Terugkijken

Wat ben ik een boel begonnen dit jaar! Het gevolg is direct dat er weer niet zoveel is afgemaakt, maar daar kom ik zo meteen wel op.

Direct in het nieuwe jaar startte ik mijn bloemenmandje van batiks. Zo leuk! Zulke andere kleuren! Het middenpaneel staat er grotendeels op (alleen nog 'eventjes' een kader van blaadjes eromheen, nog maar zestig stuks, dat is 'zo' gedaan). Na augustus heb ik er volgens mij niet meer aan gewerkt, ik denk dat dat komt door de AWS. Teveel projecten kan ik gewoon niet aan ;)

Ik maakte verschillende blokken voor de Pi and Square, een quilt waarvan de omlijsting (de flying geese, de sterren en 5x5cm blokjes een blok van de maand patroon van het Quiltkabinet zijn, maar waarvan de grote blokken keuzes van mij zijn. Het begon als verrassing voor mijn man, maar hij werd niet eens nieuwsgierig van wat ik allemaal aan het doen was. Uiteindelijk toen ik het hem toch maar vertelde, vond hij het wel heel erg leuk. Nu 'zeurt' hij geregeld om zijn eigen quilt, dus ik mag wel een beetje opschieten van hem. Ja hoor, eerst de Sylvia's Bridal!

Want die ben ik natuurlijk ook nog steeds aan het doorpitten, ik heb er nu 110 blokjes van de 140 gedaan. Dus er zit wel beweging in. Deze moet volgend jaar toch echt maar eens af!

De laatste weken van het jaar vroeg de sneeuwpop om veel aandacht. Dit is geen recente foto, die heb ik even niet. Op het moment heb ik alle kruissteekjes gedaan, alleen de stiksteekjes moeten nog. Moet ook maar eens af voordat het weer Kerst is, niet waar? Ondertussen eist jongste zoon ook een kerstsok, dus ik moet er nog een keertje aan geloven.

Ik startte samen met mijn quiltgroep aan de Antique Wedding Sampler van Di Ford. Hier ben ik helemaal verliefd op. Dit is echt lekker moeilijk, leuke uitdaging. Ik kan hiervan weer echt wat leren, en dat vind ik wel heel erg leuk.

Er zijn twaalf Dear Jane blokjes bij gekomen. Het was mijn op vakantie project en daarna heb ik elke maand nog een blokje gemaakt. Zo groeit ze langzamerhand. Met nog 213 blokken te gaan, heb ik nog wel wat in het verschiet.

Heel veel begonnen dus, maar er is gelukkig ook iets af: de Nature's Home Afghan. Hier ben ik heel blij mee. Hij hangt nog een beetje scheef aan de muur, het moet nog even echt, maar hij hangt!

Ik denk dat ik blij mag zijn met mijn productiviteit van het afgelopen jaar. Met een drukke baan, mijn gezin met twee jonge kinderen, mijn ouderlingschap bij de kerk is het toch ook nog gelukt om heel veel quilt- en borduurwerk te doen. Maar bovenal heb ik er heel veel plezier in gehad en dat is waar het om draait, tenslotte!

Bedankt dat jullie hier telkens komen lezen, een blog zonder lezers stelt niet zo veel voor.

Ik wens jullie een heel gelukkig en creatief 2015!

Dear Jane in december

Dear Jane, A1

En hier is-ze dan: Dear Jane in december. Niet per se een heel spectaculair blokje, maar toch ook wel weer leuk. Dit is A1, het eerste blokje in het boek. Ik heb besloten vanaf nu gewoon op volgorde te werken. Ik heb even het kleurenschema uitgetekend, zodat ik wel in roze, paars en blauw een trip-around-the -world kan doen, heb ik ook nog wat afwisseling. Telkens als ik een blokje gemaakt heb, plak ik een snippertje van de gebruikte stof in het kleurenschema, zodat ik niet telkens alle blokjes tevoorschijn hoef te halen om een goede afwisseling te krijgen.

Het is bijna vijf uur. Over een uur mag er vuurwerk afgestoken worden. Niet dat dat niet nu al gebeurt. De hele dag door knalt het al. Onze arme hond heeft het helemaal op z'n heupen. Hij blaft telkens als er een knal dichterbij is en de vloer is bezaaid met de afdrukken van zijn zweetpootjes (en ik had net gedweild!). Wij hebben besloten geen vuurwerk meer te kopen. Het is eigenlijk idioot voor hoeveel geld er vuurwerk de lucht in gaat: er is dit jaar voor zo'n 70 miljoen euro vuurwerk gekocht. Even ter vergelijking: Serious Request haalde 12,3 miljoen op, wat 'een fenomenaal en astronomisch bedrag' genoemd wordt. Stel, stel dat we een jaar gewoon met z'n allen geen vuurwerk kopen, maar die hele 70 miljoen richting de goede doelen schuiven... Dat zou toch een spetterend begin van het nieuwe jaar zijn?!

En misschien vraag je je dan af wat je dan moet doen, zo'n avond. Wij gaan gewoon lekker spelletjes spelen, heel ouderwets aan tafel, maar ook op de spelcomputer. Hartstikke gezellig. Lekkere hapjes op tafel, oliebollen erbij (zo meteen bak ik nog een lading, ik vind ze vers toch het allerlekkerst). Mijn kindjes, mijn man, mijn moeder, wij bij elkaar. Dat is een goed begin van het nieuwe jaar, dat is toch waar het om draait? Niet om die 70 miljoen euro morgenochtend waardeloos geworden rode rotzooi op straat.

Ik wens jullie allemaal een fantastische jaarwisseling, met heel veel liefde, lekkers en plezier. Ik hoop dat jullie bij de mensen kunnen zijn van wie je houdt.

Blok op repeat en wat is jouw trots?

Doordat ik meestal samplers maak, maak ik niet vaak hetzelfde blok. Natuurlijk maak je weet ik hoe vaak Ohio Stars en dat soort blokjes, zeker als je met de AWS en de Pi and Square bezig bent. Maar dit blok had ik na die eerste keer nooit weer gemaakt.
Het is een blok voor de Pi and Square, voor de quilt van mijn man, dus. Ik vind het een leuk idee dat we eenzelfde blok in onze quilts hebben zitten. De blauwe punten zijn van dezelfde stof gemaakt in mijn eerste sampler quilt. Hieronder zie je een foto van die quilt, het is het tweede blok in de derde rij.

