel verkocht pakketten van het merk Dimensions en die gingen eens over wat anders dan bloemetjes of elfjes. Ik was verkocht door deze indianenmeneer. Enige probleempje: het was dúúr, zeker met mijn bescheiden inkomen als student.  Ik heb heel wat schoongemaakt om dit te kunnen betalen. 

Het pakket heet 'Sacred connection' en wat ik er zo mooi aan vond waren al die dieren die 'verstopt' zaten in het borduurwerk. Je ziet een beer en een arend in de rotsen en in de lucht zit een lynx. Het is geborduurd op 18 count donkerblauwe aida, meestal met twee draadjes, de lynx met één. Ik was weer helemaal verslingerd aan het borduren en het werk was razendsnel af.

Toen bleek de indianenmeneer ook nog een zusje (of dochter?) in de winkel te hebben wonen. Ook zij kwam (na ettelijke uurtjes werken) mee naar huis. Dit werk heet 'Hidden Spirits' en je ziet een buffel en een wolf in de bergen en haar voet staat op een beer. In de lucht zie je een poema. Datzelfde beestje staat minder verstopt ook naast haar en ze laat nog een vogel in de lucht. Een ontzettend mooi borduurwerk!

Pas later in mijn studententijd heb ik dit werk in laten lijsten. Tegelijk hebben ze dezelfde lijst gekregen en ze hangen nu naast elkaar in de woonkamer. Het enige borduurwerk dat nog in de kamer hangt, een unieke positie!

Wasje

Donderdagochtend. Hij was er klaar voor. Wasmiddel, wasverzachter, Colour Catchers. Alles stond klaar. Maar ik was er nog niet klaar voor. Weet je, na zo'n intensieve tijd van samenwerking wordt ook een quilt een soort kind van je.

En in het algemeen stop ik mijn kinderen niet in de wasmachine.
Hoeveel Colour Catchers zou ik erbij stoppen? Eén zou vast niet genoeg zijn. Twaalf vond ik ook weer wat overdreven. Ik stopte er maar drie bij in. Waspoeder, wasverzachter. 40 graden was. Ik zag het water in de machine pompen. De eerste rondjes, het eerste schuim. Gewoon kleurloos. Tien minuten zat ik gespannen naar de wasmachine te kijken, maar het leek allemaal normaal te verlopen. Toen toch maar verder met het leven van alledag.

Hè hè, dat was spannend... Maar alles lijkt goed gegaan! De Colour Catchers waren niet eens rood met blauwe vlekjes, gewoon neutraal waren ze nog. Er was geen kleur van de quilt gekomen! Misschien toch het voordeel van kwalitatief goede stofjes kopen?

Even de quilt in volle pracht, met knopspelden in de schutting vastgeprikt. Je ziet dat de quilt een vrij antieke look heeft, dat komt doordat ik een katoenen vulling heb gebruikt die ik met opzet niet voorgewassen heb. De vulling krimpt iets, daardoor wordt de stof wat extra hobbelig. Ik vind het wel mooi! De antieke look zit 'm natuurlijk ook niet in de kleurkeuze, die is fel, precies zoals mijn zoon mooi vindt.

Dan ook nog even een foto van deze rakker (Rjukan) die mij met de camera bezig zag en dus even heel subtiel om het hoekje kwam kijken. Hij wil ook een eigen quilt, een mooi stofje heeft zijn bazinnetje al bij het Quiltkabinet gezien; rood met hondenpootjes en botjes. Ach, Rjukan, misschien ooit, als je bazinnetje niet meer weet wat ze moet maken, komt er nog wel een quilt voor in de hondenmand. Reken er niet te sterk op, verveling heeft je bazinnetje nog nooit gekend!

80. King's Star

Rij H is ook helemaal klaar, dit is het tiende blokje van de achtste rij, dus ik heb nu tachtig blokjes af. Jeeh! En wat een schatje is dit, hè, leuk met die ronde lijnen in de ster.

Dit zijn alle tien blokjes van de rij. Nu de sashings nog!

De huizenquilt is af!

De huizenquilt voor Quintijn is af! Gisteravond heb ik het laatste stuk van de bies vast gezet en de laatste tekst van het etiket geborduurd. En toen, toen was hij ineens af! Ik had nog een half uur handwerktijd voor de boeg, toch kon ik me nergens meer toe zetten. De huizenquilt was af! Hij meet ongeveer 1.30 bij 130m en dat is langer dan Quintijn momenteel is. En ook breder trouwens, maar hopelijk wordt hij nooit zo breed.
Vanochtend liet ik aan Quintijn zien dat zijn quilt af was en hij was dolblij! Hij wilde direct onder zijn deken zijn broodje eten. Vooruit, voor deze ene keer: de quilt moet toch nog gewassen worden (inderdaad, help!). Het gevolg was dat Dante ook onder een dekentje wilde ontbijten, voor deze ene keer mocht dat onder mijn quilt, als hij maar niet, en ik herhaal: NIET, zou knoeien. Alles goed gegaan. Gewoon verantwoordelijkheid geven dus.

