Zondagmiddag en de kinderen en ik zijn met z'n drieën bezig aan tafel. De kinderen kleien (de jongste zit daarvoor in zijn kinderstoel, anders zit de klei straks overal) en ik mag de producten ervan opeten. "Wel nep-eten, hè mama, want het zijn kleikoekjes!" waarschuwen ze me voor de zekerheid.
Ik ben ook aan het fröbelen, maar dan met lapjes. Ik ben een voorraadje driehoeken aan het knippen voor Dantes schapenquilt. Als Quintijns huizenquilt af is, kan ik de vaart erin zetten met het schapengebeuren. De perfecte tijd ook daarvoor; gisteren toen mijn moeder naar huis terug reden vanuit Sneek, zagen we overal lammetjes in de weilanden. Die arme beesten weten natuurlijk ook niet wat hen overkomt met deze winterse temperaturen (hoewel het vandaag wat warmer is, maar dan wel weer nat...). Deze schaapjes, die gisteren wel uit Sneek mee naar huis kwamen, hebben het beter getroffen. Met z'n allen liggen ze in een bakje te wachten tot de losse lapjes in een quilt omgetoverd worden.
Dante aan mijn linkerzijde, Quintijn schuin tegenover me. Geen volmaakte driehoek, wel volmaakt geluk!
Dat klinkt allemaal heel gezellig!
BeantwoordenVerwijderenDat is toch het fijnste, met je kinderen om je heen!
BeantwoordenVerwijderenMooi hoor én gezellig zo allemaal samen wat zitten doen. Ik vond het vroeger ook altijd hilarisch als de kinderen met plasticine eten afkwamen en je dan verwittigde dat je het wel niet echt mocht opeten.
BeantwoordenVerwijderenheerlijk zo bezig te zijn.
BeantwoordenVerwijderenLeuke nieuwe profielfoto trouwens Sjoukje, wilde ik de vorige keer al zeggen maar sloot het bericht te vroeg af.
Groetjes Yvon.
Ik zie je al helemaal zitten, zo super gezellig, samen knutselen. Groetjes, Amarins
BeantwoordenVerwijderen