Vandaag heb ik oliebollen gebakken. Voor het eerst sinds een paar jaar dat ik ze weer zelf gebakken heb, meestal kopen we gewoon een zakje. Het ging nog best wel goed. We hebben geen frituurpan en dan moet je dus met een stukje brood inschatten of de olie heet genoeg is, maar ik geloof dat het gelukt is: de eerste zeven lekkere oliebollen zijn alweer op (niet allemaal door mij!).

Nu hard verder met een Dear Jane blokje. December is alweer bijna op! Waarom werk ik ook elke keer zo last minute? Tot morgen, dan volgt een blogje met een Dear Jane blokje en een blogje met mijn jaaroverzicht. Zie jullie graag terug!

Verder nog een vraag: wat vind je van je eigen creaties de leukst gelukte van dit jaar? Het mag een hele quilt zijn, maar ook alleen een blok waarover je erg tevreden bent. Als je nu een reactie plaatst met een link naar een blogbericht over je leukste creatie, kan ik, maar ook andere lezers nog met een blogtour langs leuke dingen het jaar eindigen. Ik hoop dat je meedoet!

(Ik wist niet hoe ik een hyperlink moest maken in blogger, dat vond ik hier. Maar anders een beschrijving vind ik ook al heel leuk!)

AWS blok 4

Het ene blok van de AWS is wat bewerkelijker dan de andere en tot nu toe vond ik deze wel vrij bewerkelijk. Ik ben er in november tijdens de bee al aan begonnen en pas net heb ik de laatste steekjes gezet. Daar kwam natuurlijk ook de kerstsok tussendoor, dus heel veel quilt-uren heb ik ook weer niet gemaakt, maar toch. Die vier klein Ohio Starblokjes, het grotere in het midden. Dan nog die geappliceerde blaadjes. Die heb ik met reverse applique gemaakt en dat werkte goed. Op de foto zie je niet veel verschil met gewone applicatie, maar als je het blok life ziet, is dat verschil er wel. Toen nog alles in elkaar zetten en daarna moesten er nog applicaties in het middenblok. Ik heb daar een vrij heldere blauwtint voor gebruikt, omdat ik het blauw dat in het middelste stofje zit iets wilde versterken, bovendien past het blok zo beter bij de rest, want daar zit ook overal blauw in.

Hier op tafel de blokken die ik tot dusver gemaakt heb. Wat leuk al bij elkaar!
Ik ga nu niet direct met blok 5 beginnen. Ik moet ook nodig iets aan de quilt voor manlief doen (de Pi and Square), want die begint echt te klagen. Manlief dan, de quilt zelf houdt zich koest. Manlief gebruikt nu mijn SBS op de bank, terwijl die nog niet eens geheel gequilt is. Tja, warmte geeft hij al wel. En het is toch te erg, dat hij als enige in huis niet een eigen quilt heeft!
Nu ligt manlief weer in bed. Niet mijn jongste zoon maar hij is ziek geworden. Het is ook haast onvermijdelijk: als docent (en hij is wiskundeleraar) word je ziek in de vakantie. Het is heel raar. Dan heb je er eindelijk tijd voor, of zo? Ik blijf overeind, is mijn goede voornemen. Als ik ziek word, dan pas als de scholen weer begonnen zijn! En dan kan het ook niet, want dan is het alweer bijna toetsweek. Gewoon niet ziek worden dus, braaf m'n groente en fruit eten, mijn vitamientjes. De quiltvitamientjes ook, dan kan ik vermijden in die figuurlijke lappenmand terecht te komen. De letterlijke is veel leuker!

De rust van Tweede Kerstdag

Waar gisteren ons huis overstroomde van de mensen, is nu de rust terug gekeerd. Eerste Kerstdag was mooi. Een fijne kerkdienst 's ochtends, in het begin van de middag koken en daarna onze gasten: mijn moeder, mijn broer en zusje met hun gezinnen.
We aten uitgebreid: witlofsoep met amandelen, toast met paté en salade, kalkoen, gebakken aardappelen, spruitjes, stoofpeertjes, geglaceerde worteltjes, pastinaak en tot slot een overdadige chocoladetaart, waarvan ik net nog een stukje bij de koffie heb gegeten. Mjam, ik heb een echtgenoot die koken kan, wat een bof!

Vandaag zijn we in de rust. We hoeven niet naar de schoonfamilie, want we zijn nog net allemaal bij elkaar geweest. Dus we pakken deze heerlijke rustdag, die we restjesdag genoemd hebben, want er is nog genoeg eten over om ook vandaag nog erg lekker te eten - met weinig moeite dus.
Dus er is vandaag tijd voor de lapjes en draadjes. Gisteren was die tijd er niet, maar om half 10 pakten mijn moeder en ik nog rustig de lapjes erbij en we zijn tot 1 uur  's nachts doorgegaan. Tijd moet je dus gewoon máken. Lekker met de blaadjes van blok 4 van de AWS bezig. Reverse applique, iets wat ik nog niet eerder gedaan had, maar wat gewoon lukt als je nauwkeurig werkt.

Mijn mannetjes zijn ook in de rust. Mijn jongste kan niet zo best tegen de drukte, is ook niet helemaal fit en is vandaag dus uiterst prikkelbaar. Straks maar even verleiden tot een dutje, maar meestal trapt hij daar niet in. Vanavond dus maar op tijd op bed. Een spelletje op de iPad is iets waar hij zich nog wat mee vermaakt, maar vanochtend heeft hij ook al een spelletje Doolhof achter de kiezen en hij heeft lekker met zijn playmobil gespeeld. 

Mijn oudste is gemakkelijker, vermaakt zich eenvoudiger, maar ook hij vindt een spelletje op de iPad niet vervelend. Gelukkig hebben we twee van die dingen, beide van ons werk. Zie je de blouse die hij aanheeft? Verschillende kleuren spijkerstof, eigenlijk best wel een patchworkblouse, gewoon zoin de winkel gekocht! Oudste zoon is er zeer gelukkig mee.