 's Middag ging de huizenquilt met ons op reis. Naar het bosje waar we altijd de hond uitlaten. Buitenfoto's zijn zoveel mooier, maar ik zie op de foto's terug dat het voorjaar niet op de foto's te herkennen is. Ach, ergens ook weer mooi, dat kleurloze van dat landschap met de zeer kleurige quilt.
Quintijn vond dit overigens een doodenge foto, hij was zo bang dat zijn quilt van de reling zou glijden en in het water zou vallen.

 De achterkant van de quilt is van een limegroen dekbed waarvan ik de helft van mijn moeder mocht hebben. Het was precies de kleur die ik in gedachten had en het vormt een lekker fel contrast met de rode bies.

 Hier voelde Quintijn zich beter bij, hij heeft zijn quilt nu weer stevig vast, er kan niets meer mee gebeuren! Ook onze border collie Rjukan gaat graag even met de quilt op de foto. Helaas laat hij de quilt niet als een dekentje om zich heen slaan, maar gewoon even poseren, dat kan nog wel.

 Nog even op het bankje uitrusten van de afgelopen spanning!

En hier heel kunstzinnig gedrapeerd over een oude boomstam.

Toen ik thuiskwam van zwemles met de jongens lag er nog een cadeautje voor mezelf op de mat. Het Dear Jane Quiltboek. Erg hè... Ik heb mijn budget aan handwerkgeld voor de komende maanden wel weer even besteed. Het had een vrij onschuldige oorzaak. Ik had nieuwe naalden nodig, want ik heb nog maar één naald waarmee ik patchen kon. Ik had verwacht nieuwe naalden te kunnen kopen bij de trunkshow van Supergoof, waar ook Gelrebloem een stand had. Maar nee, ze waren uitverkocht! En de meneer van Gelrebloem vertelde dat ze ook bij de groothandel uitverkocht waren, dus dat hij niet kon voorspellen wanneer hij ze weer had.
Toen ben ik toch maar even gaan googlen welke webwinkel ze nog wel had. De echte winkels in mijn buurt verkopen ze niet en ik ben toch wel erg verknocht geraakt aan deze soort (James John Miliner JJ15010). Gelukkig, Aztec Rose had ze nog. Ik heb direct drie pakjes besteld, kan ik met 48 naalden eerst weer even vooruit.
En toen ik toch op die site was, ging ik gewoon even kijken of ze het Dear Jane boek ook hadden. Gewoon, omdat het ergens anders niet verkrijgbaar is (Bol bijvoorbeeld verkoopt het niet), het het Dear Jane jaar is en omdat Ingrid er zaterdag zo prachtig over kon vertellen. En o jee, de prijs viel me mee. En toen zat het ineens in mijn winkelmandje en werd het naar mijn huis verzonden. Waar het vandaag dus aankwam.

De komende tijd dus even niets kopen. Afspraak. Stof heb ik nu eerst genoeg (o ja? Kan een quiltster ooit genoeg stof hebben? Sssst!). Afspraak.
Laat ik eerst eens heel veel daarvan gaan gebruiken!

Het etiket van de Huizenquilt heb ik jullie nu nog niet laten zien, dat houden jullie nog te goed. Ik wil eerst de blauwe stift er goed uitwassen, dan kunnen jullie het in volle glorie zien. En dat wassen, dat gaat morgen gebeuren. Ik moet eerst nog langs de winkel voor Color Catchers, wasmiddel en wasverzachter. Die laatste twee zijn anders wel in huis, hoor, maar nu toevallig op. En zonder Color Catchers durf ik dit kleurrijke werkstuk niet te wassen. Ik heb geen enkel stofje voorgewassen. En het rood is wel heel rood.
Wordt vervolgd!

Uit de oude doos: Noah's Sub

 Tijdens de zwangerschap van mijn eerste zoon was ik druk bezig met een groot borduurwerk dat helemaal gevuld ging worden: Noah's Sub, een kruising tussen het bijbelverhaal en The Yellow Submarine van The Beatles. Op de onderzeeër, in, onder en boven staat, zit, zwemt en vliegt een bont gezelschap. Elk dier was zo leuk om te maken! Wel werd ik af en toe erg moe van de vele stiksteekjes.

