De huizenquilt is af!

De huizenquilt voor Quintijn is af! Gisteravond heb ik het laatste stuk van de bies vast gezet en de laatste tekst van het etiket geborduurd. En toen, toen was hij ineens af! Ik had nog een half uur handwerktijd voor de boeg, toch kon ik me nergens meer toe zetten. De huizenquilt was af! Hij meet ongeveer 1.30 bij 130m en dat is langer dan Quintijn momenteel is. En ook breder trouwens, maar hopelijk wordt hij nooit zo breed.
Vanochtend liet ik aan Quintijn zien dat zijn quilt af was en hij was dolblij! Hij wilde direct onder zijn deken zijn broodje eten. Vooruit, voor deze ene keer: de quilt moet toch nog gewassen worden (inderdaad, help!). Het gevolg was dat Dante ook onder een dekentje wilde ontbijten, voor deze ene keer mocht dat onder mijn quilt, als hij maar niet, en ik herhaal: NIET, zou knoeien. Alles goed gegaan. Gewoon verantwoordelijkheid geven dus.

 's Middag ging de huizenquilt met ons op reis. Naar het bosje waar we altijd de hond uitlaten. Buitenfoto's zijn zoveel mooier, maar ik zie op de foto's terug dat het voorjaar niet op de foto's te herkennen is. Ach, ergens ook weer mooi, dat kleurloze van dat landschap met de zeer kleurige quilt.
Quintijn vond dit overigens een doodenge foto, hij was zo bang dat zijn quilt van de reling zou glijden en in het water zou vallen.

 De achterkant van de quilt is van een limegroen dekbed waarvan ik de helft van mijn moeder mocht hebben. Het was precies de kleur die ik in gedachten had en het vormt een lekker fel contrast met de rode bies.

 Hier voelde Quintijn zich beter bij, hij heeft zijn quilt nu weer stevig vast, er kan niets meer mee gebeuren! Ook onze border collie Rjukan gaat graag even met de quilt op de foto. Helaas laat hij de quilt niet als een dekentje om zich heen slaan, maar gewoon even poseren, dat kan nog wel.

 Nog even op het bankje uitrusten van de afgelopen spanning!

En hier heel kunstzinnig gedrapeerd over een oude boomstam.

Toen ik thuiskwam van zwemles met de jongens lag er nog een cadeautje voor mezelf op de mat. Het Dear Jane Quiltboek. Erg hè... Ik heb mijn budget aan handwerkgeld voor de komende maanden wel weer even besteed. Het had een vrij onschuldige oorzaak. Ik had nieuwe naalden nodig, want ik heb nog maar één naald waarmee ik patchen kon. Ik had verwacht nieuwe naalden te kunnen kopen bij de trunkshow van Supergoof, waar ook Gelrebloem een stand had. Maar nee, ze waren uitverkocht! En de meneer van Gelrebloem vertelde dat ze ook bij de groothandel uitverkocht waren, dus dat hij niet kon voorspellen wanneer hij ze weer had.
Toen ben ik toch maar even gaan googlen welke webwinkel ze nog wel had. De echte winkels in mijn buurt verkopen ze niet en ik ben toch wel erg verknocht geraakt aan deze soort (James John Miliner JJ15010). Gelukkig, Aztec Rose had ze nog. Ik heb direct drie pakjes besteld, kan ik met 48 naalden eerst weer even vooruit.
En toen ik toch op die site was, ging ik gewoon even kijken of ze het Dear Jane boek ook hadden. Gewoon, omdat het ergens anders niet verkrijgbaar is (Bol bijvoorbeeld verkoopt het niet), het het Dear Jane jaar is en omdat Ingrid er zaterdag zo prachtig over kon vertellen. En o jee, de prijs viel me mee. En toen zat het ineens in mijn winkelmandje en werd het naar mijn huis verzonden. Waar het vandaag dus aankwam.

De komende tijd dus even niets kopen. Afspraak. Stof heb ik nu eerst genoeg (o ja? Kan een quiltster ooit genoeg stof hebben? Sssst!). Afspraak.
Laat ik eerst eens heel veel daarvan gaan gebruiken!

Het etiket van de Huizenquilt heb ik jullie nu nog niet laten zien, dat houden jullie nog te goed. Ik wil eerst de blauwe stift er goed uitwassen, dan kunnen jullie het in volle glorie zien. En dat wassen, dat gaat morgen gebeuren. Ik moet eerst nog langs de winkel voor Color Catchers, wasmiddel en wasverzachter. Die laatste twee zijn anders wel in huis, hoor, maar nu toevallig op. En zonder Color Catchers durf ik dit kleurrijke werkstuk niet te wassen. Ik heb geen enkel stofje voorgewassen. En het rood is wel heel rood.
Wordt vervolgd!