Manlief is even aan het lezen. Ook even rust na al die uren in de keuken. Het was een heel geslaagde Eerste Kerstdag. Maar onze Tweede vinden we tot nu toe ook best leuk!

Kerstvakantie

De kinderen heerlijk aan het knutselen. Ze plakken van alles met karton en plakband aan elkaar. Ook patchwork! Daarna nog even verven. Manlief is alvast voor het kerstdiner bezig, we krijgen de familie over de vloer. De dieren vinden het gezellig dat we allemaal thuis zijn. Tussendoor mijn kerstcreaties.

Kerstvakantie, wat een zaligheid! De week ervoor was uiterst hectisch: ik heb amper mijn huis gezien. De schooldagen werden enorm uitgerekt door de kerstmusical waaraan ik als docent ondersteuning bood en daar tussendoor moest ik ook nog gewoon lesgeven en ook nog naar de kerstdienst van mijn eigen kinderen, die gelukkig wel op een andere avond viel. 

Vrijdagochtend ging ik naar de laatste voorstelling van de kerstmusical, ook al was het mijn vrije ochtend. Van de borrel voor de collega's na afloop kon ik echter niet meer genieten, want toen was het alweer tijd om jongste zoon van school te halen. 

Toen had ik even twee uurtjes om niets te doen (lees: achterstallig huishouden doen en inpakken) en daarna vertrokken we naar somewhere in de middle of nowhere, waar mijn schoonvader een feest hield omdat hij per 1 januari stopt met werken. Zelfs de Tomtom snapte niets van de locatie en stuurde ons de verkeerde kant op. 

Toen we het eindelijk wel vonden, volgde een gezellige avond, met lekker eten, een nog beter toetje en speeches waar we maar weinig van begrepen. Daarna slapen in slaapzaaltjes, met z'n achten in één ruimte. Dan slaap je toch vrij beroerd, of beter gezegd: niet. Mijn nichtje bleef hoesten en neef en nicht waren beiden voor zeven uur wakker. Toen wilden mijn kinderen ook wel uit bed, dus het gevolg was dat we erg vroeg weer beneden zaten. De kinderen hadden ruimschoots de tijd om nog verstoppertje te spelen, want het ontbijt zou pas anderhalf uur later geserveerd worden. Maar het was het wachten meer dan waard, ik heb mijn buikje rond gegeten. Het was ontzettend gezellig om weer eens wat langer met de familie door te brengen.

Dit is de kerstboom bij ons in huis, gevuld met allerlei lichtgouden, bronzen en blauwe ballen. Daarnaast hangen er de nodige frutsels in, veel daarvan ook door de kinderen zelfgemaakt. Zo is de boom van ons allemaal. Elk jaar is het weer leuk om de doos met spulletjes uit te pakken! Verder hangen in huis de nodige kerstcreaties, maar verder ben ik niet zo goed in sfeerhoekjes creëren. Doordat we veel boekenkasten hebben, hebben we geen kasten van dressoirhoogte waar je mooi iets op kunt maken. En dan zou ik het nog niet zo goed weten, vrees ik, ik ben niet zo goed in decoratie, bij sommige mensen en blogs zie je fantastische dingen langskomen.

En met dit project ben ik zelf nog bezig. De kerstsok. Mijn doel was om 'm af te krijgen voor kerst, maar ik vraag me nu ernstig af of dat nog gaat lukken... Misschien nog een nachtje slaap overslaan? ;)

Maar ook niet àl mijn tijd is naar borduren gegaan. De goede kijker ziet op deze afghan blokken zitten die niets met borduurwerk uit te staan hebben. Het zijn stukjes van blok 4 van de AWS. Keurig in kerstkleur met rood, groen en goud!

En zo frutselen, knutselen en koken we heerlijk verder, de Kerst tegemoet! Ik wens jullie allen heerlijke dagen, geniet van elkaar!

O, kom er eens kijken...!

Wat er vandaag bij ons in huis gebeurde! Terwijl manlief met jongste zoon naar zwemles was en daarbij gezellig mijn moeder en oudste zoon meenam, is er bij ons thuis ingebroken. Ik was gewoon in huis en heb niets gemerkt.
Maar toen iedereen weer thuis was, bleek er een jute zak in de wc te liggen. Met niets erin! Er werd alleen een hint gegeven: kijk eens in het hoogste bed... Groeten van de Sint en de Verstoppiet. De inbrekers bleken dus niet iets mee te hebben genomen, maar juist iets gebracht te hebben en de hints op de pakjes stuurden de kinderen van de zolder tot aan de schuur. Wat hebben we een lol gehad! Twee uur lang werden er cryptische hints ontcijferd, pakjes op gekke plekken ontdekt en enthousiast pakjes uitgepakt.
De Verstoppiet werd er zo blij van! Ze dacht toen ook helemaal niet meer aan al die uren die het voorbereiden van deze zoektocht hadden gekost. Kinderen blij, Verstoppiet blij, niet waar?

Sint had ook voor mij wat cadeautjes laten verstoppen. Met deze heerlijke chocoladeletter S was ik al erg gelukkig, lekker met nootjes erin! Even een foto genomen, want nu is die lekker natuurlijk niet meer compleet. Zo zag-ie er dus uit.

Naast warme sokken, voorraaddozen en potloden, kreeg ik van de goede Sint ook de nodige lapjes. Deze leuke batiks had hij in de opruiming gescoord bij het Quiltkabinet, net als de grote lap bruine stof eronder, die hij bedacht had voor de achterkant van de Pi and Square.

Toen alle pakjes gevonden en uitgepakt waren, maakte ik een snelle couscoussalade en aten we ook nog even iets gezonds. Daarna met z'n allen om de tafel voor een spelletje Doolhof, dat we allemaal erg leuk vonden. Toen was het bedtijd voor de jongens, die erg tevreden, maar ook erg hyper waren. De avond eindigde met het beeld dat je op de bovenste foto zag: mijn moeder en ik quiltend aan de tafel. Ik ben bezig met de kleine sterretjes voor blok 4 van de AWS, mijn moeder ook. Veel te laat vertrok ze weer richting huis en ze moet nog wel drie kwartier rijden. Morgenochtend lekker uitslapen? Ik hoop dat de jongens zo lekker bezig zijn met hun nieuwe speelgoed, dat ze helemaal vergeten om me wakker te maken!