 Een foto van het reisgezelschap. De slang heeft zich om de periscoop gewikkeld, de giraffes zitten in de knoop met elkaar. En zie je de leeuw? Die zit in zijn strandstoel op het dek van het zonnetje te genieten. En de krokodil kijkt vol belangstelling naar de gorilla die aan het vliegeren is.

 Even onder water kijken, hoor. Rechts in de hoek zwemt een octopus met zijn duikbril op. Allemaal veelkleurige vissen zwemmen om de boot. Door de raampjes zie je dat het ook druk is ín de duikboot.

De andere kant. Een orka die dolgelukkig achter de boot aan springt. In het achterste raampje zie je een stel konijnen die er al voor gezorgd hebben dat ze niet meer met z'n tweeën zijn, maar met een veelvoud daarvan. En zie je daar het nijlpaard verliefd worden op de walrus? Daar komen leuke kindertjes van!

Quintijn is nog steeds erg blijk met dit borduurwerk. Soms haalt hij het zelfs van de muur om het van dichterbij te bekijken, maar dat vind ik dan weer doodeng. Niet dat hij het bekijkt, maar wel dat hij een vrij zware lijst zelf van de muur afhaalt. Er moet niets met hem gebeuren, maar ook niet met de lijst, die is echt gruwelijk duur.

Met een close-up van dit schildpaddengezin zeg ik 'welterusten' tegen jullie. Dit was het eerste blogberichtje van een thema dat ik elke week probeer te doen: uit de oude doos. Jullie hebben veel van de foto's weleens gezien, maar nooit met het verhaaltje erbij. Ik heb al een vrij ruime handwerkervaring van voordat ik blogde. Leuk toch om daar af en toe ook wat van te laten zien?

Rood randje

Mooi rood randje, toch? Ik ben druk bezig met de bies om Quintijns huizenquilt. Het wordt leuk, maar ik moet wel zeggen dat ik dit niet zo'n heel leuk werkje vind. Eerst de bies er tegenaan, wat naaien is door vier lagen stof en een vulling. Dan vraag ik me weleens af waarom ik ook alweer geen naaimachine gebruik. (Even later weet ik dat alweer: ik kan gewoon niets met een naaimachine. Het gaat scheef, het gaat stuk. Het wordt anders dan dat ik het wil.) Maar als ik dan ook de bies aan de achterkant vast gezet heb en het mooie smalle randje zie, dan ben ik toch ook wel weer heel tevreden. Ik zal nooit een bies in dezelfde kleur als de rand kiezen. Gewoon zonde van het werk!

Nog één rand. Nog twee avonden, dus. En ik ben bezig om het etiket te borduren. Niet helemaal echt een etiket: ik borduur direct op de achterkant, want die is mooi effen lime, dus het is niet nodig eerst nog een stuk stof erop te zetten. Bovendien zit het er dan alvast op. Anders gebeurt het toch weer niet... Voor mijn eigen sampler heb ik soort ster gemaakt met de gegevens erop. Maar de ster heb ik nooit vast genaaid, zit nog steeds in mijn handwerkmandje. Tja.

Vanochtend nog vroeg een collega me wat ik dit weekend gedaan had. Dus ik vertelde over de trunkshow van Supergoof en over alle quilts die zij liet zien met bijbehorende verhalen. "Dusse... jij doet dat dus ook? Dat 'kilten'?" Aaargh! Wat Ingrid vertelde over de uitspraak van onze hobby is helaas zo waar. Iedereen wil ons aan de Schotse rokken hebben.

Al is een quilt van kilts natuurlijk ook best leuk:

http://sewcooklaugh.blogspot.nl/2009/03/kilt-quilt-1-tartan-sampler.html

Driehoeksverhouding

Zondagmiddag en de kinderen en ik zijn met z'n drieën bezig aan tafel. De kinderen kleien (de jongste zit daarvoor in zijn kinderstoel, anders zit de klei straks overal) en ik mag de producten ervan opeten. "Wel nep-eten, hè mama, want het zijn kleikoekjes!" waarschuwen ze me voor de zekerheid.

Ik ben ook aan het fröbelen, maar dan met lapjes. Ik ben een voorraadje driehoeken aan het knippen voor Dantes schapenquilt. Als Quintijns huizenquilt af is, kan ik de vaart erin zetten met het schapengebeuren. De perfecte tijd ook daarvoor; gisteren toen mijn moeder naar huis terug reden vanuit Sneek, zagen we overal lammetjes in de weilanden. Die arme beesten weten natuurlijk ook niet wat hen overkomt met deze winterse temperaturen (hoewel het vandaag wat warmer is, maar dan wel weer nat...). Deze schaapjes, die gisteren wel uit Sneek mee naar huis kwamen, hebben het beter getroffen. Met z'n allen liggen ze in een bakje te wachten tot de losse lapjes in een quilt omgetoverd worden. 

