Wasje

Donderdagochtend. Hij was er klaar voor. Wasmiddel, wasverzachter, Colour Catchers. Alles stond klaar. Maar ik was er nog niet klaar voor. Weet je, na zo'n intensieve tijd van samenwerking wordt ook een quilt een soort kind van je.

En in het algemeen stop ik mijn kinderen niet in de wasmachine.
Hoeveel Colour Catchers zou ik erbij stoppen? Eén zou vast niet genoeg zijn. Twaalf vond ik ook weer wat overdreven. Ik stopte er maar drie bij in. Waspoeder, wasverzachter. 40 graden was. Ik zag het water in de machine pompen. De eerste rondjes, het eerste schuim. Gewoon kleurloos. Tien minuten zat ik gespannen naar de wasmachine te kijken, maar het leek allemaal normaal te verlopen. Toen toch maar verder met het leven van alledag.

Hè hè, dat was spannend... Maar alles lijkt goed gegaan! De Colour Catchers waren niet eens rood met blauwe vlekjes, gewoon neutraal waren ze nog. Er was geen kleur van de quilt gekomen! Misschien toch het voordeel van kwalitatief goede stofjes kopen?

Even de quilt in volle pracht, met knopspelden in de schutting vastgeprikt. Je ziet dat de quilt een vrij antieke look heeft, dat komt doordat ik een katoenen vulling heb gebruikt die ik met opzet niet voorgewassen heb. De vulling krimpt iets, daardoor wordt de stof wat extra hobbelig. Ik vind het wel mooi! De antieke look zit 'm natuurlijk ook niet in de kleurkeuze, die is fel, precies zoals mijn zoon mooi vindt.

Dan ook nog even een foto van deze rakker (Rjukan) die mij met de camera bezig zag en dus even heel subtiel om het hoekje kwam kijken. Hij wil ook een eigen quilt, een mooi stofje heeft zijn bazinnetje al bij het Quiltkabinet gezien; rood met hondenpootjes en botjes. Ach, Rjukan, misschien ooit, als je bazinnetje niet meer weet wat ze moet maken, komt er nog wel een quilt voor in de hondenmand. Reken er niet te sterk op, verveling heeft je bazinnetje nog nooit gekend!