Dear Jane in november

Eeh... hoeveel dagen heeft november ook alweer? Juist ja, maar 30? En vandaag is het alweer die 30ste? Dan heb ik geloof ik een beetje haast.

Na de boswandeling in de kou, trakteerde ik mezelf op een warme pot thee en een stroopwafel en ik ploos het Dear Jane Handboek nog maar eens door. Een blokje, niet te moeilijk graag, dat wel aansloot aan de andere blokjes die ik al gemaakt had. Het bleek D7 te worden, die zit bij mij in de roze ring, dus ik kon mooi één van mijn nieuwe roze stofjes gebruiken. Da's dan zo leuk, in een maagdelijk lapje knippen. Klinkt een beetje bloederig, verloopt echter in het algemeen geheel pijnloos. In het middenblokje nog twee verliefde vogeltjes. Die vond ik zo schattig.

Hier nog even een foto van de blokjes die ik deze week maakte. De twee blauwe sterren zijn voor de quilt voor Jan Steven. Daaronder dus het Dear Jane blokje en het rozerode sterretje is een onderdeel voor blok 4 van de AWS waaraan ik begonnen ben. Drie quilts dus, maar deze blokjes zouden ook zo samen in een quilt passen. Kennelijk ben ik toch vrij kleurvast?

Nog een fijn restje van de zondagavond en succes met de komende werkweek!

Winterplaatje

Zou het lukken, deze aardige sneeuwmeneer voor de Kerst af te hebben? Mijn borduurnaald maakt overuren. Bijna elke avond zet ik behoorlijk wat kruisjes. Ik ben ook even best weer verliefd op het borduren, wat leuk om twee zulke hobby's te hebben! Oudste zoon volgt mijn vorderingen op de voet, want als dit werkje af is, komt zijn naam erop te staan. Deze kerstsok wordt voor hem. Jongste zoon is licht afgunstig, maar voor hem heb ik nog een kerstsok met een kerstman erop liggen en die vindt hij ook erg leuk. Ik heb niet zoveel met de kerstman, maar een kerstsok is sowieso al vrij Amerikaans, dus dan kan die kerstman er ook nog wel bij.

Een anders winters plaatje was het landschap vandaag. Bijna elke zondag trekken we de natuur in, als het weer het enigszins toelaat. Zo ook vandaag, dus extra paar sokken aan, een extra warme legging voor mij, een dun truitje onder de gewone trui. Het lijkt wat overdreven, maar als het maar 3 graden is, moet je behoorlijk doorstappen als je alleen van je bewegingen warm wilt blijven. We troffen weer een mooi stukje natuur. Tussen Katlijk en Mildam ligt een heel mooi bosachtig gebied met af en toe wat grasland of een maïsveldje en zelfs een stukje heide. We zagen een paar reeën tussen de bomen doorschieten en een schrikachtig eekhoorntje vloog de boom in toen hij ons in de gaten had. Ik weet wel dat het zo is, maar elke keer verrast het me weer dat we zo dicht bij mijn woonplaats zulke mooie stukjes natuur hebben. Daarvoor hoef je niet naar het buitenland toe. Ook Friesland is prachtig!

AWS: blok 3 en een heleboel pakjes

Wat een boel driehoekjes, hè! Dit is blok 3 van de AWS en dit blok was niet zozeer moeilijk, maar wel heel bewerkelijk. Het sterretje in het rondje maakt het nog even leuk af. Het sterretje is binnen dit blok alleen wel heel rood, maar als je kijkt naar de verschillende blokken die ik tot nu toe heb, dan valt het mooi op z'n plaats.

Ik had vandaag de kinderen lekker op tijd in bed liggen en om kwart over zeven was ik alweer beneden. Maar het was niet direct handwerktijd: het was inpaktijd. Ik had in de afgelopen weken al het één en ander verzameld en dat moest nu toch maar eens door een papiertje omhuld worden. Over een week komt immers de goedheiligman die doet alsof hij ons gezin voorziet. Dit is het laatste jaar dat oudste zoon niet doorheeft dat ik degene ben die zijn verlanglijstje leest en andere leuke dingen voor hem verzint. Het laatste jaar dat de Sinterklaasmythe nog waarheid is voor hem. Volgend jaar zal hij gniffelend zijn schoentje zetten, want hij weet wel dat er geen zwarte piet door het klapraampje klimt om de mandarijn op te halen en chocomuntjes terug te leggen. Maar toch zal-ie op z'n hardst zingen, want tja, je weet het tenslotte maar nooit.
Hij is nu 7 jaar en daarmee vinden we dat het toch maar tijd wordt hem iets wijzer te maken. Ik weet niet meer hoe oud ikzelf precies was toen ik achter het niet-bestaan van Sinterklaas kwam, maar ik weet nog wel dat ik het in een boek las. En dat wil ik eigenlijk wel voorkomen. Ik ben benieuwd hoe dat dan gaat, hoe goed oudste zoon dit geheimpje voor jongste zoon kan bewaren.
Maar nu eerst nog even met twee jongens in spanning het sinterklaasfeest vieren.
Mama heeft de wasmand vol cadeautjes al ingepakt!

AWS: blok 2

Zaterdag was het weer zover: de quiltbee in Earnewâld bij het Quiltkabinet! Blok 2 had ik al een poosje af, maar nu pas mag-ie pronken op de blog. Het is leuker als hij z'n première live heeft voor mijn quiltvriendinnetjes.
Jammer genoeg was ons gezelschap weer niet compleet. Mijn moeder was er nu wel weer bij, maar twee anderen konden deze keer niet. Daarom ook nog geen plaatje van alle blokjes twee bij elkaar, hopelijk komt dat later nog. Het is namelijk zo leuk om die verschillen in kleurkeuze te zien. Eerst had ik een andere stond tussen de rode punten en het roze middenblok zitten. Het was wit met lichtblauwe bloemetjes. Maar dat deed 't 'm niet. Het blok kreeg een vrij koele uitstraling en er zat minder eenheid in. Waarschijnlijk omdat de ster dan open leek, omdat de witte stof op de achtergrond leek. Dus ik heb verschillende naadjes weer open getornd en er een ander stofje in gezet. Dit vind ik wel leuk!