Dante aan mijn linkerzijde, Quintijn schuin tegenover me. Geen volmaakte driehoek, wel volmaakt geluk!

Super Supergoof!

Het was super, de trunkshow van Supergoof, oftewel Ingrid, die ze vanmiddag toch steeds meer voor me is geworden. Ik heb geen foto's van de show en van de quilts gemaakt. Ik had het veel te druk met luisteren en al die quilts bekijken. Bovendien staan die foto's al op zoveel blogs en Ingrid heeft de foto's van haar quilts ook op haar eigen blog staan, dus als ik nog een keer iets wil bekijken dan kan dat.
En misschien klinkt het heel erg en misschien zelfs wel oneerbiedig, het waren ook niet de quilts die deze middag bijzonder maakten. Het waren de verhalen om de quilts heen. Ingrid kan vertellen, heel goed vertellen. Verhalen die ontroeren, ook herkenbaar zijn en ook verhalen die vaak heel grappig zijn.
Een heel goed bestede middag, die ook heel inspirerend zal werken, vermoed ik. Het hoeft niet per se perfect te zijn: het geheel wordt uiteindelijk wel heel mooi.

En natuurlijk waren er ook quiltwinkeltjes aanwezig, zoals jullie waarschijnlijk al vermoedden door de foto. Ik had centjes gespaard om hier uit te geven en dat heb ik dus ook gedaan. De bruintjes in de middelste rij neigen in het echt wat meer naar beige. Ik zal ze nog niet direct gebruiken, maar ooit wil ik nog wel een quilt in bruin, beige en blauw maken. Voorraad is ook goed!
De voorste lapjes zijn voor de quilt voor Dante, zijn schapenquilt. Daar kan ik binnenkort echt mee van start, want Quintijns huizenquilt is bijna af. Ik moet nog aan twee kanten de bies vastnaaien. Die bies ligt al onder de lapjes klaar. Mijn moeder, die gezellig mee was, heeft ook haar slag geslagen, weer heel veel mooie rode, crèmekleurige en groene lapjes voor haar SBS. Leuk, zo gezamenlijke verslaving.

Ik zal snel weer eens wat van me laten horen, ook een goed voornemen dat ik aan deze middag met Ingrid heb over gehouden. Wat heeft zij al veel mensen met haar blog geïnspireerd! Ik durf niet hetzelfde te hopen, maar ik merk dat ik het leuk vind dat mijn blog ook gelezen word en vanmiddag kwam er ook iemand naar me toe die me herkende, vond ik toch heel fijn!

En nu weer aan de slag, de draad (en naald) weer oppakken en doorgaan. Als ik ook ooit twee van zulke grote manden met quilts wil hebben, moet ik aan de slag!

79. Weathervane

Betekenisvol blokje. Niet eens zozeer vanwege het patroon, maar wel vanwege mijn stofkeuze die weer gekomen is door de datum waarop ik dit blokje maakte. Ik heb het grootste deel van dit blokje gemaakt op 31 maart en dat zou mijn vaders verjaardag zijn geweest. Het viel dit jaar op Pasen en mijn moeder en ik hebben de dag samen doorgebracht. 's Middags samen met mijn broer en zusje, 's avonds met z'n tweeën, beiden aan tafel met een quiltwerkje.
Het blijft moeilijk zonder mijn vader, ik mis hem enorm. Juist nu zijn ziekte iets meer in het verleden komt te liggen, herinner ik me de man zoals hij was voordat hij ziek werd, zijn humor, zijn rake opmerkingen. Maar vooral ook zijn liefde en aandacht. En dat mis ik. Voor mijn moeder is het nog heel veel erger. Gelukkig kan zij ook iets van rust vinden in het quilten. Ze heeft een heel mooi verwerkingsquiltje gemaakt, ik zal eens vragen of ik daarvan een foto mag laten zien. Verder is ze ook met Sylvia's Bridal Sampler bezig, maar dan in het rood. groen en crème. Alle malletjes die ik gemaakt heb, bewaar ik voor haar. Kunnen ze tenminste twee keer gebruikt worden.

De oplettende bloglezeres met een goed geheugen weet ook wel waarom de stofkeuze voor dit blokje betekenisvol is. Het zijn allemaal stoffen die ik ook in mijn vaders quilt gebruikt heb. Die quilt bestond uit maar zes stoffen, omdat ik het patroon wilde laten spreken. Drie van die stoffen zitten ook in dit blokje, speciaal voor mijn vaders verjaardag. Omdat hij nog steeds zo in mijn gedachten is. En blijft.