Het blok van mijn moeder kan ik al wel vast laten zien:

Prachtig is deze, hè! Voor de ster in het midden hebben we dezelfde stof gebruikt, alleen die van mijn moeder is flink groter. Marja had al alternatief een groter sterretje gemaakt, dat je compleet kunt patchen. Mijn sterretje is eerst gepatcht en daarna geappliceerd, wat best een uitdaging is door al die kleine puntjes. Ik vind zelf dit grotere sterretje ook erg leuk, die van het patroon is misschien wel net iets te klein.

Het was weer erg gezellig met ons vaste cluppie. Maar nu moet het eerst weer januari worden voordat we weer bij elkaar komen. Jammer!

Een dagje quiltgezelligheid met mama

Huh? Is dit borduurstof? Is dat borduurgaren? Kruissteekjes?
Maar van dat borduren was je toch afgekickt?
Soms steekt het toch weer even de kop op. Blogjes als die van Ingrid (klik) doen me eraan denken dat borduren ook míjn eerste liefde is en dat het jammer is dat ik die zo verwaarloos.
En ik heb nogal wat leuks liggen: twee werken van Heaven and Earth Designs (boekendraak in trein en The wizard of Oz), een tovenaar met draak op zwarte stof (al wel vijf of zes jaar niets aan gedaan, denk ik), een kerstsok met een kerstman, waaraan ik nog helemaal niets gedaan heb. En dan deze kerstsok met sneeuwpop, waaraan ik al een beetje gedaan had. Z'n lichtblauwe koppie stond erop en de oranje wortelneus.
Sinds een paar avonden pak ik dit borduurtje weer op. Ik ben aan het werk geweest met de blauwe hoed en gisteravond verschenen daar ook de contouren van een vogeltje op de hoed. Zo schattig! Het verwondert me altijd weer hoe je met de juiste kleuren en kruisjes op de goede plek zo gemakkelijk een afbeelding creëert. Toch ook wel Kunst. Toch weet ik tijdens het borduren ook direct wat me van het borduren heeft doen afwijken richting het quilten. Eigenlijk ben ik alleen maar aan het nadoen wat de maker van het patroon me voorschrijft. Een kruisje van die kleur op die plek en een kruisje van die kleur op die. En dan krijg je precies wat honderden, wat duizenden anderen krijgen die dit patroon aan het maken zijn. Er is weinig tot geen ruimte voor eigen beslissingen. Dat werkt natuurlijk anders als je niet met een kant-en-klaar-pakket werkt, en het is ook beslist geen veroordeling van het borduren. Ik merk alleen dat ik de keuzes die ik moet maken bij het quilten ook wel erg leuk vind.

Kat Swieber die sinds maart 2013 bij mijn moeder woont en daarvoor onze stoere rode poes was (en nee, dus geen kater, of ex-kater. Een van die leuke spelingen der natuur: een vuurrode poes, wel een ex- overigens.) Ze is mijn moeders maatje, één die bij voorkeur bovenop het quiltwerk ligt en die elke drup aandacht opslurpt.

Dat die keuzes ook weleens heel lastig zijn en ook weleens verkeerd uitpakken, besloten mijn moeder en ik gisteren, terwijl we de blokken die zij gemaakt had voor de AWS naast elkaar legden. Het derde blok deed het 'm niet. Het blok was prachtig. Als blok zelf. Maar in de quilt klopte de kleur niet met de overige blokken en met de stof die in de driehoeken aan de rand terugkomt... Ik voelde me best een beetje schuldig, ik had geholpen bij het uitzoeken van de stofjes voor dit blok. Maar toen hadden we niet de rest ernaast gehad. En dat blijkt uiterst noodzakelijk. En waar je in de SBS nog wegkwam met ongebruikelijk combinaties in blokjes naast elkaar (je hebt er toch 140, het maakt minder uit), lukt dat bij deze quilt niet.
Dus nieuwe stoffen uitgekozen, direct een selectie gemaakt met wat dan de stoffen voor deze quilt moeten zijn en daar ging mijn moeder weer: weer driehoekjes tekenen. En wat ik zo knap vond: ze werd er helemaal niet chagrijnig van! Het niet passende blok 3 wordt nu een mooi kussentje, want bij elkaar zijn de kleuren prachtig. We maakten al grappen over rijen kussentjes op de bank van allemaal afgekeurde blokken. Zo'n vaart zal het niet lopen. We hebben nu in de gaten dat groen beslist niet groen is (als je begrijpt wat ik bedoel) en waar verschillende blauw zich vrij gemakkelijk laten combineren, doen verschillende kleuren groen dat niet per se.

Tijdens die gezellige zaterdag bij mijn moeder, waar de jongens veel, maar niet altijd lief speelden, hebben we weer heel wat steekjes gezet. Ik kwam de quilt tegen die ik voor mijn vader gemaakt heb terwijl hij ziek was en ik bedacht me ineens dat ik daar nog iets aan moest doen. Ik heb bij het doorpitten allemaal letters in de quilt gemaakt. De namen van mijn ouders staan voluit in de quilt, van hun kinderen en kleinkinderen de voorletter. Er waren tijdens de ziekte van mijn vader drie kinderen, drie schoonkinderen en vier kleinkinderen. Maar nu zijn er vijf kleinkinderen; mijn broer heeft een dochtertje gekregen in het voorjaar. En haar voorletter moest nog in de quilt geborduurd worden. Dus, hup, quilt na bijna drie jaar weer in de quiltring, met blauwe stift de letter op de stof en daar ging ik weer. Binnen een paar minuten heb je zo'n letter gequilt en toen kon ik met een nat doekje de blauwe stift weer verwijderen. Quiltring eraf en klaar is quilt. Het gezin in de quilt is weer compleet.

Het was een heel gezellige dag, waarbij de tafel de hele tijd bedekt was met stofjes, klosjes en stofscharen. Het is zo leuk om zo'n geweldige hobby met je moeder te delen! Dat doen we nu trouwens ook alweer drie jaar. Het is 5 december drie jaar geleden dat ik mijn moeder met Sinterklaas haar eerste lapjes gaf. Mama, we gaan nog heel veel leuke quilts maken, niet waar? Nog heel veel gezellige quiltuurtjes!

Kleurenpracht

Vrijdagochtend, mijn vrije ochtend, oftewel mijn doe-eindelijk-eens-wat-in-huis ochtend. Het is niet zo dat ik de rest van de week het huishouden laat verslonzen, maar ik werk drie en een halve dag, dan is het weleens puzzelen met wat wanneer gebeurt. En tussendoor lopen natuurlijk ook nog twee jongens die naar atletiek moeten, naar basketbal, naar zwemles, naar een vriendje dat net aan de andere kant van het dorp woont. Of het is hier zoete inval en het kindertal is ineens verdubbeld. Dan ben ik daar ook wel lekker mee bezig. Rustig is het niet, maar ik pak die rustmomenten waar het kan.
Zo ben ik vanochtend toen de kinderen naar school waren, eerst lekker op de bank gekropen met de SBS. Ik wilde blokje 100 afmaken, doorpitten bedoel ik dus. Ondertussen vermaakte ik me met een aflevering van Masterchef UK. Ik zou niet zo hoeven koken, veel te stressvol, maar ik vind het wel leuk om ernaar te kijken. Ik zou het eten ook best willen opeten, maar tele-eetie is nog niet uitgevonden.
Maar blokje 100 is dus af: nog 40 te gaan en dan de randen nog. Ik ruik de finish, lekker doorgaan, dus!

Mijn ochtend begon met dit prachtige beeld. Ik houd zo van die diversiteit die de lucht laat zien. Hier gaat natuurlijk een frisheid van uit, maar ook een enorm dreigende onweerslucht vind ik prachtig. Een ander kleurbeeld waar ik momenteel enorm van geniet, zijn de esdoorns bij ons in de straat. Elke keer als ik naar school fiets, kijk ik weer naar die prachtige oranje kleuren. Ik houd niet echt van oranje, maar in de natuur dus weer wel.

Een ander prachtig kleurenplaatje geven deze lapjes, die een cadeautje voor mezelf zijn. De batiks die ik eerder al als cadeautje ingepakt had, blijven nog even verstopt, heb ik nu nog niet nodig, kunnen ook in de zak van de goedheiligman. Maar op deze lapjes zat ik met smart te wachten. Ik had een chronisch gebrek aan de juiste tinten rood en ik wil de heel graag wat blauwgroene lapjes hebben, dat is de kleur die ik ook in de AWS integreer om niet weer een blauw-rode quilt te krijgen, hoe mooi ik mijn SBS ook vind. Al heb ik in de SBS ook geregeld details in blauwgroen gedaan, het valt niet op in het gehele beeld van de quilt.
Nu moet ik eerst maar weer eens stoppen met stof kopen. Use what you have. En dat is eerst een heleboel. Het palet is nu compleet, nu kan ik lekker quilten.

Op tafel staat nog steeds de prachtige bos bloemen die ik van manlief kreeg. De bos heeft een flinke transformatie doorgegaan. De lelies zijn nu gaan bloeien en overheersen het boeket enigszins, maar gelukkig houd ik ook erg van roze. Wat een kleurenpracht nog steeds, een iets aan het verleppende kleurenpracht, maar nog steeds veel te mooi om in de groencontainer te gooien.

Dear Jane in oktober

Sorry voor de slechte foto. Bij lamplicht fotograferen levert zelden mooie resultaten, maar een deadline is een deadline!
Ik denk dat de foto ook niet helemaal recht is, want in real life staat het rondje toch minder scheef in het blokje dan het hier lijkt. Ach, dit heeft ook iets. Perfectie is maar saai, toch?

Op de valreep, om 23.35 uur op de 31ste oktober, schrijf ik nog een blogberichtje over Dear Jane. Over blokje H8 van Dear Jane, om precies te zijn.
Als mijn leerlingen klagen dat ze nog 's avonds laat aan het werk geweest zijn voor Nederlands, dan zeg ik dat ze beter hadden moeten plannen. Er was echt wel een beter momentje om het werk te doen.  Zo was er voor dit blokje ook echt wel een ander moment. Maar ik was niet echt in Dear Jane stemming. Ik werkte aan de Antique Wedding Sampler, waarvoor ik echt een andere naam moet verzinnen, want ik vind dit veel te lang om elke keer op te schrijven, bovendien is mijn stofkeuze niet bepaald antiek. Of ik quiltte in mijn Sylvia's Bridal Sampler. Nog 47 blokjes en de rand te gaan!
Tussendoor kwam ook nog een toetsweek op school met het nodige nakijkwerk in de avonduurtjes.
En zo kwam het dat ik op de laatste dag van de maand toch nog tegen de klok aan het patchen ben. Heeft ook wel iets, overigens.
Toen het blokje klaar was, moest het strijkijzer nog even aan de slag om het blokje presentabel te maken en tadaa: hier is Dear Jane in oktober: H8.

Gistermiddag kwam manlief met deze prachtige bos bloemen thuis. Paarse bloemen, voor mijn verjaardag! Ik ben nu 35 jaar en vandaag 35 jaar en één dag. Tja, wat zeg je daar nog meer over? Vroeger vond ik mensen van mijn huidige leeftijd oud. Maar ik voel me eigenlijk niet heel veel anders dan vroeger en nu is 35 jaar ineens helemaal niet zo oud. Van die 35 jaar ben ik ruim vier jaar aan het quilten. Hopelijk nog heel veel tijd voor de boeg om nog een hele stapel quilts te maken. Ooit wil ik ook mijn eigen trunkshow, dromen is gezond.
Nu moet ik stoppen met het blogbericht, anders is oktober zo toch echt voorbij. Welterusten en alvast een heel fijn en creatief november!

Bee Antique Wedding Sampler!

Wat was dat leuk! Vandaag waren we sinds lange tijd weer met een grote groep met hetzelfde bezig! Vorige maand is bij onze bee van het Quiltkabinet het startsein gegeven voor blok 1 van de Antique Wedding Sampler van Di Ford en vandaag kwamen we terug met sterren in allemaal kleuren. Wat is het bijzonder om te zien hoe ieder weer z'n eigen draai aan het patroon geeft. Bij vijf van ons wel heel letterlijk een eigen draai, want alleen het linkerbovenblok heeft de punten van de ster de goede kanten op staan. Die was dan ook van Marja, onze quiltjuf! De rest van ons heeft allemaal de ster met een punt naar boven gezet. Dit was natuurlijk aanleiding voor grote hilariteit. Maar wat zijn de blokken allemaal mooi! Zucht! Ik heb genoten en nu met de foto's erbij weer opnieuw.

Ik heb overigens ook weer schandalig ingeslagen. Heel veel mooie stofjes gaan voor prachtige prijsjes van de hand, want in het Quiltkabinet wordt ruimte op de planken gemaakt voor nieuwe collecties. Kwam ik vorige maand al met vier hele meters thuis, nu gebeurde dat weer en had ik ook nog acht fat quarters batikstofjes voor tien euro mee. Ik ben bang dat mijn stoffen uit hun quiltkastje groeien! Maar snel doorquilten en patchen! De batikjes heb ik al ingepakt, mooi cadeautje voor mijn verjaardag over anderhalve week.

Nog even van dichtbij mijn eigen blok 1. Ik ben er blij mee. Het was best wel lastig, vooral het appliceren van de ster met z'n uitstekende puntjes. Niet alle puntjes zijn even prachtig, maar de meeste zijn best leuk gelukt.

En dan mocht ik ook nog mijn moeders blok in close-up laten zien. Leuk hoe we toch in een vergelijkbaar kleurenschema terecht komen. Alleen haar bloemenstof is heel anders, waardoor toch de sfeer van de quilt wel anders wordt, vermoed ik.

Topdagje dus! Heel veel plezier gehad. Nu weer lekker verder met het volgende blokje, dat ik dan volgende maand wel weer zal laten zien.
Nog een fijne avond en een goede zondag morgen!

Dóórpitten!

Daar zit je dan: een paar kilo katoen op schoot. Houten quiltring, klosje quiltgaren, naald, vingerhoek, schaartje. Meer heb je niet nodig om je urenlang bezig te houden. Uren. Uren. Urenlang. En heel veel verder ben je dan nog niet.
Mensen, wat is dit een megaproject! Afgelopen weekend heb ik quiltend doorgebracht. Waar ik anders wat meer afwisseling in mijn bezigheden aanbreng, was ik nu verknocht aan mijn quilt en aan Netflix met de net ontdekte serie Life Unexpected. De kinderen waren uitzonderlijk lief met de Playmobil aan het spelen, dus ik had echt even gelegenheid te cocoonen. En da's best goed voor/van mij.
Ik heb bijna een hele rij in het weekend gequilt. Maar dan blijven er nu nog steeds 61 blokjes over. En de rand. Mensen, mensen, mensen, wat een project! Maar het is mijn eer te na om hem te laten quilten. Bovendien heb ik het geld er niet voor (over), moet je eens nagaan hoeveel lapjes je daarvoor kunt kopen... En als ik al die tijd die ik nu aan doorpitten besteed ook nog gewoon zou patchen, dan zou ik nog meer stofjes nodig hebben en nog eerder tops afhebben die dan ook weer gequilt moeten worden en dan moet je daar weer honderden euro's voor neerleggen en dan kom je een beetje in een vicieuze cirkel terecht. Lekker dóórpitten dus, scheelt een hoop problemen.

Ander projectje van de afgelopen week was dit mandje met Rupsjes Nooitgenoeg. Jongste zoon ging trakteren op school en omdat hij nog in een kleuterklas zit, hoort er gezond getrakteerd te worden. Dus ik toog naar de supermarkt en kwam met een lading aardbeien en druiven terug. 's Ochtends zette ik de wekker een uur eerder om 150 druiven en 25 aardbeien te wassen. Daarna werden die aan prikkers geregen en toen moest ik nog gezichtjes op elke aardbei maken... Het was best een klus, maar dan weet je tenminste dat je kind met een verantwoorde traktatie op school aankomt. De volgende dag was er weer een kindje jarig. Jongste zoon kwam met een doosje Dummy's thuis. Hij vond ze gelukkig niet lekker.

Heel veel ganzen!

De Vitruvius Man werd omlijst. Eerst met een donkerblauwe bies, daarna met stroken vliegende ganzen, leuke log cabins en nog een paar sterren. Dit is het vijfde blok voor de Pi and Square en daarmee de een na laatste.
Wat gaat het snel! Nog maar een blok en dan is deze quilt bijna klaar. En dan heb ik nog een quilt die gequilt moet worden, terwijl ik met Sylvia's Bridal Sampler nog niet eens op de helft ben!
Hellup, lichtelijke quiltpaniek!
En maar weer snel de SBS op schoot, doorpitten, dóórpitten!

Bedankt voor jullie reacties naar aanleiding van het Bell-gedoe. Het gaat nu goed met me, veel beter dan verwacht, mag ik wel zeggen. De verlamming is er nog wel gedeeltelijk, maar het hindert me nauwelijks, is ook haast niet zichtbaar, alleen voor de oplettende kijker. Ik kan zelfs alweer een beetje fluiten (onwaarschijnlijk, wat een gemis dat opeens was)!
De huisarts is verbaasd over hoe snel mijn herstel verloopt. Ikzelf ben er vooral heel gelukkig mee. De Prednisonkuur was niet grappig. Ik heb veel last gehad van vermoeidheid en voelde me een stuk minder vriendelijk en stabiel dan ik gewoonlijk ben.
Ik heb enorm veel respect voor mensen die dit paardenmiddel voor langere tijd moeten slikken!

Tussendoor werd jongste zoon ook nog 5 jaar, kwam er veel familie langs, quiltten mijn moeder en ik weer twee avonden aaneen en was het vooral heel erg gezellig.
De keelontsteking die zich vervolgens met enkele graden koorts aandiende, was minder goed gezelschap en hield me nog twee dagen thuis van school. En zo kwam het dat na nog twee dagen wel aan het werk te zijn geweest het nu opeens vakantie is!
Herfstvakantie, mijn favoriet. Zeker als het buiten tekeer gaat en ik binnen met een quilt op schoot zit. Maar ook als het ineens nog best lekker weer is en je nog enkele gestolen momenten in de tuin door kunt brengen.
GENIETEN, met hoofdletters.
Er is weer rust in mijn hoofd, ook even rust in mijn agenda.
Geen rust in mijn quiltnaald, maar dat hoeft ook lekker niet.

Dear Jane in september en Ziekte van Bell...

Braaf mijn huiswerk gemaakt, weliswaar pas laat in september, maar toch: het blokje is er. Juist deze afspraak met mezelf heeft ervoor gezorgd dat ik hier wel verder mee ging, want gossie, wat vond ik het een klus.
Inmiddels ben ik best handig met ronde vormen, maar een Dear Jane blokje is maar 4,5 inch (11,25 cm), dus deze ronde vormen moesten op de 2,5 cm gebeuren. En dan is 90 graden best wel veel. Ik vond het ingewikkeld dus, maar het is uiteindelijk gelukt.
Dit blokje zit in de blauwe baan van de trip around the world. Het is een lief schattig pastelletje, beetje ouderwets, maar zo in een sampler wel leuk. Ik heb het ooit als stofpakketje met allemaal bloemenstofjes gekocht, ooit bedoeld voor het 365 huizen project, waarvan ik niet eens 1 huisje heb afgekregen... (dat beschouw ik dus niet eens als Ufo, dat halve huisje is in de prullenbak verdwenen)
De witte stof is de effen stof die ik gebruikt heb voor de achterkant van mijn geborduurde boom met vogelhuisjes. Ik heb nog een paar strookjes ervan over en dit was zeer zinvol gebruik!

Blokje af dus. Ondertussen was ik ook met ander huiswerk bezig, want we zijn vorige week zaterdag officieel gestart met de Antique Wedding Sampler van Di Ford. En die is leuk!!! Ik heb het eerste blok nu af en heb al een kleine start met het tweede gemaakt. Ik aarzel alleen of ik er nu al over moet bloggen, want het is toch ook wel leuk als we in oktober bij de quiltclub allemaal een verrassingsblok hebben, dat nog niemand heeft gezien. Wat vind jij, Ingrid? Eerst nog maar even niet plaatsen? En andere dames van het Quiltkabinet, wat vinden jullie, maar gewoon bewaren? Dan komt op de derde zaterdag van elke maand de update van de Antique Wedding Sampler.
Mijn moeder is er ook lekker mee bezig. Ik ben heel benieuwd naar haar vorderingen! Volgende week zien we elkaar weer, dan heeft ze ongetwijfeld haar quiltspullen mee.

Met m'n gezondheid is het deze week allemaal wat minder. Ik had vorige week al telkens last van een felle pijn achter mijn rechteroor. Ik slikte maar gewoon paracetamol in de overtuiging dat je tegen hoofdpijn niet veel meer kunt doen en dat het vanzelf weer een keertje overgaat. Maar afgelopen maandag voelde mijn gezicht ineens anders aan. Ik kreeg mijn rechteroog niet meer helemaal dicht en mijn mondhoek hing wat, kon ik niet goed bewegen. Dan schiet de schrik er goed in!
Ik kon snel bij de huisarts terecht en die noemde dit een aangezichtsverlamming van Bell. Dit is niet heel ernstig, maar kan wel heel vervelend zijn. De verlamming was bij mij niet volledig, maar dat kon het in de komende dagen nog wel worden. Je gaat raar slapen als je niet weet hoe je gezicht er de volgende dag uitziet. Dit viel gelukkig mee en ook de volgende dag veranderde er niet veel. Op woensdag moest ik weer bij de huisarts zijn. Die vond het ook meevallen en ik moest dus vooral doorgaan met de stootkuur Prednison die hij me voorgeschreven had. Ook kreeg ik oogzalf, want doordat het ooglid niet helemaal sluit, droogt mijn oog wat uit.
De hoofdpijn is nu weg.
Al met al mag ik blij zijn met hoe het meevalt. Als je op het internet rondkijkt, zie je foto's van mensen met heel uitgezakte gezichten. Bij mij zie je het niet direct, pas als je oplet op de expressie in mijn gezicht, zie je dat mijn rechterkant niet goed meedoet. Het eten is wat lastiger, bij het drinken moet ik opletten. Praten is wat vermoeiender. Een ballon opblazen lukt gewoon niet, merkte ik gisteren bij het kinderfeestje van oudste zoon en fluiten kan ik ook vergeten (ook ervaringsdeskundige tijdens de wandeling met de hond). Dit zijn allemaal dingen waar ik wel even zonder kan; als het goed is, wordt dit met een week of zes weer beter. Wat wel vervelend is, is dat ik de Prednison behoorlijk merk. Ik ben erg vermoeid, snel geërgerd en snel emotioneel. Nog vier dagen slikken, daarna is dat eerst voorbij en voel ik me hopelijk weer wat meer mezelf, ook al ziet het er nog steeds een beetje anders uit.

Man van Vitruvius

Eindelijk weer eens een stukje voor de Pi and Square, de quilt die ik voor manlief maak. Het middendeel is een stitchery, iets wat ik nog niet eerder geprobeerd had, maar wat niet heel erg lastig bleek te zijn. Ik zocht een kleurplaat van de man van Vitruvius (verzoeknummer van manlief) en die kon ik zo overtekenen en daarna borduren. Daarna heb ik een quiltblok aangepast zodat ik van de 20x20 cm stitchery een 40x40 cm blok kon maken. Volgens mij best wel leuk gelukt!

De oplettende kijker ziet wel een verschilletje: mijn man van Vitruvius is wat minder overtuigend een man. Op een of andere manier vind ik dat niet zo gezellig staan op een quilt. Mijn man zelf is meer dan man genoeg (dit moest ik van hem er wel even bij zetten).